Ξέχνα τις προκαταλήψεις και ζήστο!

Κεφαλαιο 20

ΜΕΡΙΑ ΑΡΤΕΜΗΣ

Η αγκαλιά του με είχε ηρεμήσει. Είναι τόσο γλυκός μαζί μου και δεν το περίμενα. Από τότε που τον γνώρισα μου δείχνει τον σκληρό και απόμακρο εαυτό του. Νιώθω ότι αρχίζω να αισθάνομαι πολλά πράγματα γι'αυτόν και φοβάμαι μην τον χάσω. Βέβαια δεν είμαι σίγουρη αν είμαστε ζευγάρι και δεν ξέρω αν πρέπει να τον ρωτήσω.

<<Τί σκέφτεσαι?>> μου είπε αλλά ήμουν τόσο απορροφημένη από τις σκέψεις μου που δεν τον άκουσα.
<<Άρτεμης>> είπε και με σκούντηξε για να συνέλθω.

<<Εε ναι. Συγγνώμη κάτι σκεφτόμουν.>>
<<Λοιπόν μωρό μου εγώ λέω να τα ξεχάσουμε αυτά και να μου δείξεις τον πλανήτη σου.>> Με αποκάλεσε μωρό του?? Τόσο καιρό εκνευριζόμουν όταν με έλεγε έτσι ο Αχιλλέας αλλά από το δικό του στόμα είναι διαφορετικό. Το λέει τόσο τέλεια.

<<Ναι έχεις δίκιο.>> σηκωθήκαμε και φύγαμε από αυτό το παρκάκι. Του έδειξα τις πολυκατοικίες, τις καφετέρειες, τα εστιατόρια, τα μαγαζιά και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Ξαφνικά σταματήσαμε έξω από ένα παιχνιδάδικο με ηλεκτρονικά. Μπήκαμε μέσα και το επεξεργαζόταν εξονυχιστικά θα λέγα. Στάθηκε μπροστά από ένα ποδοσφαιράκι και μου έκανε νόημα να παίξουμε.

<<Είσαι σίγουρος?>> τον κοίταξα με ένα ύφος σαν να του λέω θα χάσεις αλλά δεν μου έδωσε σημασία. Ήθελε να το δοκιμάσει και δεν νοιαζόταν αν θα νοικούσε ή όχι.

Έβαλα κέρματα και ξεκινήσαμε. Όπως ήταν αναμενόμενο έχασε. Βέβαια όχι με μεγάλη διαφορά αλλά δεν πειράζει. Ύστερα κοίταξε το μπιλιάρδο και στα χείλη του εμφανίστηκε ένα πλατύ χαμόγελο που δεν μου αρέσει καθόλου γιατί όταν το κάνει αυτό κάτι έχει στο μυαλό του.

<<Ξέρεις να παίζεις?>> τον ρώτησα και περίμενα μια άλλη απάντηση.
<<Ναι και πολύ καλά μάλιστα.>>
<<Συγγνώμη έχετε μπιλιάρδο??>>
<<Ναι. Γιατί σου φαίνεται τόσο περίεργο? Σου είπα δεν έχουμε και τεράστια διαφορά από εσάς.>>
<<Ωραία εγώ δυστυχώς δεν ξέρω οπότε δεν μπορούμε να παίξουμε.>> πήγα να φύγω αλλά η φωνή του με σταμάτησε.

<<Έλα θα σου μάθω εγώ.>>
<<Δεν θα τα καταφέρω Λούκας. Άστο καλύτερα.>>
<<Σε παρακαλώ Άρτεμης δοκίμασε.>> δεν τον έχω ξαναδεί να με παρακαλάει. Είναι υπέροχος. Δεν άντεξα τύλιξα τα χέρια μου στον λαιμό του, έκανα μύτες και τον φίλησα. Απομάκρυνα ελάχιστα τα χείλη μου.

<<Σε λατρεύω>> του ψιθύρισα και χαμογελάσαμε. Το ξέρω ίσως είναι νωρίς για κάτι τέτοιο κι επίσης εγώ δεν λέω ποτέ λόγια αγάπης όμως μ'αυτόν είναι διαφορετικά.