passion

η απάντηση

Τελικά απόψε κατάφερα να κοιμηθώ για μερικές ώρες, όμως το άγχος με έχει καταβάλει ολόκληρη. Είπε πως θα περάσει να με πάρει απόψε στις εννιά, οπότε έχω χρόνο. Βγαίνω από το δωμάτιο και πηγαίνω στην κουζίνα. Ο Μαξ κάθεται αγκαλιά με την Τζεν και τρώνε το πρωινό τους ενώ εγώ κάθομαι αθόρυβα απέναντι τους
(καλημέρα)
λένε έπειτα από πολλά λεπτά ησυχίας
(καλημέρα)
αποκρίνομαι βαριεστημένα και η Τζεν κατσουφιάζει
(φιλενάδα, είσαι καλά;)
ρωτάει με φωνή γεμάτη έγνοια
(μια χαρά)
απαντάω δήθεν με άνεση, αλλά ξέρω πολύ καλά ότι δεν την έχω πείσει
(Μαξ, μπορείς να μας αφήσεις για λίγο μόνες;)
Πετάει ξαφνικά με σοβαρό ύφος και ο Μαξ γνέφει καταφατικά. Όχι! Έπειτα σηκώνεται από τον σκαμπό του και φεύγει
(γιατί τον έδιωξες;)
(σε ακούω!)
Λέει, αγνοώντας πλήρως την ερώτηση μου. Ξεφυσάω
(είμαι σίγουρη πως ο Μαξ σου είπε για την δουλειά)
(ναι, αλλά δεν έμαθα εάν τελικά την πήρες)
η Τζεν είναι η καλύτερη μου φίλη. Δεν μπορώ να της κρυφτώ, με ξέρει σαν ανοιχτό βιβλίο. Δεν θέλω να της λέω ψέματα. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και της διηγούμαι όλα όσα έγιναν από εκείνο το περιστατικό στο ασανσέρ, ως το χθεσινό μου τηλεφώνημα
(λοιπόν, τι έχεις να πεις για όλα αυτά;)
Ρωτάω με άνετο ύφος ενώ εκείνη με κοιτάζει με ανοιχτό το στόμα
(ειλικρινά δεν... δεν ξέρω τι να πω. Μέσα σε δύο μέρες κατάφερες να γνωρίσεις έναν σέξι τύπο, ο οποίος λογικά θα γίνει το αφεντικό σου. Από την μια κάνετε περιπάτους και από την άλλη αγκαλιάζεστε και το κορυφαίο όλων είναι ότι απόψε το βράδυ θα βγείτε για φαγητό!)
(το αποψινό δείπνο είναι γελοίο! Δηλαδή κοίτα τι τραβάω για ένα ναι η ένα όχι!)
λέω αγανακτισμένη και ξεφυσάω. Από την άλλη η Τζεν με κοιτάζει με πονηρό ύφος
(απόλαυσε το φιλενάδα. Απόψε θα βγεις για δείπνο με το σέξι παράτολμο αφεντικό σου)
Αυτό που φοβάμαι απόψε είναι η εξέλιξη αυτού του δείπνου.

Αφού έκανα ένα γρήγορο ντουζ, τυλίγω το σώμα μου σε μια μεγάλη πετσέτα και βαδίζω προς το δωμάτιο μου. Κάθομαι μπροστά στο μπουτουάρ μου, αλλά ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και η την Τζεν μέσα
(Τες να μπω;)
Ρωτάει και γυρίζω από την άλλη για να της ρίξω ένα βλέμμα αγανακτησίας
(αφού έχεις μπει ήδη!)
Λέω και το χαμόγελο της γίνεται πλατύτερο. Μπαίνει γρήγορα γρήγορα μέσα στο δωμάτιο και αφήνει ένα μεγάλο κουτί πάνω στο κρεβάτι μου. Τι στο καλό; Αμέσως σηκώνομαι
(τι είναι αυτό;)
Ρωτάω και μου κάνει νόημα να διαβάσω την κάρτα. Την παίρνω και διαβάζω προσεκτικά.

"σκέφτηκα πως θα σου πήγαινε αυτό το φόρεμα. Ελπίζω να σου αρέσει, υπάρχουν και μερικά παραπάνω αξεσουάρ μέσα. Σε περιμένω με αγωνία... Έρικ Ράιαν"