passion

μυστήριο

Μετά από μερικές ώρες, επιτέλους φτάσαμε με το Τζετ στην Νέα Υόρκη. Το ταξίδι μου φάνηκε τόσο μεγάλο και κουραστικό. Τα κορίτσια συζητούσαν ήρεμα για διάφορα ενώ εγώ είχα βάλει τα ακουστικά μου και προσπαθούσα να χαλαρώσω, κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο. Ο Έρικ πάλι καθόταν μπροστά μας και διάβαζε μερικά χαρτιά, λογικά για την δουλειά. Που και που ανταλλάσαμε ματιές. Εκείνος χαμογελούσε και μου έκλεινε το μάτι ενώ εγώ κοκκίνιζα και έστρεφα το βλέμμα μου αλλού, σαν μικρό κοριτσάκι. Ήθελα τόσο πολύ να καθίσω δίπλα του και να τον γεμίσω στα φιλιά, αλλά ήταν αδύνατον. Οταν κατεβήκαμε από το τζετ, ο Έρικ επέμενε να με πάει στο σπίτι μου. Κανονικά θα πήγαινα με τα κορίτσια, αλλά έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα... της χαιρέτησα και φύγαμε.

Στην διαδρομή ήταν πολύ σιωπηλός και κοιτούσε μόνο μπροστά... όπως τότε. Όχι! όχι Τες μην το σκέφτεσαι! Η κατάσταση πλέον έχει αλλάξει... σωστά; Κοιτάζω έξω από το παράθυρο τον ηλιόλουστο ουρανό. Αν και έχει λίγο ψυχρά, η μέρα είναι τέλεια
(τι θα κάνεις σήμερα;)
Ρωτάει, ξαφνιάζοντας με και στρέφω το κεφάλι για να τον κοιτάξω
(δεν ξέρω. Μπορεί να καθίσω σπίτι, μπορεί να βγούμε με την Τζεν, θα δείξει)
απαντάω αδιάφορα και μου ρίχνει μια γρήγορη ματιά
(τι θα έλεγες να βγούμε κάπου ήσυχα για ποτό;)
τα φρύδια μου ανασηκώνονται από την έκπληξη και η ανάσα σκαλώνει στον λαιμό μου
(εννοείς σαν...)
(σαν ραντεβού)
η καρδιά μου αρχίζει να χτυπά τόσο δυνατά που νομίζω πως θα εκραγεί
(εντάξει, τι ώρα;)
ρωτάω και παρατηρώ πως φτάσαμε στην οικοδομή μου. Παρκάρει και σβήνει το αμάξι
(κατά της επτά είναι καλά;)
λέει και γνέφω καταφατικά. Τα βλέμματα μας κολλάνε για μια στιγμή. Δεν κουνιόμαστε, ούτε μιλάμε, απλώς κοιταζόμαστε και παρατηρώ τα χείλη του να μισανοίγουν
(είσαι πολύ όμορφη!)
μουρμουρίζει και πριν το σκεφτώ καλά καλά, σκύβω και τον φιλάω απαλά. Εκείνος αμέσως χώνει τα δάχτυλα του στα μαλλιά μου και κρατάει το στόμα μου στο δικό του βαθαίνοντας το φιλί μας. Μμ, έχει ωραία γεύση! Τυλίγω τα χέρια μου γύρο από τον λαιμό του και του ανταποδίδω το φιλί με την ίδια θέρμη ενώ νιώθω το αίμα να τραγουδάει στις φλέβες μου και την καρδιά μου να φτερουγίζει. Τον θέλω αυτόν τον άντρα!
(σταμάτα!)
λέει ξαφνικά και τραβιέται
(αν συνεχίσεις έτσι... δεν θα φτάσεις ποτέ στο σπίτι)
χαμογελάω με τα λόγια του. Έπειτα του δίνω ένα σύντομο φιλί και ακουμπάω το μέτωπο μου στο δικό του, κλείνοντας τα μάτια. Μένουμε έτσι ώσπου να ηρεμήσουν οι ανάσες μας. Θεέ μου, αυτός ο άντρας θα με πεθάνει... είναι σίγουρο!
(έλα, θα σε βοηθήσω με την βαλίτσα σου)
λέει και με ένα τελευταίο πεταχτό φιλί βγαίνουμε έξω από το αμάξι. Πηγαίνει στο πορτ μπαγκάζ, το ανοίγει και βγάζει την βαλίτσα μου.