Ξέχνα τις προκαταλήψεις και ζήστο!

Κεφαλαιο 15

Πρέπει να βρω ένα τρόπο για να τον βγάλω από εκεί μέσα. Πρέπει να τα καταφέρω γιατί πρώτον του το χρωστάω και δεύτερον γιατί αν δεν τα καταφέρω θα με θεωρεί άχρηστη και οι προβλέψεις του θα βγούν αληθινές. Καλύτερα να προσπαθήσω να πείσω τον μπαμπά μου και μετά βλέπουμε.

Κατευθύνθηκα στον επάνω όροφο στο προσωπικό γραφείο του. Χτύπησα μια φορά την πόρτα όμως δεν πήρα απάντηση έτσι πήγα να την ανοίξω αλλά για κακή μου τύχη ήταν κλειδωμένη. Τί στο καλό που είναι? Κανονικά εδώ έπρεπε να είναι. Πριν προλάβω να φύγω τελείως άκουσα μια γυναικεία φωνή να μου μιλάει.

<<Γιατί δεν βρίσκεσαι στην δουλειά σου νεαρή μου?>> γύρισα πίσω και είδα αυτή τη βλαμμένη ξανθιά που είναι συνέχεια με τον μπαμπά μου. 

<<Γιατί ήρθα να.... κάτσε κάτσε ο μπαμπάς μου είναι μέσα???>> ρώτησα έξαλλη. Αν είναι μέσα πάει να πει πως ήταν κι αυτή και μάλιστα είχαν κλειδωμένη την πόρτα. Μα τι στο καλό συμβαίνει μ'αυτούς τους δύο. Όχι όχι δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι. Θεέ μου έτσι και απατάει την μάνα μου δεν τον γλυτώνει τίποτα!!

<<Ναι μέσα είναι.>> είπε αυτή με τόση άνεση. Θα την ξεμαλλιάσω κρατήστε με.

<<Εσύ γιατί ήσουν μέσα?>> την ρώτησα χωρίς ντροπή. Η αλήθεια είναι πως έπρεπε να την σέβομαι καθώς είναι μια από τους έξι διευθυντές της ΝΑΣΑ, έχει πολύ υψηλή θέση κι εγώ δεν της μιλάω ούτε στον πληθυντικό. Όμως δεν μπορώ να είμαι ευγενική μαζί της ειδικά αν τρέχει κάτι με τον μπαμπά μου.

<<Λοιπόν για να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα, εμένα θα μου μιλάς στον πληθυντικό δεν είμαι το φιλαράκι σου. Και όσο για την προηγούμενη ερώτησή σου δεν είμαι υποχρεωμένη να σου απαντήσω.>> ποιά νομίζει ότι είναι. Σιγά μην την σεβαστώ μ'αυτά που κάνει. Με απειλεί κιόλας, τώρα θα σε φτιάξω.

<<Πρώτον γλυκιά μου θα σου μιλάω όπως θέλω και θα πάρω σίγουρα απάντηση στην ερώτησή μου. Μπορεί όχι από σένα αλλά θα μάθω. Αα και αν δεν σ'αρέσει ο τρόπος μου μπορείς να πείς στον μπαμπά μου να με διώξει χάρη θα μου κάνεις.>> είπα και της κούνησα ειρωνικά το χέρι μου για να την χαιρετήσω.

Άνοιξα την πόρτα του γραφείου του μπαμπά μου και μπήκα μέσα φανερά εκνευρισμένη. Όμως αμέσως θυμήθηκα το σκοπό της επίσκεψης μου και τοποθέτησα ένα ψεύτικο χαμόγελο στα χείλη μου.

<<Κορίτσι μου πώς κι από εδώ?>>

<<Εε πρέπει να σου μιλήσω.>> είπα εγώ αποφασισμένη να του αλλάξω γνώμη κι επίσης μόλις μου ήρθε κάτι στο μυαλό.