Ξέχνα τις προκαταλήψεις και ζήστο!

Κεφαλαιο 6

Είχα μείνει παγωτό και τον κοιτούσα χωρίς να λέω τίποτα. Είναι τόσο όμορφος ψηλός απλά υπέροχος. Θεέ μου τί είναι αυτά που λέω. Είναι ένας άγνωστος και το πιο πιθανόν να είναι και επικίνδυνος.

<< πάλι εσύ εδώ?>> με ρώτησε με άγριο και αγανακτισμένο ύφος.
<< εσύ γιατί είσαι πάλι εδώ>> του απάντησα με ένα ειρωνικό στύλ και απ' ότι κατάλαβα τον εκνεύρισε.
<< εγώ εδώ ζώ. Εσύ από την άλλη είσαι μία εισβολέας και τους εισβολείς εγώ προσωπικά τους καθαρίζω.>> είπε και τα μάτια του γυάλισαν. Εγώ στραβοκατάπια και κοίταξα κάτω να βρώ κάτι για να τον χτυπήσω.
<< ούτε να το σκέφτεσαι.>> μου είπε εκείνος καθώς κατάλαβε τι σκεφτόμουν.
Με πλησίασε έπιασε τα χέρια μου και τα έδεσε με ένα σκοινί.
<< τι κάνεις?? Είσαι ηλίθιος άφησέ με.!!! Θα τσιρίξωωω!! Άσε με κάτω.>> του έλεγα καθώς με κουβαλούσε σαν τσουβάλι και με έβαλε σε μια σπηλιά.

Ύστερα με άφησε απότομα κάτω στο πάτωμα και χτύπησα το χέρι μου.
<< μα καλά είσαι τελείως βλάκας?? Πώς με πέταξες έτσι. Χτύπησα ηλίθιε.>>
<< πρόσεχε πως μου μιλάς γιατί δεν το έχω και σε πολύ να σε σκοτώσω.>>

Δεν είπα τίποτα παραπάνω και έκατσα σε μια γωνίτσα. Αυτός είχε ανάψει φωτιά και άρχισε να ψήνει ένα ζώο που έμοιαζε με λαγό αλλά δεν ήταν ακριβώς. Με πλησίασε και μου πρόσφερε ένα κομμάτι. Εγώ όμως του έγνεψα αρνητικά και γύρισα από την άλλη.

<< σκασίλα μου. Δεν θα σε παρακαλάω κιόλας.>>
<< γιατί με κρατάς εδώ?>>
<< το πρωί θα σε πάω στο σπίτι μου. Εκεί θα αποφασίσουν τι θα κάνουν μαζί σου.>>
<< μα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τέτοια επιθετικότητα.>>
<<είστε εξωαρηανοί.>>
<< ε καί?? Κι εσείς είστε εξωγήινοι.>>
<< εμείς όμως δεν ήρθαμε στον πλανήτη σας. Δεν κάναμε εισβολή σε αντίθεση με εσάς.>>

Τώρα που το λέμε είχε ένα δίκιο όμως δεν ήταν τρόπος αυτός. Ειδικά εγώ δεν του είχα κάνει κάτι γιατί με κρατούσε όμηρο. Πρέπει να φύγω δεν γίνεται να κάτσω εδώ. Αν κρίνω από αυτόν όλοι τους είναι τρελοί. Πρέπει να βρώ τον Αχιλλέα.

Καθώς τα σκεφτόμουν όλα αυτά ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό μου και πήγα να το σκουπίσω πριν με δεί όμως δεν πρόλαβα.

<< δεν πειράζει αν φανούν τα δάκρυά σου. Έχουν δίκιο εσείς οι γήινοι είστε περίεργοι. Για ποιό λόγο δεν θέλετε να φαίνεται ότι κλαίτε? >>
<< για να μην μας κοροΐδευουν κάτι γουρούνια σαν εσένα.>> τού είπα και νευρίασε. Με γρήγορες κινήσεις με τράβηξε από το χέρι με σήκωσε και με κόλλησε στον τοίχο.

Άρχισα να τον χτυπάω στο στέρνο όμως δεν καταλάβαινε τίποτα.
<< άφησέ με επιτέλους!! Πονάω.>> μόλις του είπα την τελευταία λέξη απομακρύνθηκε και έφυγε έξω.

Τότε βρήκα την ευκαιρία κι έτρεξα σαν τρελή όσο πιο μακρυά μπορούσα. Έτρεχα αρκετή ώρα ώσπου έπεσα πάνω σε κάποιον.
<<άουτς.>> είπα και μόλις κατάλαβα ποιός ήταν έπεσα στην αγκαλιά του.
<< αγάπη μου με κατατρόμαξες. Νόμιζα ότι σε έχασα για πάντα. Μα πόσο απρόσεχτη είσαι ρε Άρτεμης. >>

Είχα χαρεί τόσο πολύ που τον βρήκα επιτέλους. Την γλύτωσα από αυτόν τον τρελό. Όμως θα ήθελα να τον ξαναδώ δεν ξέρω γιατί αλλά έχω μια επιθυμία να τον γνωρίσω. Πρέπει να είμαι καθυστερημένη αλλιώς δεν θα τα έλεγα αυτά.