passion

Απόφαση

Έρικ POV

Φτάνουμε έξω από το διαμέρισμα της Κάθριν. Πολύ σύντομα βρισκόμαστε μέσα και μόλις κλείνει την πόρτα, αρπάζω το πρόσωπο της και συνθλίβω τα χείλη μου στα δικά της
(Ερικ... σταμάτα, τι κάνεις;)
Λέει ενώ με απομακρύνει αλλά την ξανά τραβάω κοντά μου
(αυτό που έπρεπε να κάνω εδώ και καιρό!)
Αποκρίνομαι χαμηλόφωνα και την ξανά φιλάω ακόμη πιο δυνατά. Αμέσως ανταποκρίνεται στο φιλί και τότε βρίσκω την ευκαιρία και την σηκώσω στην αγκαλιά. Αμέσως τυλίγει τα πόδια της γύρω από την μέση μου και βαδίζω στα τυφλά προς το δωμάτιο της. Ευτυχώς το βρίσκω με την πρώτη! Την πετάω στο κρεβάτι και λύνω γρήγορα το παπιγιόν μου. Ύστερα βγάζω το σακάκι και έπειτα προχωράω στα κουμπιά του πουκάμισου μου. Ανακάθεται και πιάνει τα χέρια μου, σταματώντας με
(είσαι σίγουρος;)
Ρωτάει σιγανά και χαμογελάω. Η αλήθεια είναι πως αυτή την στιγμή δεν σκέφτομαι. Νιώθω λες και βρίσκομαι στον αυτόματο πιλότο. Σκύβω και της δίνω ένα απαλό φιλί στα χείλη ως απάντηση. Αμέσως με τραβάει από το πουκάμισο, με αποτέλεσμα να βρεθώ από πάνω της, πάνω στο κρεβάτι. Τα δάχτυλα της προχωρούν βιαστικά στο πουκάμισο μου και συνεχίζει να το ξεκουμπώνει ενώ εγώ την φιλάω στον λαιμό
(σε θέλω πολύ Έρικ!)
Η φωνή της είναι σαν αφύπνιση για εμένα. Τι κάνω; Αμέσως ισιώνω το σώμα μου και κάνω μερικά βήματα πίσω
(γαμώτο!)
(τι έπαθες;)
Ρωτάει σιγανά ενώ τα γαλανά της μάτια σαρώνουν το κορμί μου ώσπου καταλήγουν στα μάτια μου
(δεν γίνεται, δεν μπορώ)
Ψιθυρίζω καθώς στρέφω την προσοχή μου στον απέναντι τοίχο, αποφεύγοντας συνειδητά το βλέμμα της
(λυπάμαι Κάθριν)
Ψελλίζω, φανερά ηττημένος. Έπειτα αρπάζω το σακάκι και το παπιγιόν μου και φεύγω τρέχοντας από το διαμέρισμα της. Πως τα έχω κάνει έτσι ρε γαμώτο!

