passion

Πρώτη ημέρα

Σήμερα είναι Δευτέρα και επιτέλους πιάνω δουλειά. Έχω κάνει μπάνιο, έχω στεγνώσει τα μαλλιά μου και βάζω μόνο μέϊκαπ και λιποζάν, για φυσική εμφάνιση. Φοράω μαύρο πουκάμισο, με μπλε τζιν και ψηλοτάκουνες γόβες. Παίρνω έναν χαρτοφύλακα με όσα χρειάζομαι, την ζακέτα μου και πηγαίνω στην κουζίνα.

Εκεί βλέπω την Τζεν, να κάθεται στον πάγκο της κουζίνας, τρώγοντας μια φρυγανιά, ενώ κοιτάζει κάτι στο τάμπλετ της, με μεγάλη προσήλωση
(καλημέρα)
λέω κεφάτα και αμέσως, σηκώνει το κεφάλι και με κοιτάζει
(καλημέρα κούκλα μου. Ποιός πάει για δουλειά σήμερα;)
(Εγώ)
Απαντάω και τσιρίζει δυνατά ενώ χτυπάει παλαμάκια. Γελάω με την αντίδραση της και χωρίς να το περιμένω, έρχεται και με αγκαλιάζει σφιχτά, φιλώντας με στο μάγουλο
(θα σκίσεις σήμερα, να είσαι σίγουρη)
Ω Τζεν
(ευχαριστώ φιλενάδα)
λέω και την αγκαλιάζω σφιχτά... χαίρομαι που είναι εδώ και με υποστηρίζει. Μακάρι να ήταν εδώ και οι δικοί μου. Τέλος πάντων, ας μην χαλάσω την διάθεση μου...

Όταν φτάνω στην εταιρία, πηγαίνω κατευθείαν στο γραφείο του Έρικ. Χτυπάω την πόρτα και μόλις μπαίνω, μου κόβεται η ανάσα... Τι υπέροχο θέαμα. Τον παρακολουθώ καθώς στέκεται μπροστά στο παράθυρο, κοιτάζοντας έξω, ενώ οι απαλές ακτίνες του ήλιου, αγκαλιάζουν το υπέροχο προσώπου του.

φοράει μπλε σακάκι, μπλε γραβάτα, άσπρο πουκάμισο και μπλε παντελόνι. Τα γένια του έχουν μεγαλώσει και τα μαλλιά του είναι ανακατεμένα... είναι απλά υπέροχος, το σέξι αφεντικό μου
(καλημέρα, δεσποινίς Πράιορ)
λέει κοιτάζοντας με. Αμέσως συμμορφώνομαι και χαμογελάω
(καλημέρα κύριε Ράιαν)
Αποκρίνομαι γλυκά και χαμογελάει αχνά
(ελάτε, καθίστε)
λέει και μου δείχνει την καρέκλα απέναντι από το γραφείο του. Κλείνω την πόρτα και πηγαίνω να καθίσω στην καρέκλα
(λοιπόν, για αρχή, θα σου δώσω αυτά τα χαρτιά)
Προσθέτει ενώ μου δίνει έναν ντοσιέ
(θέλω να τα ελέγξεις, να τα δακτυλογραφήσεις και να μου τα στείλεις)
(εντάξει κύριε Ράιαν)
Λέω ενώ παίρνω τα χαρτιά και σηκώνομαι
(τίποτα άλλο;)
Ρωτάω και γνέφει αρνητικά. Αμέσως βγαίνω από το γραφείο του και για να πάω στο δικό μου, το οποίο είναι δίπλα από το δικό του. Μπαίνω μέσα και κάθομαι στην δερμάτινη καρέκλα... Δεν το ήξερα ότι έχω και λάπτοπ
(ωραία Τες, ας ξεκινήσουμε)
αρχίζω να ελέγχω τα χαρτιά και να γράφω...

