passion

Δικό μας

Τέσα POV

έχουν περάσει δύο εβδομάδες από την επίσκεψη μας στο πατρικό του Έρικ. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα να φύγουμε επειδή είχα την ευκαιρία να περάσω ακόμη περισσότερο χρόνο μαζί του. Να μάθω περισσότερα πράγματα για τον άνθρωπο μου.

Στο γραφείο όλα πάνε τέλεια! Επιστρέψαμε στην καθημερινή μας ρουτίνα. Επίσης αποφάσισα πως δεν έχει νόημα να κρύβω την σχέση μας από τα κορίτσια. Οπότε απόψε κιόλας θα τους το ανακοινώσω! δεν θέλω να τους το κρύβω άλλο. Στο κάτω κάτω είμαι ερωτευμένη και δεν νομίζω ότι είναι κακό! Ξέρω πως... ίσως κάποιοι με κρίνουν άσχημα. Αλλά δεν με πολύ νοιάζει.

Σηκώνομαι και πηγαίνω προς το γραφείο του. Μόλις ανοίγω την πόρτα και βλέπω ότι είναι μόνος του, τρέχω στην αγκαλιά του
(μωρό μου, όλα καλά;)
ρωτάει ανήσυχος καθώς τυλίγω τα χέρια μου γύρο από τον λαιμό του και κουβαριάζομαι στην αγκαλιά του, ακουμπώντας το κεφάλι μου στον ώμο του
(μμ, απλά ήθελα να σε δω. Μου έλειψες)
Ακούγεται τελείως χαζό, επειδή έχω να τον δω μόνο μια ώρα. Γελάει
(σου έλειψα κιόλας;)
Ρωτάει με πειραχτικό τόνο και σηκώνω το κεφάλι για να τον δω να με κοιτάζει με εύθυμο αλλά παράλληλα και τρυφερό ύφος. Το όμορφα μάτια είναι αυτά που έχει! Τόσο λαμπερά και τόσο εκφραστικά. Ξαφνικά τα χείλη του συνθλίβουν τα δικά μου σε ένα δυνατό φιλί, κάνοντας με να αφήσω ένα επιφώνημα έκπληξης μέσα στο στόμα του. Με αιφνιδίασε! Αλλά μέσα σε λίγα λεπτά αρχίζω να ανταποκρίνομαι. Μου έλειψε η γεύση του, το άρωμα του... τον θέλω εδώ και τώρα! πάνω σε αυτό το γραφείο!
(έλα, πάμε τώρα στον Έρικ να ξεκαθαρίσουμε!)
Ξαφνικά ακούγονται δυνατές φωνές έξω από το γραφείο. Αμέσως κατεβαίνω από τα γόνατα του και διορθώνω βιαστικά την φούστα μου ενώ ο Έρικ γελάει. Του φαίνεται αστείο ε; Η πόρτα ανοίγει και ο Ντέιμον με την Σάρλοτ μπαίνουν μέσα
(Έρικ, πες της ότι εγώ θα κάνω την παρουσίαση!)
λέει ο Ντέιμον και η Σάρλοτ τον αγριοκοιτάζει. Κάτι δεν πάει καλά εδώ πέρα. Ο Έρικ τους κοιτάζει, προσπαθώντας να κρύψει το χαμόγελο του
(βλέπω πως... υπάρχει αρκετή ένταση σε αυτό το θέμα)
Λέει πειραχτικά και τον αγριοκοιτάζουν
(πείτε του, κύριε Ράιαν! πείτε του ότι εγώ θα αναλάβω την παρουσίαση!)
(μα δεν χρειάζεται να την κάνεις μόνη σου, Σάρλοτ. Θα σε βοηθήσει και ο Ντέιμον!)
(τι;)
Λένε και οι δύο ομόφωνα ενώ ο Έρικ φαίνεται να το διασκεδάζει
(δεν υπάρχει περίπτωση Έρικ!)
Πετάει με τελεσίδικο τόνο ο Ντέιμον ενώ κουνάει αρνητικά το κεφάλι του
(ωραία, τότε μπορούν κάποιοι άλλοι να κάνουν την παρουσίαση)
Αποκρίνεται ήρεμα ο Έρικ και ακουμπάει πίσω, στην πλάτη της καρέκλας του. Είναι τόσο πανούργος! Και αυτό το το στυλ του αφεντικού... αχ, με τρελαίνει! Στρέφω το κεφάλι και κοιτάζω τον Ντέιμον και την Σάρλοτ, οι οποίοι φαίνεται να το σκέφτονται
(εντάξει λοιπόν... ας συμβιβαστούμε)
Λέει με πιο ήπιο τόνο τώρα ο Ντέιμον και η Σάρλοτ τον κοιτάζει κατσουφιασμένη