Αφού οδηγώ εδώ και πολλές ώρες χωρίς προορισμό, καταλήγω έξω από το σπίτι του Αλεξ. Είναι το μόνο άτομο που μπορώ να μιλήσω αυτή την στιγμή. Χτυπάω επανηλλημένα το κουδούνι ώσπου επιτέλους η πόρτα ανοίγει και ένας νυσταγμένος Άλεξ εμφανίζεται μπροστά μου
(Έρικ; τι κάνεις τέτοια ώρα εδώ;)
Ρωτάει κάπως ανήσυχα ενώ παράλληλα τρίβει τα μάτια του. Τον προσπερνάω και μπαίνω μέσα στο σπίτι
(πρέπει να μιλήσουμε, είναι επείγον!)
Λέω και κλείνει την πόρτα. Υστερα κατευθύνεται προς την κουζίνα και εγώ τον ακολουθώ
(θέλεις καφέ;)
(βάλε μου ουίσκι, αν έχεις)
(καφέ θα πιείς)
Λέει και βγάζει δύο κούπες από το ντουλάπι ενώ εγώ κάθομαι σε έναν από τους σκαμπούς στην νησίδα της κουζίνας. Είναι εκνευριστικός αλλά είναι το μοναδικό άτομο αυτή την στιγμή που χρειάζομαι πραγματικά την συμβουλή του!
(ρίχτο!)
Πετάει ξαφνικά και ξεφυσάω, φανερά αγχωμένος
(μόλις ανακάλυψα ότι δεν μπορώ να πάω με άλλη γυναίκα)
Λέω γρήγορα και με χαμηλό τόνο. Γυρίζει αργά και με κοιτάζει σοκαρισμένος, με το στόμα ανοιχτό
(ωραίο αστείο. Πάμε στα σοβαρά τώρα!)
Λέει κάπως ειρωνικά, δοκιμάζοντας με. Μακάρι να ήταν ψέμα αυτό που σου λέω Άλεξ! Η έκφραση του αλλάζει καθώς βλέπει ότι έχω μείνει εντελώς ανέκφραστος
(ε όχι ρε φίλε! πως έγινε αυτό;)
(απόψε προσπάθησα να πάω με άλλη. Μετά από τόσο καιρό, προσπάθησα να πάω με κάποια γυναίκα, αλλά... όταν την άγγιζα η την φιλούσα... σκεφτόμουν την Τέσα)
Μόνο που δεν έχει καραφλιάσει. Τα μάτια του έχουν γουρλώσει και το σαγόνι του έχει φτάσει ως το πάτωμα
(φίλε... έχεις ερωτευτεί!)
(το έχουμε ξανά πει αυτό)
(ναι ρε φίλε αλλά... αλλά δεν το πίστευα!)
(δεν ξέρω τι να κάνω ρε Άλεξ. Πες μου πως είναι δυνατόν να μου λέει άλλα με το στόμα της και άλλα με τα μάτια της, πως;)
(ε, την έχουν αυτή την ικανότητα οι γυναίκες)
Λέει και ξεφυσάω δυνατά
(αδερφέ, από την μια την καταλαβαίνω. Της φέρθηκες πολύ άσχημα και τώρα θέλει να προχωρήσει παρακάτω. Ότι πρέπει να κάνεις και εσύ δηλαδή!)
Προσθέτει με ήπιο τόνο και αμέσως σηκώνω το κεφάλι για να τον αγριοκοιτάξω
(να προχωρήσω παρακάτω; πως; Άλεξ δεν έχω ερωτευτεί ποτέ, καμία γυναίκα! Έκανα όνειρα μαζί της! την αγάπησα και την αγαπώ ακόμη! Πως μου ζητάς λοιπόν να την ξεχάσω και να προχωρήσω παρακάτω;)
(την έδιωξες ήδη μία φορά, Έρικ. Δεν μπορείς να ξανά κάνεις το ίδιο τώρα;)
Τα λόγια του με κάνουν να συνειδητοποιήσω κάτι. Είμαι πολύ εγωιστής τελικά! Δεν την σκέφτηκα ούτε για μια στιγμή. Εγώ την έδιωξα σαν να μην ήταν τίποτα. Και τώρα... Ξεφυσάω
(έχεις δίκιο)
Ψιθυρίζω ηττημένος ενώ σηκώνομαι από τον σκαμπό
(καλυτερα να πηγαίνω)
Προσθέτω και έπειτα βαδίζω προς την πόρτα του σπιτιού
(Έρικ, περίμενε!)
(άστο Αλεξ. Έχεις δίκιο... πρέπει να την αφήσω ήσυχη)
(Έρικ, γαμώτο στάσου!)
Δεν τον ακούω. Απλώς περπατάω με γρήγορο και σταθερό βήμα ως την πόρτα. Έχει δίκιο! Όσο και αν με πονάει... έχεις δίκιο.

