Bir VAMPIRE Aşık Olmak!

Gizemli kolye

Merhaba! Ben Lily! Kendimi kısaca tanıtacak olursam. 18 yaşındayım. Gri gözlü, beyaz tenli siyah saçlı ve cılız bir kızım. Benimde çoğu genc kız gibi bir hikayem var. Ama onlarınki gibi normal degil. Biraz daha gizemli. Biraz daha abartı. Biraz daha heyecanlı.
Hikayem herkesi şaşırtır. Eminim sizde çok şaşıracaksınız. Lafı çok uzatmadan hikaye ye başlasam iyi olur.

Ben yarı Fransız yarı İngiliz bir bireyim. Ailem ayrı. Annem ve babam ben daha yeni doğduğum sıralar İngiltere’nin küçük bir kasabasında oturuyorlarmış. O sıralar o kasabaya yeni taşınmışlar. Babam orda kendine çok güzel bir iş bulmuş. Tabi bu arada China halamda bizimle yaşarmış.

Günlerden bir gün. Hava cidden feci halde soğukmuş. Babamın işte olmadığı bir gün annem ve halam beni ona emanet etmiş ve bir saatlik bir işleri olduğunu söyleyip evden çıkmışlar. Babamda beni uyutmuş yatağına yatırmış ve bir gün öncenin yorgunluğuyla koltuklardan birinde uyuya kalmış. Uyandığında beni kontrol etmek için yukarı çıkmış. Ama beni yerimde görememiş ve annemlere haber vermiş. Her yerde beni aramışlar. Kasaba şerifleri kasabalı insanlar annem, halam ve babam. Beni bulamamışlar. Sonra kasabadaki lise öğrencilerinin gittiği bir okulun arkasında kalan ormanı kontrol etmeye karar vermişler. Gece yarısı olmuş beni sonunda bir ağacın altında mışıl mışıl uyurken bulmuşlar. Ve o an saçımda bir farklılık fark etmişler. Küçük bir kısmı sarı sapsarı görünüyormuş ve avucumun içinde bir kolye varmış. Kolyeyi almaya çalışmışlar ama becerememişler. Her elimden almaya çalıştıkça ağlamışım. Elime her verişlerinde ise susmuşum.
Kolyenin şekli her zaman dikkatimi çeker. Üzerinde damlamaya hazır bir damla var. Damlanın renginin beni ilk buldukları an kırmızı olduğunu söylediler. Ama şuan rengi mavi. Neyden dolayı renginin değiştiğini hep merak etmişimdir. Çünkü ben kasabadan ayrıldıktan sonra böyle renk değiştirmiş. Ve ben kolyeyi kaybolduğum o zamanda beri hala saklarım. Beni biri ormana götürmüş olmalı. Ve bu orman benim için çok gizemli bir hal aldı.
Neyse hikayeme devam edeyim. Annem bu durumdan pek memnun olmamış. O sinirle babama bağırmış. Kavga etmişler ve sonunda boşanmışlar. Annemde bu kasabada kalamayacağını söyleyerek beni de yanına almış ve Fransa’ya taşınmışız ve ben sadece yaz tatillerinde bir aylığına babamın yanına giderim. Ama kolyemin hiç renk değiştirdiğine şahit olmadım. Annemle kaldığım için orda bir okulda okudum. Annemi seviyordum ama babami da seviyordum. Annemin beni ondan ayrı tutmaya çalısmasinın sebebi onun gibi umursamaz biri olmamam için. Ama babam sorumsuz biri değil bana göre kendisi cidden ideal bir koca adayı. Her zaman babamla annemin hic ayrılmamış olmaları diliyorum. Ama geçmişi değistiremezsin. Bu imkansız. Ama gelecege dair birseyler yapabilirdim belki. Babamla anlemi geri evlendirmek için yapmadığım şey kalmadı. Fakat yıllar gectikçe birbirlerine olan aşkları sönmüştü. Ve hayatlarına iki arkadaş olarak devam etmek onlar için sorun değildi. Bu benim icin sorundu. Çünkü arkadaşlarımın aileleri arkadaş olmayı tercih etmiyorlardı. Onlar birbirlerine aşkla bakıyorlardı.
Ailen sayesinde bir çok sorunlar yaşadım hayatım boyunca. Okulda alay konusu bile olduğum olmuştu. Çocuklar acımasızdır. Alay edebilir, bir eksiginiz varsa dışlayabilirler. Bu benim çok sorun ettiğim meselelerden biridir. Hayatim boyunca hic arkadaşım olmadı. Ben oklumun hep inek öğrencisiydim. İşleri düserse arkadaşları yoksa ineğin tekiydim.

Kendimi spora vermek iyi geliyordu. Zayıf olmama rağmen çok çevik ve sportif bir kızım. Sporla ilgili bir çok yarışta birincilik ve ikinciliğim var. Ve genel derslere gelince çok çalışkandım son iki seneye kadar. Bu son iki senedir çok şey yaşadım. Sakardım ama sakarlıklarım biraz daha arttı. Ve bazen karnıma ve başıma ağrılar giriyordu. Doktora gittiğimiz halde hiç bir şeyimin olmadığını söylüyorlardı. Bu biraz tuhaf bir durum. Insan kendi vücudunu tanır. Bunların olmaması gerekiyordu. Ağrıyla uyanıp ağrıyla uyumak normal değildi. Fakat onlar vücudumda bir sorun olmadığını ısrarla belirtiyorlardı. Bir kaç psikiyatrist ilede görüstüm. Brlki psikolojikmen kendimi hasta ediyordum. Ama oradanda bir sey çıkmadı.
Bu olaylar dışında birde annemin Iri'yle evlenme fikri beni çılgına çevirdi. Iri kim diye soracaksınız? Annemin aşkı, canı bitanesi(!) Alay edesim geliyordu. O adamın neyini bukadar seviyordu ki. Kel, göbekli...vs tek iyi yanı düzenli işi ve bir kaç dil biliyor olması. Onun dışında aşık oluncak bir özelliği bile yok. Cidden annemi anlıyamiyordum. O adamdan kurtulmak için denemediğim yol kalmadi. Ne bikıyordu ne pes ediyordu. Bana sürekli annemi sevdiğinden bahsediyordu. Tabi bana hiç inandırıcı gelmesede.

Derslerimde düşüş yaşamaya başladım. Dikkat sorunum oluşuyordu. Ee bu da derslerimi baya etkiledi. Yaz tatilinin bitmesine bir ay kalmıştı. Bu sene rahatsızlığım yüzünden annem beni babamın yanına göndermedi. Ve bir gün halamdan telefon aldık. Babam kaybolmuş. Günnlerdir aramadıkları yer kalmamış ama bulamıyorlarmış.  Anneme oraya gitmemiz gerektiğini söylesem de beni umursamadı bile. Bende kendim gitmeye karar verdim.

Bir gün sonra yine halamdan bir telefon aldık. Babam bulunmuştu. Ormanda kaybolmuş ve kendini sakatlamış. Bende annem ne kadar beğenmese de Bu son senemi kasabada babamın yanında okuyarak geçirecektim. Yani orda okuyacaktım. ve bir sene boyunca babamla kalacaktım.  Sonunda annemi ikna ettim ve yola çıktım.

Yolculuk uzundu. Heyecanlıydım. Babamla kalmak isitiyordum. Annem hep olgun bir insandı. Ama babam 6 yaşındaki bir çocukla bile arkadaş olabilecek bir insandı. Herkesle iyi anlaşırdı. Ama sinirlenirse ondan inatcısı yoktu.

~Bölüm Sonu~