Ξέχνα τις προκαταλήψεις και ζήστο!

Κεφαλαιο 28

Ήταν σε απόσταση αναπνοής από μένα και αυτό με τρομοκρατούσε. Και το γεγονός πως ένιωθα έτσι με έκανε να φρικάρω ακόμα πιο πολύ. Σήκωσα το κεφάλι μου και τα χείλη μας ήταν έτοιμα να ακουμπήσουν. Τον κοίταξα μέσα στα υπέροχα μάτια του και έμεινα έτσι χωρίς να μπορώ να αρθρώσω λέξη. Πλησίασε το χέρι του κι άρχισε να χαιδεύει απαλά τα μαλλιά μου. Ευτυχώς για μένα συνήλθα απότομα και τον έσπρωξα.

<<Μην τολμήσεις να με ξανά πλησιάσεις τόσο πολύ. Σκέψου και λίγο την κοπέλα σου.>> είπα όσο πιο ειρωνικά μπορούσα.

<<Την γυναίκα μου εννοείς.>> είπε και είχα γουρλώσει τα μάτια μου. Αα μάλιστα δεν ήταν μια απλή σχέση αλλά οικογένειά του κιόλας. Βλάκας και με είχε φιλήσει.

<<Είσαι ίδιος σαν όλους τους άλλους.>> 

<<Κάνεις λάθος γλυκιά μου δεν είμαι σαν τους άλλους, είμαι μοναδικός γι'αυτό δεν μπορείς να με ξεχάσεις.>> είπε και μου έκλεισε το μάτι. ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ! Χρησιμοποιεί τα λόγια μου για να με ειρωνευτεί. Αυτό ήταν θα πεθάνει πείτε του αντίο. Πήγα του έδωσα ένα χαστούκι κι άρχισα να χτυπάω με μανία το στήθος του.

<<Άρτεμης φτάνει θα χτυπήσεις.>> ήταν το μόνο που κατάφερε να πει μέσα από τα γέλια του, όμως εγώ δεν σταμάτησα. Έτσι μου έπιασε τα χέρια, μου έβαλε τρικλοποδιά και πέσαμε κάτω στο πάτωμα με μένα από κάτω του. Κακό διότι ήθελα να απελευθερωθώ και δεν τα κατάφερνα όπως ήταν αναμενόμενο.

<<Άσε με θα σου σπάσω το κεφάλι.>>

<<Τόσο πολύ ζήλεψες που ήθελες να με σκοτώσεις.>> είπε κι άρχισε να γελάει πάλι.

<<Φυσικά και δεν ζήλεψα απλώς σκέφτηκα πως γίνεται να είσαι τόσο γουρούνι που ενώ έχεις γυναίκα με φίλησες.>> είπα και ήξερα πως τον είχα χτυπήσει στο ευαίσθητο σημείο του. Πριν προλάβει να απαντήσει όμως ακούστηκε μια γνώριμη για μένα αντρική φωνή.

<<Λούκας??>> τότε εκείνος γύρισε και μόλις αντίκρισε αυτόν που του μίλησε σηκώθηκε απότομα από πάνω μου αγκαλιάζοντάς τον.

<<Που είσαι ρε βλάκα?? Πόσα χρόνια έχω να σε δω.>> 

<<Διέκοψα κάτι?>> είπε κοιτάζοντας λογικά εμένα χωρίς να του δώσω σημασία διότι καθάριζα το παντελόνι μου από τα φυλλαράκια. Ξαφνικά σήκωσα το βλέμμα μου και αυτό που είδα με άφησε άφωνη. Δεν το πιστεύω τι δουλειά έχει αυτός εδώ πέρα???

<<Άρτεμης??>> είπε κι αυτός με την έκπληξη στον τόνο του.

<<Ορφέα τι κάνεις εσύ εδώ??>>