Home
“Risa congrats in advance for your solo. Slay like always my friend.”
“Thanks Chip. Take a good rest. I’m waiting for our sub unit.”
“Hye Soo I’m pretty sure that you’ll fall to your partner in that drama. I’m watching you. Haha.”
“Baliw!” sigaw ni Hye Soo sa akin.
“Minnie I am expecting that I will see your face in every magazine that I will read.”
“That’s too much Wifey. But I will try.” natatawa nyang sabi.
“Bye girls. Magkikita ulit tayo after 2 months. Sinisigurado ko yan.”
“Wag kang babalik dito na malaki ang tiyan!” pang aasar nila sa akin.
“Bleh! Wala akong gagawin doon kung hindi ang kumain.”
Lumabas na ako ng dorm. Bitbit ang mga maletang sumakay ako sa elevator at pinindot ang button para sa ground floor. Ilang sandali pa ay nakaratong na ako sa lobby kung saan nag aabang ang isang manager na sasama sa akin hanggang sa airport. Kinuha nya ang aking maletang dala at ipinasok sa loob ng sasakyan. Nagpasalamat ako dito at pumasok na rin sa loob.
Agad na umandar ang sasakyan. Nanatili ang aking mga mata sa building na ilang taon kong tinirahan. I can’t help but feel sad because I will leave my members. Pero sa kabilang banda ay magandang bagay ang pag alis kong ito. Makakauwi ako sa aking pamilya ng walang iniiintinding kahit ano. Magkakaroon ako ng quality time sa kanila. Bakit nga ba ako nalulungkot?
Malakas na umaiingawngaw ang ringing tone ng aking phone. Nang tingnan kung sino ay napangiti ako ng makita ang pangalan ni Juan Karlos. Pinindot ko ang screen at sinagot ang tawag.
“Hello.”
“Hello. Kamusta ka na?”
“Ayos na ako. I’m on my way to airport. I’m going home!” masaya kong sabi sa kaniya.
“I’m sorry. Hindi kita maihahatid. Ni hindi man lang nga kita nadalaw sa ospital.”
“Okay lang. I know you’re busy.”
“Malapit nang matapos itong tour namin. Uuwi rin ako ng Pinas. Mom and Dad remind me our family dinner. Also your sister invited me on her wedding.”
“Okay. I’ll wait for you. Wag mong kalimutan ang pasalubong ko!”
“Isang maleta na!” tumatawa niyang sabi.
Nagpaalam na rin kaming dalawa sa isa’t isa ng makarating kami sa airport. Pagkalabas na pagkalabas ng sasakyan ay sinalubong ako ng napakaraming fans na nag iintay doon. Nang makita ako ay naghiyawan ito at nagpalaam sa akin. Natuwa ako ng makitang hindi sila nagkakagulo ngayon ay pinanatili ang distansya habang naglalakad ako papasok. They’re all thoughtful. Kumaway ako sa kanila at nagpasalamat. Nagpaalam na rin ako sa mga staffs na kasama.
Matapos ang isang oras na pag aantay ay tinawag na ang flight number ko. Lumabas na kami sa area at pumanhik sa loob ng eroplano. May ilang taong nagpalitrato sa akin na hindi ko naman matanggihan. Nakahinga ako ng maluwag ng makapasok na sa business class.
Nag selca muna ako at ipinost sa social media account bago patayin ang phone. Ilang sandali pa ay lumipad na ang eroplano.
-*
Nagising ako sa marahang pagtapik sa akin.
“Nandito na po tayo Ms.”
“Oops, sorry. Thank you!”
BINABASA MO ANG
Paper Hearts
Fiksi Penggemar"Dream is more important than love. That's why I did everything to grab a star and replace it by myself. I was longing for freedom and joy. I sacrificed a lot to get the position where I'm in. I chose my dream and leave my loved one behind because I...