(αν και δεν νομίζω ότι θα μπορέσει να συμβεί αυτό, αλλά... τέλος πάντων)
Προσθέτει χαμηλόφωνα και εκείνη στενεύει τα μάτια της
(εγώ πάλι είμαι σίγουρος πως θα κάνετε μια εξαιρετική δουλειά μαζί!)
Πετάγεται ο Έρικ και ο Ντέιμον κατσουφιάζει
(ωραία λοιπόν, εφόσον τα κανονίσατε εγώ περισσεύω. Γειά σου Τέσα)
Λέει η Σάρλοτ ενώ βαδίζει με βαριά βήματα προς την είσοδο του γραφείου. Μόλις κλείνει την πόρτα, αρχίζουν οι φωνές
(είναι η πιο εξοργιστική γυναίκα που έχω γνωρίσει!)
(ναι, το έχουν αυτό οι γυναίκες)
αποκρίνεται ο Έρικ και αμέσως γυρίζω το κεφάλι για να τον κοιτάξω
(αυτό φυσικά δεν ισχύει για εσένα μωρό μου)
λέει και φιλάει την ανάστροφη της παλάμης. Μμ, ευτυχώς το έσωσε
(τι συμβαίνει με εσάς τους δύο; νόμιζα ότι τα πηγαίνατε καλά)
Λέω και ο Ντέιμον σηκώνει απότομα το κεφάλι για να με κοιτάξει, με τα γκρίζα του μάτια να λάμπουν από θυμό
(δεν γίνεται να τα πας καλά με αυτήν!)
Λέει και σταυρώνει τα χέρια στο στήθος του ενώ το πόδι του ανεβοκατεβαίνει νευρικά. Μοιάζει με ένα πεισματάρικο μικρό παιδί
(νομίζω ότι πρέπει να μιλήσετε. Η παρουσίαση είναι ένα πολύ λεπτό ζήτημα και θέλω να το διαχειριστείτε σωστά! Είμαι σίγουρος πως αν συνεργαστείτε έστω και λίγο, η παρουσίαση θα βγει καλύτερη από ότι περιμένω)
αποκρίνεται με σοβαρό, επαγγελματικό ύφος ο Έρικ. Εντάξει, η πλάκα πλάκα αλλά στην δουλειά... είναι πάντα σοβαρός, και ξέρει τι κάνει! Ο Ντέιμον τον κοιτάζει σκεπτικός για μερικά λεπτά ενώ τρίβει το πίσω μέρος του σβέρκου του
(εντάξει. Θα προσπαθήσω να συνεργαστώ μαζί της)
λέει ξεφυσώντας και ο Έρικ χαμογελάει, φανερά ικανοποιημένος
(αλλά να ξέρεις πως αν με βγάλει από τα όρια μου... ειλικρινά δεν ξέρω τι θα κάνω!)
συνεχίζει ενώ σηκώνεται από την θέση του και κάνει μεταβολή για να φύγει
(εγώ πάλι είμαι σίγουρος πως θα τα πάτε καλά!)
αποκρίνεται ο Έρικ και το βλέμμα του Ντέιμον πέφτει στο δικό μου
(με συγχωρείς που δεν σε χαιρέτησα τόση ώρα Τέσα. Τα λέμε)
λέει και βγαίνει με βαριά βήματα από το γραφείο, κλείνοντας την πόρτα πίσω του. Ξεφυσάω και ξανά κάθομαι στα πόδια του Έρικ
(αφού βλέπεις πως δεν τα πάνε καλά, γιατί τους βασανίζεις έτσι;)
λέω και ρουθουνίζει
(μωρό μου, είμαι εκατό της εκατό σίγουρος πως μόνο αυτοί οι δύο μπορούν να κάνουν την συγκεκριμένη παρουσίαση και επιπλέον... αν και δεν το παραδέχονται, είναι τρελοί ο ένας για τον άλλον! Είναι η πρώτη φορά που βλέπω τον φίλο μου έτσι και για να είμαι ειλικρινής... το απολαμβάνω!)
(ναι, τόσο τρελοί που είναι ικανοί να τεμαχίσουν ο ένας τον άλλον!)
λέω πειραχτικά και γελάει
(θα το δεις. Αυτοί οι δύο θα είναι μαζί!)
λέει και τυλίγει τα μπράτσα του γύρω μου. Κουβαριάζομαι ξανά στην αγκαλιά του και τον φιλάω στο σαγόνι. Πιστεύω πως έχει δίκιο. Αυτοί οι δύο αν και με μερικές δυσκολίες θα είναι μαζί. Ταιριάζουν πολύ, απλά δεν το καταλαβαίνουν. Τέλος πάντων, ο χρόνος θα δείξει.