Ξέχνα τις προκαταλήψεις και ζήστο!

Κεφαλαιο 5

Ξαφνικά άκουσα βήματα από πίσω μου και γύρισα γρήγορα για να δώ ποιός ήταν.

<< μπαμπά? Γιατί έφυγαν χωρίς εμένα?>> ρώτησα όμως εκείνος με κοιτούσε με απογοήτευση και νομίζω ήξερα τον λόγο. Δεν είχε ξεχάσει ακόμα τα χθεσινά.

<< εγώ τους διέταξα.>> είπε με ήρεμο τόνο.

Τί??? Αυτός?? Εξαιτίας του έχασα την ευκαιρία μου να ξαναδώ αυτόν τον πλανήτη.
Ε συγγνώμη ήθελα να κρατηθώ αλλά μετά από αυτό πόσο να αντέξει ένας άνθρωπος. Όχι πείτε μου εσείς στη θέση μου θα μιλάγατε ήρεμα? Όχι βέβαια.

<< μπαμπά πάς καλά??!!!.>> φώναξα πάλι και το μετάνιωσα.
<< να σου πώ μικρή στον μπαμπά σου θα μιλάς ήρεμα. Και αυτό ήταν μία μικρή τιμωρία για την χθεσινή σου συμπεριφορά. Αν συνεχίσεις να φέρεσαι έτσι τότε θα υπάρξουν χειρότερες τιμωρίες γι αυτό πήγαινε κάτω στους υπολογιστές να βοηθήσεις τους υπόλοιπους.>>

Δεν μίλησα άλλο γιατί ήξερα ότι δεν θα με έβγαζε πουθενά αντιθέτως θα εξοργιζόταν περισσότερο και θα έτρωγα κι άλλες επιπλήξεις. Ούφφ γιατί να έχω τόσο αυστηρό μπαμπά. Οι χαρακτήρες μας δεν ταιριάζουν καθόλου και δεν αντέχω να κάνω ότι μου λένε ούτε να υπακούω. Κι όπως καταλάβατε μπορεί να μην μίλησα όμως δεν θα το αφήσω να περάσει έτσι. Δεν θα κερδίσει!!

Έτσι έφυγα ήρεμη από εκεί και κατέβηκα στο τμήμα με τους υπολογιστές.

<< χρειάζεστε κάτι δεσποινίς?.>> με ρώτησε μία κοπέλα με γυαλιά. Νομίζω ότι ήταν κοντά στην ηλικία μου αλλά δεν είμαι και σίγουρη.
<< εε ο μπαμπάς μου Τζάκ Φόρμπ μού είπε να έρθω εδώ και να βοηθήσω.>>
<< αα είστε η κόρη του κύριου Φόρμπ. Χάρηκα για την γνωριμία. Εγώ είμαι η Μόργκαν και δουλεύω σ αυτό το τμήμα.>>
<< εγώ είμαι στο τμήμα με τους πλανήτες όμως σήμερα έφυγαν χωρίς εμένα.>> είπα με θλιμμένη φάτσα και εκείνη προσπάθησε να μου φτιάξει το κέφι.

Φαίνεται πολύ καλή κοπέλα. Είναι στο ίδιο ύψος με μένα αδύνατη με μαύρα κοντά μαλλιά και καφέ μάτια.

<< πόσο χρονών είσαι?>> ρώτησα καθώς ήλπιζα ότι θα πεί κάτι κοντά στην δική μου ηλικία.
<< 19>>
Τέλεια!! Είναι μόνο ένα χρόνο μεγαλύτερη κι επιτέλους βρήκα κάποια που θα με καταλαβαίνει εδώ μέσα.

Εκεί που μιλάγαμε μας πλησίασε μια ψηλή ξανθιά γυναίκα και με κοίταξε με ένα άγριο βλέμμα.
<< για ποιό λόγο χαζολογάτε εσείς οι δύο? Γρήγορα στη δουλειά σας.>>
<< μάλιστα κυρία>> είπε η Μόργακν με κατεβασμένο το κεφάλι. Μα πώς της επιτρέπει να της μιλάει έτσι.

