passion

Προβλήματα

Τέσα POV

Όλη την ημέρα ή ίδια ερώτηση τριγυρίζει μέσα στο μυαλό μου. Θέλω να μάθω ποιός και γιατί προσπάθησε να μας βλάψει, νομίζω πως έχω το δικαίωμα να ξέρω! Ο Έρικ μένει για πολλά λεπτά σιωπηλός, ίσως και για ώρες. Φαίνεται χαμένος στις σκέψεις του. Αναρωτιέμαι... άραγε θα μου μιλήσει;
(πες κάτι, σε παρακαλώ)
Λέω με χαμηλή, τραχιά φωνή και εκείνος ξύνει το πίσω μέρος του σβέρκου του
(Τέσα εγώ...)
(θέλω να ξέρω Έρικ! Πρέπει να ξέρω!)
Λέω με αποφασιστικό τόνο και εκείνος ξεφυσάει δυνατά ενώ το χέρι του μετακινείται στα μαλλιά του, ανακατεύοντας τα
(η αλήθεια είναι πως... δεν ξέρω)
Αποκλείεται!
(δεν σε πιστεύω!)
Αποκρίνομαι βιαστικά και τα μάτια του γουρλώνουν
(σου έχω πει ποτέ ψέμματα;)
Ρωτάει και τότε νιώθω ένα τσίμπημα ενοχής. Έκανα γκάφα! Δεν έπρεπε να το πω αυτό!
(όχι)
(τότε γιατί να το κάνω τώρα; Δεν έχω να σου κρύψω τίποτα, Τέσα!)
Προσθέτει και χώνει και το άλλο χέρι στα μαλλιά, σφαλίζοντας τα βλέφαρα του. Γιατί δεν σκέφτομαι πριν μιλήσω;
(το ψάχνω το θέμα... αλλά προς το παρόν δεν έχω βρει τίποτα)
Συνεχίζει χωρίς να με κοιτάζει. Να πάρει, δεν έπρεπε να πετάξω τέτοια βλακεία!
(συγγνώμη)
Ψελλίζω και ξαφνικά τα χείλη του αγγίζουν το μέτωπο μου
(δεν πειράζει μωρό μου. Έχεις δίκιο, πρέπει να ξέρεις, κι εγώ δεν σου μίλησα τόσο καιρό)
Ω Ερικ! Σκύβω και ενώνω τα χείλη μου με τα δικά του, σε ένα τρυφερό φιλί. Πως είναι δυνατόν να μην τον αγαπώ; Είναι ο μοναδικός για μένα και αισθάνομαι άσχημα που δεν τον πίστεψα
(συγγνώμη)
Ψυθιρίζω πάνω στα χείλη του και κουνάει το κεφάλι
(μην το σκέφτεσαι μωρό μου)
Αποκρίνεται χαμηλόφωνα ενώ τυλίγει τα χέρια του γύρο μου και με κράταει σφιχτά στην αγκαλιά του.

Η βδομάδα κυλάει ομαλά. Χωρίς εντάσεις, φασαρίες και ζήλιες. Φυσικά αυτό το σαββατοκύριακο θα πάω στους δικούς μου. Ακόμα βρίσκομαι σε δίλημμα σε σχέση με το αν θα έρθει ο Έρικ μαζί μου. Από την μια δεν ξέρουν τίποτα για εμάς, από την άλλη όμως... πφφ δεν ξέρω. Στέκομαι μπροστά από το παράθυρο του γραφείου μου και παρατηρώ τον έξω κόσμο. Όλα από εδώ πάνω φαίνονται τόσο μικρά. Όπως και στο διαμέρισμα του Έρικ! Τώρα που είπα διαμέρισμα, πρέπει να περάσω από το σπίτι του Μάικ. Έχω αφήσει μερικά πράγματα τα οποία χρειάζομαι. Τέλος πάντων, θα πάω τώρα. Παίρνω μόνο τα κλειδιά από το αυτοκίνητο και βγαίνω από το γραφείο, βαδίζοντας προς το ασανσέρ.

Φτάνω έξω από το σπίτι του, αλλά μόλις μπαίνω στην αυλή, παρατηρώ κάτι περίεργο. Κρύβομαι πίσω από την κολώνα και παρακολουθώ
(ως εδώ Μάικ! Δεν θέλω να με ξανά ενοχλήσεις ποτέ!)
Μία γυναίκα φωνάζει στον Μάικ καθώς βγαίνει από την πόρτα και βαδίζει γρήγορα προς την εξώπορτα. Κάτσε, την ξέρω αυτή την γυναίκα
(Κάθριν, περίμενε!)
Τον ακούω να φωνάζει και τότε βλέπω το πρόσωπο της. Η Κάθριν! Δεν το πιστεύω! Βλέπω τον Μάικ να τρέχει προς το μέρος της. Έπειτα την αρπάζει από τον αγκώνα και την γυρίζει απότομα προς το μέρος του. Η επόμενη του κίνηση... πραγματικά με σοκάρει. Τον βλέπω να την φιλάει στο στόμα και σχεδόν σαστίζω από το θέαμα. Από πότε γνωρίζονται αυτοί οι δύο; Τι τρέχει εδώ πέρα; Αμέσως κάνω μεταβολή και πηγαίνω βιαστικά πίσω στο αυτοκίνητο. Βάζω μπρος και φεύγω.