Όταν σηκώνω το κεφάλι μου η ώρα είναι 3:15 ήρθε η ώρα για διάλυμα βγάζω τα γυαλιά μυωπίας μου και βγαίνω από το γραφείο... αναρωτιέμαι αν πρέπει να ενημερώσω τον Έρικ η όχι... τέλος πάντων χτυπάω την πόρτα ακούω την απάντηση του και μπαίνω
(Κύριε Ράϊαν συγγνώμη για την ενόχληση αλλά σας ενημερώνω πως θα κατέβω για φαγητό οπότε να ξέρετε πως δεν θα είμαι στο γραφείο)
ο Έρικ γνέφει καταφατικά και βάζει το ακουστικό στο αυτί του βγαίνω κλείνοντας την πόρτα προχωράω στο ασανσέρ και μπαίνω μέσα... μιας και είναι ανοιχτό...

Μόλις έρχεται η ώρα για να κάνω το διάλειμμα μου, αποφασίζω να πάω στην καφετέρια που βρίσκεται, απέναντι από την εταιρεία. Κάθομαι σε ένα τραπέζι και παραγγέλνω έναν καφέ και ένα κρουασάν, ενώ παρατηρώ τον καιρό έξω, που αρχίζει να συννεφιάζει... Από ότι φαίνεται θα βρέξει. Ξαφνικά, βλέπω δύο κοπέλες να έρχονται προς το μέρος μου και κατσουφιάζω
(γειά, εσύ θα πρέπει να είσαι η καινούργια γραμματέας, σωστά; )
λέει η κοπέλα με τα μαύρα μαλλιά και γνέφω καταφατικά
(μάλιστα και εσείς;)
ρωτάω
(ω συγγνώμη, Χλόη)
λέει η μελαχρινή, γεμάτη ενθουσιασμό και επεκτείνει το χέρι της. Απλώνω κι εγώ το δικό μου και ανταλλάσουμε χειραψία
(και από εδώ η φίλη μου η Σάρλοτ)
λέει η Χλόη, συστήνοντας μου την άλλη κοπέλα, η οποία έχει καστανά μαλλιά και ανταλλάζουμε χειραψία
(ελάτε, καθίστε)
προτείνω ευγενικά χαμογελάνε και ενώ κάθονται στο τραπέζι μαζί μου...

Συζητούσαμε για ώρες. Η Χλόη δουλεύει στην ρεσεψιόν εδώ και δύο χρόνια, ενώ η Σάρλοτ είναι πιο πολλά χρόνια εδώ μέσα και δουλεύει ως δεύτερη γραμματέας. Είναι και οι δύο πολύ συμπαθητικές, νομίζω πως θα κάνω καλή παρέα μαζί τους. Αφού η ώρα μου πέρασε ευχάριστα με τα κορίτσια και αφού ανταλλάξαμε νούμερα ανέβηκα πάλι στον εικοστό τρίτο και μπήκα γρήγορα στο γραφείο μου αρχίζοντας και πάλι δουλειά...

Κατά της 8:15 μαζεύω τα πράγματα μου έχω τελειώσει όλα τα χαρτιά και τα έχω στείλει στον Έρικ μέσω e-mail πηγαίνω στο γραφείο του χτυπώντας πρώτα την πόρτα
(Κύριε Ράϊαν εγώ φεύγω)
Τον ενημερώνω και χαμογελάει
(εντάξει σ'ευχαριστώ για σήμερα αν και δεν χρειαζόταν να μείνεις τόσο αργά στο γραφείο)
λέει και χαμογελάω συνεσταλμένα
(μου αρέσει αυτό που κάνω κύριε Ράϊαν όσο χρόνο και αν μου πάρει)
τα μάτια του λάμπουν από θαυμασμό και κουνάει το κεφάλι
(τα λέμε αύριο την ίδια ώρα)
μουρμουρίζει και γνέφω καταφατικά
(καληνύχτα κύριε Ράϊαν)
(καληνύχτα Τερέσα)
Τερέσα πόσο όμορφο ακούγεται το όνομα μου στα χείλη του... είναι η πρώτη φορά που με αποκαλεί με το όνομα μου και με κάνει να ανατριχιάσω ολόκληρη... βγαίνω από το γραφείο του και φεύγω