Τέσα POV
Την επομένη ημέρα.

(τι έγινε εχθές το βράδυ στον χορό;)
Ρωτάει η Τζεν καθώς η σερβιτόρα αφήνει τις κούπες με τους καφέδες μας πάνω στο τραπέζι
(τίποτα. Απλά...)
Κάνω μια παύση και παίρνω μια βαθιά ανάσα. Δεν ξέρω πως να της το πω. Δεν ξέρω πως θα το πάρει
(ο Μάικ μου ζήτησε να τον παντρευτώ κι εγώ δέχτηκα)
Τα μάτια της είναι έτοιμα να βγουν από το κρανίο της και το σαγόνι της έχει φτάσει ως το πάτωμα
(πλάκα μου κάνεις; έλα, πες μου ότι μου κάνεις πλάκα!)
Δυστυχώς...
(όχι)
Απαντάω μονολεκτικά και τρίβει το μέτωπο με την παλάμη της
(είσαι τρελή; γιατί το έκανες αυτό; Εντάξει, είπαμε ο Μάικ είναι καλό παιδί, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να τον παντρευτείς!)
(το έκανα επίτηδες, Τζεν!)
Πετάω βιαστικά και εκείνη παγώνει για μερικά λεπτά
(επίτηδες! δηλαδή;)
Ρωτάει με ήπιο τόνο που... ομολογώ ότι με τρομάζει. Ξεφυσάω ενώ αναδεύομαι αμήχανα στην θέση μου και της το ξεφουρνίζω
(ήθελα να εκνευρίσω τον Έρικ. Να του την σπάσω δηλαδή, καταλαβαίνεις;)
(ε δεν σε πιστεύω ρε Τέσα! Καταλαβαίνεις τι απόφαση πήρες; Εδώ μιλάμε για την ζωή σου Τέσα!)
(το ξέρω ρε Τζεν. Αλλά... έγιναν όλα τόσο ξαφνικά. Ο Έρικ, η πρόταση... όλα μου ήρθαν πολύ απότομα και...)
(δεν χρειάζεται να μου εξηγήσεις. Καλύτερα να ακυρώσεις αυτόν τον γάμο και γρήγορα!)
(τι; μα δεν μπορώ! Τώρα δέχτηκα, δεν μπορώ να αλλάξω κάτι!)
(και ο Μάικ; δεν τον σκέφτεσαι καθόλου τον Μάικ, Τέσα;)
Ξέρω τι προσπαθεί να κάνει τώρα. Προσπαθεί να πατήσει πάνω στο συναίσθημα μου, αλλά δεν θα τα καταφέρει. Όχι αυτή την φορά!
(φυσικά και τον σκέφτομαι, Τζεν. Πίστεψε με, αυτόν σκέφτομαι περισσότερο από όλους. Ακόμη και από εμένα!)
(τότε σταμάτησε αυτόν τον γάμο. Μην τον επιτρέψεις να συμβεί!)
(γιατί όχι; αφού τον αγαπάω και με αγαπάει, γιατί να μην πάμε ένα βήμα παρακάτω;)
(επειδή προφανώς δεν είσαι έτοιμη για αυτό το βήμα;)
(και τι σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν είμαι έτοιμη;)
(ο Έρικ!)
Πετάει απότομα και αμέσως κοκαλώνω. Τώρα γιατί μου το κάνει αυτό!
(μην προσπαθείς να μου αλλάξεις γνώμη, Τζεν. Το αποφάσισα και θα γίνει, τέλος!)
Λέω με κατηγορηματικό τόνο και εκείνη ξεφυσάει, φανερά αγανακτισμένη
(δεν θα βγάλουμε άκρη. Κάνε ότι νομίζεις. Ελπίζω μόνο να μην το μετανιώσεις)
Το ίδιο ελπίζω κι εγώ!