Bir VAMPIRE Aşık Olmak!

Savaş!

Merhaba! Yeni bir bölümle karşınızdayım. Resimdeki karakter Layla. Gerçek ismi Zendaya. Hikayeye tam  beklediğim yorumlar geldi. "Luke ve Lily'i ayırma. Luke eskisi gibi olucak mı?" gibi yorumlar aldım. Bu beni mutlu etti. Neden mutlu etti diyecek olursanız. Hikayede sizlerde merak uyandırabildiğim için mutluyum. Yani bir hikayeyi Oluşturan en ön önemli unsurlardan biride o hikayenin okuyucuda merak uyandırması. Bu hikayeyi daha değerli yapar. Hepinize teşekkür ederim.
Fazla uzatmadan hikayeye geçsek iyi olucak sanırım.

Luke melezlerin yolda olduğunun haberini verince herkez bir araya toplandı. Snow etraftakileri susturarak
"Arkadaşlar çoğunuzun bu konuda gergin olduğunuzu biliyorum. Ama güçlü taraf biz olmalıyız. Elimizde iki tane gizli silahımız var. Birincisi kurtlar! Bizim onlardan farkımız kurtların bizimle birlik olması."
Lexi hemen araya girdi.
"İkincisi nedir?" ikincisi tabikide bendim. En güçlü silahları. Ama bunu şimdilik kimse bilmemeliydi. Snow
"Daha sonra hepiniz öğreneceksiniz zaten!"
Lexi
"Hadi ama bunu bilmediğimimi sanıyorsunuz. Gizli silahınız Lily. O kendini güçlendirebiliyor. Bunu biliyorum. Çünkü benimle savaştığı zaman gücünü iki katına çıkartmayı başarmıştı. Şimdi neden yapamasın ki."
Ben
"sen bunu nerden biliyorsunuz?"
Lexi
"Hadi ama ben senin teyzenin nede olsa! Kan çekiyor belkide!" benimle alay edip gulmeyi çok seviyordu. Bu nasıl bir teyzelik anlayışıydı.
"Alay etmeyi kes! Nasıl öğrendin?"
"Hadi ama zihnine girip seninle konuşabiliyorumda zihninden neler geçtiğini mi okuyamayacağım. Zaten cidden şimdiye kadar bilmiyordum. Senin ve snow'un zihnini okumam yetti tatlım. Bu arada anlaşmanın bozulmasını istemiyorsanız sır saklamayı kesin artık."
Ben
"Tamam sır yok. Ben eğer kendimi kontrol edebilirse o meleklerin hepsini yok edebilirim. Eğer kontrol edemezsem büyü geri teper beni paramparça eder. Ve siz tamamen gucsuz kalırsınız. Yeterince açık oldu sanırım. Tamamiyle anlattım. Sır olmadan. Oldu mu?"
Lexi pis pis sırıtarak
"Evet oldu canım!"
Cadılardan biri
"Ben mi yanlış duydum yoksa sen melezlerin yok edileceğinden mi bahsettin?"
"Eğer gerekirse yapmam gerekiyor?"
"Onlar bizim ailelerimiz. Dönüşmeden önce onlarda cadi olacaklardı. Sence biz senin onları öldürmene  izin verirmiyiz?"
Layla
"Tabiki taraf değiştirirlerse neden öldürelim ki! Ama eger bizden biri melezler yüzünden ölürse o zaman onları affedemeyiz. Bu sadece vampirler için değil. Biz birlik oluşturduk. Hepimiz birbirimizi korumalıyız. Yani sadece vampirlere saldırırlarsa değil. Bir cadı yada kurt adamlardan birine saldırırlarsa o zaman affetmek yok. Burda birbirimize destek olmazsak hiçbirimiz sağ kalmayız. Melezler bizden daha güçlüler. Ama yeniler. Biz uzun süre yaşadık. Biz onlara göre daha çok stratejiye sahibiz. Anlatabildim mi?"
Kimse çıt çıkarmamıştı. Saatler sessiz ve sakin geçti. Ardından nobet tutan bir vampir koşarak geldi ve
"Onlar burda savaşa hazırlar."
Herkes bir araya toplandı. Başlarında Albert'ında bulunduğu bir sürü melez karşımızdaydı. Ben korkuyordum. Laylanın sözlerine göre etrafımdaki herkes 100 yıl yasamisti ama benim için en fazla daha bir ay falan olmuştur. Korkuyordum. Hepsi çok korkunç gorunuyordu gözüme. Ve nasıl oldu bilmiyorum savaş başladı. Lexi Luke'un kulagina birşeyler fısıldadı. Ben onlara daldığı sırada bir melez ustume doğru koşuyoruz. Luke bana doğru koşunca fark ettim. Ani bir hareketle melez yere serdi ve onun boynunu kopardı. Benim ona tuhaf tuhaf baktığımı görünce
"Lexi seni korumamı istedi. O yüzden yanımdan ayrılma!"
"Senden yardım istemiyorum. Ben kendimi korurum."
"Evet! Eminim oyledir! Daha yeni bir melez kafanı ayırıyordu yerinden."
Sesimi cikartamadi.
Hemen hemen yarım saat geçti. Savaş devam ediyordu. Luke ise bir dakika bile yanımdan ayrılmadı. Ama yavaş yavaş galip taraf belli olmaya başlıyordu. Tabiki melezler! Bir sürü cadi ve vampir kaybettik. Kurt adamlar kendilerini nasıl koruyacaklarını iyi biliyorlar. Ama yeterli olmuyordu. Emma istemeyerekte olsa bana doğru geldi ve
"Tek umudumuz sensin?"

