passion

μαζί σου

Το επόμενο πρωί ξυπνάω με πονοκέφαλο. Ο Έρικ δεν βρίσκεται στο κρεβάτι και η ώρα είναι δώδεκα το μεσημέρι. Θεέ μου, δεν κατάλαβα πως κοιμόμουν τόση ώρα! επίσης το παντζούρι στο δωμάτιο είναι μισόκλειστο, έτσι που μπαίνει ελάχιστο φως μέσα στο δωμάτιο. Ανακάθομαι και τρίβω τα μάτια μου. Δεν το πιστεύω πως κοιμόμουν τόσες ώρες! Ξαφνικά, η πόρτα ανοίγει και ο Έρικ μπαίνει μέσα στο δωμάτιο, κρατώντας έναν ξύλινο δίσκο με πρωινό στα χέρια του. Τον κοιτάζω και χαμογελάει
(καλημέρα δεσποινίς Πράιορ)
λέει κεφάτα και έρχεται να καθίσει στην άκρη του κρεβατιού, αφήνοντας τον δίσκο μπροστά μου. Παίρνει το τριαντάφυλλο, το οποίο δεν είχα δει πως ήταν πάνω στον δίσκο και μου το προσφέρει. Χαμογελάω. Το παίρνω και το μυρίζω. Μμ υπέροχο!
(σου έφερα και ένα Advil)
λέει και παρατηρώ το μικρό χάπι στην άκρη του δίσκου
(ευχαριστώ, το χρειάζομαι αυτήν τη στιγμή)
λέω και χαμογελάει στραβά. Σε λίγα λεπτά, έχω πιεί το χάπι και αρχίζω να τρώω το πρωινό μου
(πόσο ήπιες εχθές;)
ρωτάει ξαφνικά, σπάζοντας την σιωπή ανάμεσα μας και ανασηκώνω τους ώμους. Την ίδια ερώτηση κάνω και εγώ στον εαυτό μου
(για να ήρθα μεθυσμένη... μάλλον ήπια πολύ)
απαντάω χαμηλόφωνα ενώ συνεχίζω να τρώω το κρουασάν μου
(ναι και η αλήθεια είναι πως... το αλκοόλ σε κάνει πολύ τολμηρή)
λέει με πονηρό τόνο. Σταματάω να τρώω και τον κοιτάζω με ανασηκωμένο το φρύδι
(τι εννοείς;)
ρωτάω και χαμογελάει στραβά
(ξέρεις!)
λέει και γνέφω αρνητικά
(με συγχωρείς αλλά δεν σε καταλαβαίνω)
αποκρίνομαι δήθεν ανήξερη και με κοιτάζει σαστισμένος. Ξέρω πως αναφέρεται στα χθεσινά γεγονότα αλλά δεν θα του κάνω την χάρη... όχι ακόμη τουλάχιστον
(Τέσα, σοβαρά τώρα... δεν θυμάσαι τίποτα από το χθεσινό βράδυ;)
Ρωτάει εντελώς σοβαρός και ξανά γνέφω αρνητικά
(όχι, τίποτα απολύτως)
απαντάω και σκύβω προς το πρόσωπό του για να του ψιθυρίσω
(αλλά αν θέλεις μπορείς να μου θυμίσεις!)
Παρακολουθώ ένα άκρως γοητευτικό χαμόγελο να απλώνεται στο πρόσωπο του ενώ εγώ δαγκώνω παιχνιδιάρικα το κάτω χείλος μου
(αυτό... αυτό θα μου το πληρώσεις γλύκα)
λέει και παίρνει τον δίσκο από μπροστά μου, αφήνοντας τον πάνω στο κομοδίνο, δίπλα από το κρεβάτι. Έπειτα με αρπάζει από την γάμπα και με τραβάει απότομα προς το μέρος του, έτσι που η μπλούζα μου κουβαριάζεται ψηλά στον αφαλό μου. Τα μάτια του λάμπουν επικίνδυνα και σκανταλιάρικα καθώς βλέπει ότι φοράω μόνο το κιλοτάκι μου κάτω από την μπλούζα του
(δεν φαντάζεσαι πόσο ήθελα να σε κάνω δική μου εχθές το βράδυ. Αλλά έπρεπε να μείνω μακριά σου, αν και εσύ δεν μου το έκανες και πολύ εύκολο)
μουρμουρίζει καθώς τα δάχτυλα του ταξιδεύουν στους γυμνούς μηρούς μου
(και τώρα... δεν θέλεις να με κάνεις δική σου;)
ρωτάω ενώ τυλίγω τα πόδια μου γύρο από την μέση του. Η απότομη εισπνοή του με διεγείρει όσο τίποτα άλλο. Τα μάτια του πέφτουν και πάλι στα δικά μου, αυτή την φορά σκοτεινά και άγρια... γεμάτα αισθησιακές υποσχέσεις
(σαν τρελός μωρό μου!)
Μμ, μου αρέσει όταν μου λέει τέτοια λόγια! και αυτό το βλέμμα... που μιλάει βαθιά, στα πιο σκοτεινά σημεία μου!
(αλλά πρέπει να σηκωθούμε. Σε λίγα λεπτά θα ο Πίτερ θα βρίσκεται στο γραφείο του για να του ανακοινώσουμε την απόφαση μας)
(η οποία θα είναι θετική, σωστά;)
ρωτάω και γνέφει καταφατικά
(φυσικά! το πρότζεκτ του ήταν πολύ καλό και χρειαζόμαστε την συνεργασία με την εταιρεία του. Θα μας βοηθήσει να επεκτείνουμε τις συνεργασίες μας στο εξωτερικό)
λέει και σκύβει αργά προς το πρόσωπο μου και τα χείλη μου αυτόματα μισανοίγουν, περιμένοντας το φιλί του
(σου είπα πόσο όμορφη είσαι σήμερα το πρωί;)
ψελλίζει πάνω στα χείλη μου και χαμογελάω συνεσταλμένα. Δεν έχω συνηθίσει τα γλυκόλογα από τον Έρικ
(ευχαριστώ για το κομπλιμέντο)
μουρμουρίζω και κατζουφιάζει
(δεν ήταν κομπλιμέντο. Στα αλήθεια είσαι όμορφη, μωρό μου)
Τώρα είναι που κοκκινίζω από ντροπή. Εκείνος σκύβει και μου δίνει ένα απαλό φιλί στα χείλη
(έλα, σήκω! θα κάνουμε ένα ντουζ και μετά θα πάμε στο γραφείο του Πίτερ)
λέει ενώ μου δίνει άλλο ένα φιλί και φεύγει. Ωραία! η μέρα μόλις ξεκίνησε.