Ξέχνα τις προκαταλήψεις και ζήστο!

Κεφαλαιο 2

Τελικά το μέρος που θα δουλέψω μου φαίνεται ωραίο και ενδιαφέρων. Φυσικά ο μπαμπάς μου δεν ικανοποιήθηκε και πολύ με την επιλογή μου αλλά δεν με ενδιαφέρει ήδη κατέστρεψε το πρώτο μου όνειρο δεν θα καταστρέψει και το δεύτερο.

Λοιπόν σήμερα ξεκίνησα να δουλεύω και με ενημέρωσαν πως σε τρείς μέρες θα πάμε σε έναν άλλο πλανήτη που μας είναι γνωστός ως Άρης. Νομίζουν πως εκεί υπάρχει ζωή κι έτσι θα πάμε να το διαπιστώσουμε.

10 ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ

Δέκα μέρες κρατάει το ταξίδι για τον άλλο πλανήτη. Θα μου πείτε πως γίνεται τόσο γρήγορα όμως με τα μέσα που έχει η Νασα όλα γίνονται. Κατεβήκαμε από το διαστημόπλοιο αυτό που αντικρύσαμε ήταν ένα τελείως διαφορετικό τοπίο από τη γή μας. Δεν υπήρχε γρασίδι μα μόνο χρυσή άμμος. Τα δέντρα τους ήταν ψηλά και πράσινα σαν τα δικά μας όμως τα λουλούδια τους είναι με καφέ κορμό και μπλέ πέταλα. Οι υπόλοιποι πήγαν να εξερευνίσουν την έκταση που απλωνόταν πόσα χιλιόμετρα πιο πέρα κι εγώ απομακρύνθηκα καθώς χάζευα μια περίεργη πεταλούδα. Δεν πετούσε  γρήγορα μπορώ να πώ γι αυτό κι αποφάσισα να την ακολουθήσω μέχρι που χάθηκα. Ε βέβαια σιγά μην δεν χανόμουν εγώ. Είμαι πρώτη στο να ξεχνιέμαι από που ήρθα. Μα καλά πόσο αφηρημένη παίζει να είμαι.
Ξαφνικά κάτι άκουσα πρός τα πίσω μου και γύρισα για να δώ όμως δεν ήταν κανείς.
Κάποιος με έπιασε και με τα χέρια του μου έκλεισε το στόμα για να μην μπορώ να μιλήσω.

<<Μμμμμμμ.>> προσπαθούσα να μιλήσω όμως δεν μπορούσα.
<<Ποιά είσαι εσύ?>> είπε μία αγορίστικη φωνή όμως δεν μπορούσα να τον δώ καθώς δεν με γυρνούσε πρός τη μεριά του.

Έτσι άφησε το χέρι του λίγο πιο χαλαρά για να του απαντήσω.
<<Παράτα με.>> τού φώναξα εγώ εκνευρισμένη.
<<Δεν ήταν αυτή η σωστή απάντηση.>> μου απάντησε και έπιασε τα χέρια μου τα γύρισε προς τα πίσω και μου τα έσφιξε.
<<Άφησε με. Είσαι ηλίθιος δεν ήρθα για να σου κάνω κακό.>>
<<Τότε γιατί ήρθατε όλοι εσείς?>>
<<Αν με αφήσεις θα σου πώ>>

Τότε εκείνος άφησε τα χέρια μου και με γύρισε προς το μέρος του. Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα αυτό ακριβώς. Δεν είχε διαφορά από εμάς και σαν να μην φτάνει αυτό ήταν και κούκλος. Αχ θεέ μου τι κάθομαι και σκέφτομαι. Πρέπει να το σκάσω γιατί μπορεί να είναι επικίνδυνος. Έτσι εγώ τον κλώτσησα στο στομάχι κι άρχισα να τρέχω σαν τρελή. Όμως με έφτασε σε κλάσματα δευτερολέπτου με άρπαξε και με κόλλησε στον κορμό ενός δέντρου..