O an gözlerim Luke'a kaydı. Birden durakladı. Bana döndü ve
"Sana yardım edicem. Sen büyüyü yapana kadar ben seni koruyucam."
Bunu soylerken icinde bir damla içtenlik yoktu.
"İyi o zaman benim tam olarak savaşın ortasına gitmem gerekiyor. "
Hemen yanımızda olan james
"Bende sizinle geliyorum bana ihtiyaciniz olabilir.
Layla ve sam bize bakarak
"Bizde geliyoruz. Bu ışte birlikteyiz." dediler. Ve hep birlikte zorda olsa savaşın tam orta yerine geldik. Hepsi bana bakıyordu.
Bende
"Şimdi beni koruyun denemeye çalışıcam." yere oturdum. Gözlerimi kapattım. Tabi kendimde bir hafiflemesi hissettim. Bu büyü gücünün etkiliydi. Sonra ordaki tüm kötülükleri yok etmeyi hayal ettim. Ama olmuyordu. Çünkü bu bana fazla gelmişti. Sonra tekrar ayağa kalktım.
"Olmadı. Başka birşey deniyicem.  Luke sen Layla'yı korumalısın. Sam benim etrafıma koruma çemberi yap. Layla sende bana öğretmeye çalıştığını şu büyü varya o büyüye Sam' i korumalısını bu yapacağım şey onu etkileyebilir. Bu arada james sende Lexi ve annemi bir araya getir ve birbirlerini koruma çemberi içine almalarını söyle. Bu koruma çemberini kendilerinde demesinler. Ben denedim. Olmadı. Geri tepiyor. Ayrıca nefessiz bile bırakabilir onları."
Sam
"Ne yapmayı düşünüyorsun?"
"Sadece melezleri yok etmeyi."
Luke nedense beni yine bir anlık duraksamayla sezdi ve Layla'yı korumak için siper aldı. Ve ben tekrar yere oturdum. Tekrar o hafifliği hissettim. Bu sefer sadece aklımdan melezleri geçirdim. Ve o an kocaman bir ışık patlaması oldu. Etraftaki herkesi yere yığmıştım. Etrafı zarzor goruyordum. O anda farkettim ki melezlerin çoğu ölmüştü. Bazıları ise durumu fark etmiş kendilerini koruma çemberi içine almıştı. Tabi buyuleri kendilerinde kullanımlarından geri tepti. Ve öldüler. Tabi bununla birlikte vampirleri, cadıları ve kurtadamları da yere yığmıştım. Ama hepsi yavaş yavaş kendilerine gelmeye başladılar. O anda bir el hissettim kollarında oyuncak bebek kaldırır gibi beni havaya kaldırdı. Bu büyünün etkisiyle çok güçsüzdüm. Ama önümdeki kişinin Albert olduğunu anladım. Beni taşıyan kişiye
"Onu al! Hemen gidelim burdan!" dediğini duydum.
O anda arkamdan
