Bir VAMPIRE Aşık Olmak!

Kırmızı gözler

Sabah erken kalktım. Her şeyin rüya olmasını umdum. Ama hayır hepsi gerçekti. Hazırlandım. Aşağıya indim. Halam

"Uyandın mı?"

"Günaydın!"

"Sana da!"

Sessizce kahvaltımızı yaptık. Sonra yine çok konuşmadan evden çıktım. Okulda 5 dersten sonra öğle yemeği molasında salona girdiğimde Layla, Sam, Luke, James ve David hepsi ordaydı. Bense onlarla oturmak yerine başka bir masaya geçtim. Sesleri geliyordu. Kavga ediyorlardı. Sonra Layla kalktı ve salondan çıktı. Bende bu fırsatı değerlendirerek arkasından çıktım. Kızlar tuvaletine girdiğini görünce bende girdim. Kimse yoktu. Tek ben ve o vardık. Sonra kapıyı kilitledim. Çünkü biz konuşurken kimsenin girmesini istemiyordum. Ben söze başlayacaktım ki onun ağladığını gördüm. O benden önce davranıp

"Lily ben ... ben özür dilerim. Sana en baştan söylemeliydim. Ama yapamazdım."

"Tamam ağlama. Dün söylediklerini duydum. Sen gerçek bir dostsun. Bende senin gibi bir dostu kaybetmek istemem."

Sonra boynuma sımsıkı sarıldı.

"Lütfen benden korkma. Sana zarar vermem."

"Öyle düşünseydim yanına hiç yaklaşmazdım." dedim ve gülümsedim. Birlikte bahçeye çıktık. Bir yere oturduk. Ben kendimi tutamadım ve

"Sen şimdi büyücüsün öyle mi?"

Çok normal bir şey söylermiş gibi

"Evet. Görmek ister misin?"

Kafamı onaylarcasına salladım. Sonra Layla' yı izlemeye başladım. Önce ellerini ileriye doğru tutarak bir şeyler mırıldandı. Benim anlamadığım bir dilden. Ardından bir saksının yerden havalandığını ve bir kızın tepesiden dibinde kalan suyun boşaldığını gördüm. Saksı hızlı bir şekilde eski yerine geçti.

Kız çıldırmış bir şekilde etrafına bakıyordu.

"Kim yaptı bunu!" dedi. Ama kimseyi bulamayınca sinirle uzaklaştı. Layla ve ben kahkahalara boğulduk.

"Kendimi iyice açıklasam iyi olur. Ben hiç yaşlanmam. Hemen hemen 100 yıldır yaşıyorum. Hep aynıyım. Ha bir nevi ölümlü sayılırım. Yara ve darbe alırım. Ama kendimi o durumlarda kurtarabilirim. Biz büyücüler güçlerimizi ergenlik dönemine girince kazanırız. Ve yaşlanmamamızın sebebi sürekli büyü yapıyor olmamız. Eğer hiç büyü yapmıyor olsaydık normal bir insan gibi yaşlanır ve ölürdük."

"David de senin gibi değil mi?"

"Evet. O 200 yaşlarında falan. Benden büyük."

"Peki! Luke, Sam ve James. Onlar ne peki?"

Şimdi suratı asılmıştı.

"Bak Lily! Onlar seni kendilerinden sandılar. Bu yüzden sana yardım edebilmek için yakın durdular. Ama sen onlara göre bir yemsin. Tehlikeli olabiliyorlar bazen. Onlardan uzak dur. Hatta hiç tanımamışsın gibi davran. Beni anlamak zorundasın. Kim olduklarını ya da ne olduklarını söyleyemem. Bu yasak!"

"Peki! Kolyemle ilgili bahsettiğiniz şey neydi?"

"O mu? Açıkçası onla ilgili bir bilgimiz yok. Bu bir büyüyle yapılmış. Ama beni aşan derecede. Ama bu kolye seni Luke sam ve James gibi daha doğrusu onların kötü versyonlarından koruyor olmalı."

"Kusura bakma ama her şey o kadar saçma geliyor ki! İnanması çok zor. "

"Doğrudur. Bende İlk büyücü olduğumu söylediklerinde. Bunlar kesinlikle deliler diyordum." Bana baktı ve gülümsedi.

"Haaa! Layla dün. şu kurt olayı vardı ya. Onun için teşekkür ederim."

"Önemli değil!"

Oradan kalktık ve giderken biriyle çarpıştım. Karşımda ki Ani bir refleksle kolyemden tutunmaya çalışırken onu yere düşürdü. Sonra birden gözlerini bana kilitledi. Bir an gözleri kıpkırmızı oldu. Bende sendeledim. Neydi bu şimdi?

~Bölüm Sonu~

Sizce nasıl bir bölümdü. Elimden geldiğince heyecanlı bir son yazmaya çalıştım. Sizi seviyorum. :) :*