passion

Δεν Είναι Δυνατόν

Έρικ POV

(όλα είναι έτοιμα;)
Ρωτάω τον Ντάντε και εκείνος γνέφει καταφατικά
(ωραία, απόψε κιόλας θα προσπαθήσεις να τινάξεις το ναυπηγείο του, εντάξει;)
(μάλιστα κύριε)
Αποκρίνεται και έπειτα φεύγει από το γραφείο, αφήνοντας με μόνο. Κοιτάζω σκεπτικός το παράθυρο και η σκέψη της έρχεται ξανά στο μυαλό μου. Τι να κανέν τώρα άραγε; Μιλήσαμε πριν μερικές ώρες, αλλά αυτό δεν μου φτάνει. Λείπει για δύο ημέρες και είναι λες και το σκοτάδι έχει γεμίσει την ψυχή μου. Το μόνο θετικό στην όλη ιστορία είναι πως το σχέδιο μου πάει καλά. Θα αρχίσω να καταστρέφω την περιουσία του Ντέιβιντ και μετά θα τον πατήσω κάτω, όπως προσπάθησε να κάνει και εκείνος μαζί μου. Προσπάθησε να τα βάλει με την οικογένεια μου και αυτό... δεν θα του το συγχωρήσω ποτέ! Γαμώτο, πρέπει να της τηλεφωνήσω! Αμέσως παίρνω την συσκευή στα χέρια μου και πληκτρολογώ τον αριθμό της. Περιμένω για μερικά λεπτά, ώσπου τελικά το σηκώνει
(Έρικ;)
Η φωνή της! Θεέ μου, με γαληνεύει τόσο πολύ
(τι κάνεις μάτια μου;)
Ρωτάω σιγανά και σχεδόν νιώθω το χαμόγελο της από την άλλη γραμμή
(μαγειρεύουμε με την μαμά. Εσύ;)
Λέει και δαγκώνω νευρικά το κάτω χείλος μου. Δεν μπορώ με τα τυπικά. Έχω ανάγκη να της το πω
(μου λείπεις Τέσα)
Μουρμουρίζω και επικρατεί ησυχία για μερικά λεπτά. Προσπαθώ να σκεφτώ κάτι να πω αλλά δεν μου έρχεται τίποτα καλό. Γιατί μένει τόσα λεπτά σιωπηλή;
(και εμένα)
Λέει τελικά και νιώθω τεράστια ανακούφιση
(θέλω να σε δω!)
(και εγώ)
Αποκρίνεται σιγανά και νιώθω την καρδιά μου να σφίγγεται. Δεν μπορώ να είμαι άλλο μακριά της
(θα έρθω τώρα αμέσως να σε βρω)
(είσαι σίγουρος για αυτό Έρικ;)
Ρωτάει σιγανά και παίρνω μια βαθιά ανάσα
(δεν ήμουν ποτέ πιο σίγουρος στην ζωή μου μάτια μου)
Απαντάω και την ακούω να ρουθουνίζει
(θα σε περιμένω)
Λέει και το κλείνει. Αυτή είναι η Τέσα που ξέρω. Ομολογώ ότι μου έλειψε αυτή η αποφασιστική πλευρά της. Τις τελευταίες ημέρες όλα έχουν αλλάξει μεταξύ μας. Αλλά ήρθε ο καιρός να τα ξανά επαναφέρουμε!

Τέσα POV

Στέκομαι μπροστά στον καθρέφτη του μπάνιου και ατενίζω τον εαυτό μου. Έπειτα τραβάω την μπλούζα μου πάνω από τον αφαλό μου και παρατηρώ την επίπεδη κοιλιά μου. Την χαϊδεύω στοργικά και σκέφτομαι πως... πως εδώ μέσα... να πάρει, με πιάνουν τα κλάματα και μόνο που το σκέφτομαι. Μεσα μου μεγαλώνει μια ζωή. Μια πολύ πολύ μικρή και εύθραυστη ψυχή. Ανυπομονώ ήδη να το πω στον Έρικ!
(είναι απίστευτο)
Μουρμουρίζω στον εαυτό μου ενώ συνεχίζω να χαϊδεύω την κοιλιά μου. Πως είναι δυνατόν; Είχα αποκλείσει εντελώς αυτό το θέμα αλλά όταν μου είπε η γιατρός πως είμαι έγκυος... πραγματικά τα έχασα.