Ξέχνα τις προκαταλήψεις και ζήστο!

Κεφαλαιο 21

Είχα ρυθμίσει το ξυπνητήρι μου στις εφτά για να ετοιμαστώ να πάω στην δουλειά. Σηκώθηκα μπήκα στο ιδιωτικό μπάνιο μου και ετοιμάστηκα. Σήμερα φόρεσα κάτι απλό διότι δεν είχα και πολύ όρεξη. Έβαλα ένα τζιν και μια πράσινη μπλούζα από μέσα, ένα καφέ φουλάρι και τα μαύρα μποτάκια μου. Έβαψα λίγο τα χείλη μου με ένα απαλό ροζ χρώμα και κατέβηκα για πρωινό. Κοίταξα το ρολόι που μου είχε δώσει αλλά δεν μου είχε στείλει κάτι. Δεν πειράζει θα στείλω εγώ.

<<Καλημέρα.>> είπα και το μήνυμα εστάλη. Φίλησα την μαμά μου στο μάγουλο ενώ τον μπαμπά μου του είπα ένα ξερό γειά.

<<Αγάπη μου γιατί μιλάς τόσο αδιάφορα στον μπαμπά σου?>> με ρώτησε η καημένη ανυποψίαστη μαμά μου.

<<Ωχ μαμά δεν έχω όρεξη πρωινιάτικα.>> είπα και πήγα στο τραπέζι κι άρχισα να τρώω. Εκείνος καθόταν δυστυχώς δίπλα μου και διάβαζε την καθημερινή εφημερίδα του. Αχ μακάρι να μην κάναμε την ίδια δουλειά. Δεν είναι αυτό το όνειρό μου και εξαιτίας αυτού του ανθρώπου δεν ζω όπως θέλω.

<<Μωρό μου άστην δεν πειράζει εγώ δεν της κρατάω κακία.>> είπε σηκώθηκε και φίλησε την μαμά μου στο στόμα. Πρώτον ιουυυυ και δεύτερον πόσο υποκριτής Θεέ μου. Δεν το πιστεύω ότι τόσα χρόνια θαύμαζα κάποιον τελείως ψεύτικο άντρα. Εντάξει δεν ήμουν και το κοριτσάκι του μπαμπά αλλά τον σεβόμουν και πίστευα ότι ήταν ο πιο πιστός σύζυγος και έλεγα τι τυχερή η μαμά μου. Τώρα όμως όλα αυτά έχουν αλλάξει και σιχαίνομαι όταν ξέρω πως αυτά τα χείλη δεν αγγίζουν μόνο της μαμάς μου.

Σηκώθηκα με φόρα και τον έσπρωξα μακρυά της. Δεν το αντέχω άλλο!

<<ΦΤΑΝΕΙ!>> φώναξα και η μαμά μου με κοιτούσε σαν να ήμουν καμιά τρελή που ταΐζει τα περιστέρια.

<<Παιδάκι μου πας καλά? Τί έπαθες?>> αχ μανούλα μου και να ήξερες. Θα της τα πω δεν αντέχω άλλο δεν πρέπει να της το κρατάω κρυφό. Δεν είναι σωστό. Πήγα να μιλήσω όμως ο μπαμπάς μου με κοίταξε με ένα άγριο βλέμμα που πρώτη φορά έβλεπα.

<<Τέλος πάντων εγώ πρέπει να φύγω στην δουλειά. Προσέξτε μην φαγωθείτε.>> είπε και μας φίλησε και τους δύο κι έφυγε. Μείναμε οι δυο μας. Πήρα τη ζακέτα μου από την καρέκλα και πήγα να φύγω όμως με σταμάτησε.

<<Σε δυο μέρες φεύγεις από εδώ.>> τιι???? Τι εννοεί? Γύρισα και τον κοίταξα με απορία.

<<Δεν κατάλαβα. Τί εννοείς θα φύγω ?>>

<<Θα μείνεις εσώκλειστη στον οργανισμό της ΝΑΣΑ.>> είπε με ένα ήρεμο ύφος. Με διώχνει και δεν του καίγεται καρφάκι.