<< θα πάμε στην δουλειά μας όποτε γουστάρουμε!>> είπα εγώ με ένα ειρωνικό στυλάκι που την νευρίασε. Είχε κοκκινήσει από τον θυμό της και πήγε να μιλήσει όμως τότε ήρθε ο μπαμπάς μου ο οποίος χάϊδεψε τον ώμο της και της είπε ότι θα το κανονίσει αυτός.

Κάτσε κάτσε τι είδους σχέση μπορεί να έχουν αυτοί?? Γιατί ο μπαμπάς μου την άγγιξε και γιατί αυτή υπέκυψε τόσο εύκολα?
Θα τα ανακαλύψω όλα σιγά σιγά όμως τώρα πρέπει να φύγω.
Όπως ήταν αναμενόμενο τα άκουσα από τον μπαμπά μου όμως δεν με ένοιαξε καθόλου. Έφυγα μπήκα στο χώρο που κρατούσαν τα διαστημόπλοια πήρα τον ασύρματο και έψαξα να βρώ τρόπο να επικοινωνήσω με τον Αχιλλέα.

<< Αχιλλέα με λαμβάνεις?>>
<< Άρτεμης έγινε κάτι?>> ρώτησε εκείνος ανήσυχος.
<< θέλω να έρθω μαζί σας.>>
<< είναι διαταγή του μπαμπά σου. Δεν μπορώ να κάνω κάτι.>>
Ε τώρα τα θέλει ο κώλος του. Πρέπει όμως να κρατηθώ για να τον πείσω.

<< έλα βρε αγάπη μου σε παρακαλώ.>> είπα με όσο νάζι διέθετα. Γενικώς δεν είμαι τέτοιου είδους κοριτσιού. Επίσης φοβάμαι να πώ στον άλλο ότι τον αγαπώ. Στον Αχιλλέα δεν το έχω πεί ποτέ.
<< καλά.>> μου απάντησε τελικά μετά από πολλή σκέψη.

ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ούρλιαζα από μέσα μου.
Μού είπε πως να ρυθμίσω τον αυτόματο, τη στολή που πρέπει να βάλω κι έτσι έφυγα.

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΕΚΑ ΜΕΡΕΣ

Όταν έφτασα ήρθε ο Αχιλλέας να με παραλάβει. Καθώς περπατάγαμε προς τη βάση που είχαν εγκαταστήσει οι δικοί μας βρήκα την ευκαιρία για να του μιλήσω.

<< συγγνώμη.>> είπα με σκυμμένο το βλέμμα μου.
<< για ποιό πράγμα?>> είχε καταλάβει για ποιο πράγμα όμως ήθελε να το πώ εγώ. Γαμώτο ξέρει πόσο δύσκολο μου είναι να εξηγώ το λόγο που ζητώ συγγνώμη. Επίτηδες το κάνει αλλά μετά από αυτό που έκανα το αξίζω.
<< γ-για α-α υτό που είχα πεί.>> τραύλισα στην αρχή από την ντροπή μου.
< σε συγχωρώ μωρό μου.>> είπε χαρούμενος και με φίλησε.
Με νευριάζει όταν με λέει μωρο του αλλά δεν μπορώ να του πώ και κάτι.

Πέρασε το απόγευμα και είχε νυχτώσει πια. Ανάψαμε κάτι φακούς και εκείνοι χωρίστηκαν για να ψάξουν έτσι ώστε να μην τους βλέπουν. Εγώ πήγα με τον Αχιλλέα.
Καθώς περπατούσαμε ξαφνικά έστριψα σε ένα διαφορετικό στενό και χάθηκα. Όχι πάλι ρε φίλε. Μα πόσο αφηρημένη. Φώναξα το όνομα του Αχιλλέα όμως δεν πήρα απάντηση. Τι θα κάνω τώρα. Είμαι ολομόναχη σε ένα μέρος που δεν ξέρω καθόλου χωρίς χάτρη γιατί το έχει το αγόρι μου και είναι όλα σκοτεινά. Έχω μόνο έναν φακό όμως αυτός δεν φτάνει. Προχώρησα λίγο πιο πέρα και ένιωσα την ανάσα κάποιου. Γύρισα προς τα πίσω και ήταν αυτός. Το αγόρι που είχα δεί την πρώτη φορά.