Πάλι Τα Ίδια

2.7K 155 14
                                    


Τέσα POV

Ξυπνάω κατά της πέντε το ξημέρωμα ύστερα από ένα όνειρο. Ένα όνειρο μαζί του... ξανά! Να πάρει, έχω πολύ καιρό να τον ονειρευτώ! σίγουρα φταίει το γεγονός ότι τον είδα.

Μένω ξαπλωμένη στο κρεβάτι, στην αγκαλιά του Μάικ και κοιτάζω έξω από το μεγάλο παράθυρο του δωματίου. Εχθές το βράδυ ένιωθα ενοχές. Δεν ήξερα πως να εξηγήσω στον Μάικ την συμπεριφορά μου απέναντι στον Έρικ. Είμαι σίγουρη ότι έχει καταλάβει πως γνωριζόμαστε αν και εχθές... μόλις βγήκα από το μπάνιο δεν σχολίασε τίποτα. Ευτυχώς δηλαδή. Δεν θέλω να του πω και άλλα ψέμματα.

Στρέφομαι από την άλλη και κοιτάζω το πρόσωπο του. Φαίνεται πολύ γαλήνιος. Απλώνω το χέρι και περνάω τα ακροδάχτυλα μου από το σαγόνι του. Δεν θέλω να τον κοροϊδεύω η να του λέω ψέμματα. είναι καλός και στοργικός μαζί μου και το εκτιμώ πολύ αυτό! Είναι τελείως διαφορετικός από τον Έρικ! Αλλά δυστυχώς... η καρδιά μου επιμένει να χτυπά για εκείνον. Για εκείνο το κάθαρμα που με πλήγωσε! που με έδιωξε από την ζωή του χωρίς λόγο και αιτία!

Τέλος πάντων, σκέφτομαι αύριο να ζητήσω από την Τζεν να βγούμε για κανένα καφέ. Δυστυχώς έχει και εκείνη μερικά θέματα με τον Μαξ. Δεν εκπλήσσομαι φυσικά. Ξεφυσάω σιγανά καθώς απλώνω το χέρι στο στήθος του. Δεν θέλω να πληγώσω τον Μάικ. Δεν του αξίζει! Βασικά... εγώ δεν του αξίζω! Κλείνω τα μάτια και σιγά σιγά η ένσταση εγκαταλείπει το σώμα μου.


Τα μάτια μου ανοίγουν απότομα και ανακάθομαι αμέσως με τον σφυγμό μου να χτυπάει κόκκινο. Σαρώνω με το βλέμμα μου το δωμάτιο και ξεφυσάω καθώς βλέπω ότι ο Μάικ δεν βρίσκεται στο κρεβάτι. Ευτυχώς θεέ μου που ήταν μόνο ένα όνειρο! Ξανά πέφτω στο κρεβάτι, παίρνοντας μια βαθιά ανάσα για να ηρεμήσω. Να πάρει, ήταν τόσο ρεαλιστικό!

Στρέφω το κεφάλι και εκπλήσσομαι καθώς βλέπω ένα γράμμα στο μαξιλάρι του Μάικ. Κυλάω από την άλλη, παίρνω το χαρτί και αρχίζω να το διαβάζω.

"Συγγνώμη όμορφη, έπρεπε να φύγω νωρίς σήμερα. Δεν ξέρω τι ώρα θα επιτρέψω. Να προσέχεις και σ'αγαπάω."

Χμμ, τι γλυκός! Νομίζω πως η μέρα μου ξεκίνησε καλά. Σηκώνομαι και αρχίζω να ετοιμάζομαι για την δουλειά.



Ευτυχώς η μέρα προχωράει γρήγορα στο γραφείο. Ούτε που κατάλαβα πότε πήγε έξι. Παίρνω το κινητό μου και τηλεφωνώ στην Τζεν
(έλα φιλενάδα!)
(κερνάω ποτό, έρχεσαι;)
Ρωτάω και εκείνη χαχανίζει
(φυσικά! ποίοι θα είμαστε;)
(μόνο εγώ και εσύ. Θα περάσω να σε πάρω κατά της οκτώ)
(εντάξει, τα λέμε Τεςς!)
(τα λέμε)
Λέω και το το κλείνω. Έπειτα αρχίζω να μαζεύω τα πράγματα μου και φεύγω.


passionWhere stories live. Discover now