Ξέχνα τις προκαταλήψεις και ζήστο!

Κεφαλαιο 29

<<Ξανά συναντιόμαστε μικρή.>> είπε αυτός ο γελοίος και με κόλλησε στον τοίχο βάζοντας τα χέρια δεξιά κι αριστερά από τους ώμους μου. Τώρα πείτε μου εγώ θα φταίω αν του δώσω μια κλωτσιά στο ευαίσθητο σημείο του? Όχι πείτε μου εγώ θα φταίω?

<<Δυστυχώς!>> είπα και στα μάτια του φάνηκε εκείνη η όψη του διαβόλου. Δεν έχω συναντήσει πιο κακό ''άνθρωπο'' απ'αυτόν.

<<Για σένα. Εγώ δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ήθελα να σε ξαναδώ.>> είπε και το ύφος του από δολοφονικό έγινε πονηρό. Τον σιχαίνομαι.

<<Αν δεν εξαφανιστείς από μπροστά μου στο ορκίζομαι πως θα δείς μια άλλη Άρτεμης!>> τόνισα την κάθε μου λέξη και αυτή τη φορά πήρα εγώ το δολοφονικό βλέμμα. 

<<Δεν σε φοβάμαι γατούλα.>> μου έκλεισε το μάτι και κακώς γι'αυτόν ήρθε πιο κολλητά μου. Εντάξει καλέ μου εσύ το διάλεξες.

Χαμογέλασα πονηρά τον πλησίασα πιο πολύ κάνοντάς τον να πιστεύει ότι θα τον φιλήσω αλλά αντί γι'αυτό του έριξα μια μπουνιά όλα τα λεφτά. Φώναξε από τον πόνο του κι έπιασε τη μύτη του η οποία είχε ματώσει.

<<Πέθανες.>> είπε άγρια κι άρχισε να με πλησιάζει απειλητικά. Εγώ έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου καθώς δεν είχα άλλη δύναμη στο χέρι μου για να τον ξανά χτυπήσω και προετοιμάστηκα για το δικό μου ξύλο. Ούτως ή άλλως δεν με πείραζε πλέον, είχα φάει αρκετό και από τους ''καθηγητές'' μου αλλά και απ'αυτόν τον καταραμένο. 

Περίμενα ώσπου ένιωσα να κάνω μια σβούρα και κάποιον να έχει περικυκλώσει προστατευτικά το σώμα μου. Παρόλα αυτά κρατούσα ακόμα κλειστά τα μάτια μου μέχρι που άκουσα αυτή την υπέροχη βραχνή φωνή του.

<<Τόλμα να την ακουμπήσεις και αυτός που θα πεθάνει θα είσαι εσύ.>> είπε στον Ορφέα κρατώντας με ακόμα στην αγκαλιά του. 

Λοιπόν για να σας το ξεκαθαρίσω ο Ορφέας είναι ο σοφέρ που είχα γνωρίσει στη σχολή. Εκείνος ο μυστήριος τύπος που με εκνεύριζε και μου πήγαινε κόντρα από την πρώτη μέρα. Και ναι ξέρω τι σκέφτεστε, πόσο άτυχη είμαι και τον βρήκα μπροστά μου. Έχετε δίκιο δυστυχώς για μένα είμαι αρκετά άτυχη.

<<Αυτή με χτύπησε πρώτη. Δες πως έκανε το υπέροχο πρόσωπό μου.>> είπε και έδειξε κυκλικά όλη τη φάτσα του. Παλιό ψωνάρα. 

<<Αν την αγγίξεις θα δείς πως θα σου κάνω εγώ την φάτσα σου.>> χαχα μπράβο Λούκας. Και ναι αρχίζω να τον ξανά συμπαθώ. Καλά φυσικά και δεν θα του το δείξω!