Ξέχνα τις προκαταλήψεις και ζήστο!

Κεφαλαιο 17

Δεν ξέρω πόση ώρα έχει περάσει όμως εμείς ακόμα φιλιόμαστε. Είναι τόσο τέλειο σαν να υπάρχουμε μόνο εμείς οι δύο και αυτή τη στιγμή δεν με νοιάζει τίποτα άλλο. Δεν ξέρω γιατί νιώθω τόσο όμορφα ή μάλλον ξέρω τον έχω ερωτευτεί.

Με απομάκρυνε από κοντά του και πίστεψα πως θα αρχίσει να με διώχνει πάλι όμως δεν έγινε κάτι τέτοιο. Αντιθέτως έπιασε τα χέρια μου κι άρχισε να με χαϊδεύει. Μάλλον μπήκε άλλος μέσα του δεν εξηγείται αλλιώς.

<<Σε ευχαριστώ.>> είπε και ναι άφησε τα χέρια μου. Πολύ καλό για να είναι αληθινό. Καλά μόνο αυτό έχει να πεί? Δεν σημαίνουν τίποτα τα φιλιά γι'αυτόν. Δεν μπορώ να καταλάβω.

<<Μόνο αυτό έχεις να πείς?? Ένα ευχαριστώ και τίποτα άλλο!!>> άρχισα να φωνάζω. Είχα βγεί εκτός εαυτού. Δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση. Με κοίταξε μ'αυτό το αδιάφορο ύφος και πήγε να φύγει όμως τον έπιασα από το μπράτσο, το οποίο τώρα που το λέμε είναι τελικά πολύ γυμνασμένο είχε δίκιο. Αα τι κάθομαι και λέω.

<<Δεν έχεις να πας πουθενά αν δεν μου δώσεις μια λογική εξήγηση.>>
<<Δεν σε καταλαβαίνω τι θες να σου εξηγήσω?>> ρώτησε λες και όντως δεν καταλάβαινε.

<<Γιατί με φιλάς?>> είπα και αμέσως ένιωσα τα μάγουλα μου να καίνε. Ένιωθα πολύ αμήχανα με αποτέλεσμα να αφήσω το χέρι του. Ας φύγει ας πάει στο διάολο δεν θα ασχοληθώ άλλο.

<<Γιατί θέλω.>> α καλά αυτός είναι πολύ βλάκας. Το είπε με τόση άνεση σαν να είμαι το παιχνίδι που θέλει το παίζει για λίγο και μετά το αφήνει στην άκρη. Όχι όχι αγοράκι δεν θα είμαι κανενός το παιχνιδάκι εγώ. Ή θα είσαι μαζί μου ή θα εξαφανιστείς απο την ζωή μου.

<<Δεν κατάλαβες καλά εγώ δεν είμαι ιδιοκτησία σου να κάνεις ότι θές όποτε θές και μετά να με γράφεις κανονικότατα. Αν δεν νιώθεις τίποτα για μένα τότε φύγε και μην μου ξαναμιλήσεις ακόμα κι αν με δείς.>>

Δεν περίμενα απάντηση μόνο να φύγει και να τον ξεχάσω για πάντα. Και έτσι όπως το φαντάστηκα γύρισε από την άλλη έκανε δύο βήματα και σταμάτησε. Ώπα τι έγινε σταμάτησε?

<<Νιώθω.>> είπε σιγανά ώστε να μην το ακούσω όμως ευτυχώς το άκουσα. Ένα πλατύ χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη μου κι αυτός είχε χαθεί από το οπτικό μου πεδίο. Ναι τώρα ξερω. Ξέρω πως νοιάζεται για μένα και ίσως δεν τον ξαναδώ ποτέ όμως εγώ άκουσα αυτό που ήθελα. Ξαφνικά ένα δάκρυ κύλησε στα μάτια μου κι έφυγα στο σπίτι.