"Bırak onu seni pislik!" diye bağıran luke'u gördüm. Beni taşıyan adamı yere yıktı. Haliyle bende yerde yuvarlandım. Canım acıyordu. Ve dayanamadım. Bu kadar enerji kaybetmek gozlerimin kararmasına neden oldu.
...
Uyandığımda etraf önce karanlıktı. Sonra yavaş yavaş gözlerimi açtım. Yinede gözlerim bulanık  görüyordu. Ama kafamın  yumuşak birseyin üstünde olduğunu fark ettim. Yavaşça yan yattığım yerden sırt üstü. Döndüm ve Luke'un dizlerine yattığımı fark ettim. Kalkmaya çalıştım. Başım  ağrımıştı.
Luke beni geri dizine yatırarak
"Daha yeni kalktın. Basın döner. Dengeni sağlayamazsınız. Aç olduğundan bu durum yürümenin dahada zorlaştırır." nedense sesinde daha bir içtenlik fark ettim. O anda aklıma ilk gelen soruyu sordum.
"Sen eski sen mi oldun? Yoksa-!"
"Evet! Herşeyi hatırlıyorum. Sende dahil. Şimdi bu durumdayken ilk olarak sorman gereken soru bumuydu sence?"
Hic birsey söylemeden direk ayağa kalktım ve onun boynuna sarıldım. Sessizce ağlıyordum.
Luke ta hiç birşey demeden oda ellerini belime doladı ve sımsıkı sarıldı.
Luke
"Söylediğim herşey için özür dilesem kabul edermisin?"
Ben ona sarılmaya bırakmadan ona
"Seni cidden özledim."
"Bende!"
"İyide nasıl düzeldin? Yani Lexi bu büyünün geri alınamayacağını söylemişti."
"Bende bilmiyorum. Ama nedense Albert'ın seni kaçıracağını görünce sanki tekrar insan oluşumda kalbim yeniden atıyor gibi hissettim. Korktum. Çünkü Albert'ın sana birşey yapmasından korktum."
Sonra jeton yeni düştüğünden luke'a sarılmayı  kesip etrafa bakındım.
"Nerdeyiz biz?"
"Bende bilmiyorum. Tek hatırladığım Albert seni kaçırmaya çalıştı. Ben seni kurtarayım dedim. Ama bende bayıltıldım. Ve burda uyandım. Sen baygın gördüm. Cidden o büyü seni yormus olmalı."
"Evet hemen beslenmem gerek."
"Bunu gözlerinden görebiliyorum."
Etrafa bakındı. Ama çıkabileceğimiz bir yer yoktu. Tekrar Luke'un  yanına oturdum ve ona sarıldım. Başımı omzuna yasladım. Ve
"Biliyorum. Hep söylüyorum. Ama korkuyorum."

~Bölüm Sonu~

Arkadaşlar biliyorum. Kısa bir bölüm oldu ama hepinizin olmasını istediğiniz  gibi olduğunu düşünüyorum. Yazilarim başladı. Ve ancak bu kadar yapabildim. Oda merakınız gidermek içindi. Bir sonraki bölüm uzun yazmaya çalışacağım. Beğendiniz mi bu bölümü acaba?
:* :* :) :) :)