passion

μπέρδεμα

όλο το βράδυ στριφογύριζα στο κρεβάτι, δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Μόλις έκλεινα τα μάτια, το σκοτεινό του βλέμμα έκανε την εμφάνισή του, το πρόσωπο του, τα μάτια του, τα χείλη του... αυτά τα χείλη ονειρευόμουν όλο το βράδυ πως με φιλούσαν παντού... Χριστέ μου αυτό δεν το έχω πάθει ποτέ ξανά... στο παρελθόν είχα σχέσεις μα ποτέ, κανένας τους δεν με επηρέαζε τόσο πολύ όσο ο Έρικ Ράιαν και το ειρωνικό είναι ότι μόλις τον γνώρισα με έναν τελείως τρελό τρόπο και δεν με έχει αγγίξει καν...

Κατά τις 3:30 τα ξημερώματα πηγαίνω στην κουζίνα για να πιω νερό... Κάνει πολύ ζέστη αν και είναι ακόμα Απρίλιος... η αλήθεια είναι πως δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν θα βγω μαζί του η όχι και δεν έχω μιλήσει με κανέναν για το περιστατικό... όταν επέστρεψα στο σπίτι ή Τζεν δεν ήταν εδώ κι εγώ ήμουν πολύ κουρασμένη, οπότε αποφάσισα να πέσω να κοιμηθώ... Όταν ξύπνησα όμως ήταν πολύ αργά και η Τζεν δεν ήρθε μόνη της στο σπίτι... ήρθε και το αγόρι της, ο Μαξ... συμπαθητικός, μελαχρινός, με γαλάζια μάτια και ευτυχώς στο ίδιο ύψος με την Τζεν...

Ξαφνικά ακούγεται η πόρτα από τα δωμάτια κάνοντας με να τιναχτώ και ο Μαξ εμφανίζεται ημίγυμνος φορώντας μόνο το παντελόνι της πιτζάμας του ενώ τα γυμνά του πόδια ηχούν στο ξύλινο πάτωμα
(με συγχωρείς, δεν ήθελα να σε τρομάξω)
Μουρμουρίζει απολογητικά ενώ με πλησιάζει χαμογελώντας πονηρά... περίεργο
(δεν πειράζει. Γιατί είσαι τέτοια ώρα ξύπνιος;)
ρωτάω και κάθεται σε έναν σκαμπό απέναντι μου
(δεν με έπαιρνε ο ύπνος... μπορείς να μου δώσεις λίγο νερό)
λέει ευγενικά και παίρνω ένα άλλο ποτήρι από το ντουλάπι. Το γεμίζω και του το δίνω
(εσύ;)
ρωτάει και κατσουφιάζω
(εγώ τι;)
(πως πήγε σήμερα; την πήρες την δουλειά;)
Ορίστε... τι απαντάς τώρα; ότι το αφεντικό της εταιρίας μου ζήτησε να βγούμε για δείπνο ώστε να μου πει ένα ναι η ένα όχι; ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω τι προσπαθεί να πετύχει με αυτό το δείπνο... τι θέλει; να με τσεκάρει αν είμαι νορμάλ άνθρωπος;
(εμ περίπου...βασικά είπε πως θέλει να με ξανά δει σε μια βδομάδα)
προσπαθώ να ακουστώ όσο πιο πειστική μπορώ και νομίζω πως τα καταφέρνω
(καλό σημάδι)
λέει ενώ με κοιτάζει απορημένος
(είσαι καλά;)
Συνεχίζει και γνέφω καταφατικά χαρίζοντάς του ένα χαμόγελο
(μια χαρά, εσύ πως είσαι;)
χαμογελάει συνεσταλμένα και πίνει το νερό του
(μια χαρά κι εγώ αλλά ανησυχώ για την Τζεν)
ωχ δεν μου αρέσει αυτό
(γιατί;)
(ασχολείται πολύ με την δουλειά της με αποτέλεσμα να μην βρισκόμαστε συχνά)
ακούγεται μελαγχολικός. Η αλήθεια είναι πως τον τελευταίο καιρό η Τζεν ετοιμάζει κάτι σχέδια για κάποιον πολύ σημαντικό εφοπλιστή αν δεν κάνω λάθος, την έχει τρελάνει όλο αυτό και ας μην μιλάει
(εντάξει όλα τα ζευγάρια περνάνε κάποιες φάσεις... εσύ το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να την υποστηρίζεις και να είσαι δίπλα της)
μουρμουρίζω και χαμογελάει αχνά
(σ'ευχαριστώ Τες και μόνο που μου τα είπες όλα αυτά με καθησύχασες)
λέει ενώ απλώνει το χέρι του για να ζουλήξει το δικό μου... Μα τι διάολο κάνει; αμέσως τραβάω το χέρι μου και εκεί που είμαι έτοιμη να τον κατσαδιάσω, ξαφνικά η Τζεν μπαίνει στην κουζίνα τρίβοντας νυσταγμένα τα μάτια τις. Μας κοιτάζει και χαμογελάει
(εϊ τι κάνετε τέτοια ώρα εδώ;)
λέει ενώ έρχεται και αγκαλιάζει τον Μαξ ο οποίος της ανταποδίδει το αγκάλιασμα και την φιλάει στο κεφάλι
(τίποτα, απλά δεν μας πιάνει ο ύπνος και συζητάμε)
απαντάω χαλαρά, αν και δεν έχω ξεχάσει την κίνηση του. Θα έλεγε κανείς πως ήταν τυχαίο η έγινε πάνω σε μια στιγμή αδυναμίας και χίλιες δύο δικαιολογίες... όμως εγώ δεν πιστεύω στην τύχη και στις συμπτώσεις. Τέλος πάντων, θα το συζητήσω κάποια άλλη στιγμή μαζί του... ιδιαιτέρως
(εγώ σας αφήνω, πάω για ύπνο)
λέω και αφήνοντας το ποτήρι στον νεροχύτη πηγαίνω στο δωμάτιο και αρχίζω να στριφογυρίζω ξανά στο κρεβάτι μου.