passion

Επίσκεψη

Έχουν περάσει δύο εβδομάδες από την επίσκεψη μας στους γονείς μου. Η αλήθεια είναι πως χάρηκα που τους ξανά είδα, και χάρηκα ακόμα πιο πολύ που συμπάθησαν τον Έρικ. Εντάξει, για να πω την αλήθεια... έχει τον τρόπο του να τους καταφέρνει όλους. Το μόνο κακό είναι ότι από τότε που επιστρέψαμε στην Αμερική δεν έχουμε σταματήσει να δουλεύουμε. Δυστυχώς μαζεύτηκαν πολλά και πρέπει να είμαστε συνεχώς σε εγρήγορση.

Σήμερα τελείωσα νωρίς - κατά κάποιον παράξενο λόγο - και ο Έρικ μου πρότεινε να τον περιμένω στο διαμέρισμα του. Μερικές φορές... νιώθω λες και συγκατοικούμε... κάπως. Δεν ξέρω εάν αυτό θα πρέπει να το θεωρήσω καλό ή κακό.

Μόλις φτάνω στο διαμέρισμα του πηγαίνω κατευθείαν στο δωμάτιο. Βγάζω όλα μου τα ρούχα, μένοντας με τα εσώρουχα. Έπειτα βαδίζω προς την ντουλάπα του και παίρνω ένα από τα χιλιάδες πουκάμισα του. Είναι όλα τόσο τακτοποιημένα και μυρωδάτα! Τα δάχτυλα μου χαϊδέψουν το απαλό ύφασμα και έπειτα σκύβω το κεφάλι για να πάρω μια βαθιά ανάσα από το υπέροχο άρωμα του. Το λατρεύω αυτό το άρωμα! Φοράω το πουκάμισο και έπειτα κατεβαίνω στο σαλόνι. Λοιπόν, αφού λείπει ο Έρικ, ας εκμεταλλευτώ σωστά αυτό το τεράστιο διαμέρισμα. Πραγματικά, δεν μπορώ να το διανοηθώ πως θα ζούσα μόνη μου εδώ μέσα. Όχι, σε καμία περίπτωση! Απορώ πως το κάνει ο Έρικ. Δεν αισθάνεται... μοναξιά; σε ένα τόσο τεράστιο διαμέρισμα; Τέλος πάντων, συνδέω το τηλέφωνο μου με το ηχοσύστημα και βάζω ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια. Νομίζω πως αρχίζω να συνηθίζω αυτό το διαμέρισμα. Βάζω ένα ποτήρι κρασί και απλά αφήνω τον εαυτό μου στον ρυθμό της μουσικής. Δεν λέω ωραίο να έχει σχέσει, αλλά μερικές φορές... πρέπει και να ξεφεύγεις. Αρχίζω να χορεύω μέσα στο σαλόνι, έχοντας κλειστά τα μάτια και απολαμβάνοντας την μουσική. Αυτό θα πει αίσθηση ελευθερίας! Ξαφνικά η μουσική κλείνει και ανοίγω τα μάτια για να δω έναν εύθυμο Έρικ να στέκεται μπροστά από το ηχοσύστημα και να με κοιτάζει. Ρεζίλι!!!
(Έρικ! πό πότε ήρθες;)
Τραυλίζω, προσπαθώντας να καλύψω το σώμα μου με το λευκό του πουκάμισο
(ώστε... αυτά κάνεις όταν λείπω από το σπίτι;)
Ρωτάει με πειραχτικό τόνο ενώ με πλησιάζει με αργά βήματα. Ξεροκαταπίνω
(εγώ... εμ...)
Το ξαφνικό του γέλιο με κάνει να παγώσω εντελώς. Έπειτα τυλίγει τα χέρια του γύρω μου και με τραβάει στην αγκαλιά του
(γιατί είσαι τόσο νευρική, μωρό μου; πιστεύεις ότι θα σε κοροϊδέψω;)
(η αλήθεια είναι πως... εντάξει... δεν είναι και ότι πιο νορμάλ να βρίσκεις την κοπέλα σου να χορεύει στο σαλόνι του σπιτιού σου!)
Λέω το αυτονόητο και εκείνος χαμογελάει τρυφερά ενώ παράλληλα σηκώνει το χέρι για να περάσει μια τούφα που έχει ξεφύγει πίσω από το αυτί μου. Με μπερδεύει!
(μωρό μου, αυτό που έκανες πριν λίγο... ήταν ότι πιο διασκεδαστικό και ερεθιστικό έχω δει ποτέ στην ζωή μου!)
Ψιθυρίζει και τώρα η φωνή του είναι άγρια. Αισθησιακή. Πως γίνεται να το πιστεύει αυτό;
(θα χορέψεις για εμένα;)
Προσθέτει και αυτόματα ένα διαβολικό χαμόγελο χαράζεται στα χείλη μου. Νομίζω πως θα αυτή η βραδιά θα είναι πολύ διασκεδαστική! Πιάνω την γραβάτα του και τον τραβάω να καθίσει στον καναπέ. Έπειτα κάθομαι καβάλα πάνω του, ακουμπώντας τα χέρια μου στην πλάτη του καναπέ
(ώστε θέλετε να σας χορέψω, κύριε Ράιαν;)
Ρωτάω με δήθεν αθώο ύφος και τα χέρια του χώνονται μέσα από το λευκό πουκάμισο, αγγίζοντας τους γυμνούς μου γοφούς
(θέλω να κάνεις πολλά ακόμη για εμένα!)
Μουρμουρίζει και χωρίς δισταγμούς σκύβω και ενώνω δυνατά τα χείλη μας. Τα χέρια μου μπλέκονται στα μαλλιά του και αυτόματα ακούω ένα μουγκρητό να βγαίνει μέσα από το λαρύγγι του. Με ερεθίζει τόσο πολύ αυτός ο ήχος!

Μετά από μια ώρα και αφού έχουμε τελειώσει καθόμαστε στην κουζίνα. Ο Έρικ στέκεται όρθιος δίπλα μου και με ταΐζει φράουλες ενώ εγώ κάθομαι στον ψηλό σκαμπό και τον παρακολουθώ με θαυμασμό. Το πάνω μέρος του σώματος του είναι ακάλυπτο, αφήνοντας εκτεθειμένους τους κοιλιακούς και το στήθος του. Είναι τόσο τέλειος! Κάθε του λεπτομέρεια μοιάζει με αριστούργημα! Λες και βγήκε από κάποιον πίνακα ζωγραφικής
(δεσποινίς Πράιορ, δεν σας έχουν πει ότι το να κοιτάζεις κάποιον πολύ έντονα είναι αγένεια;)
Πετάει ξαφνικά με πειραχτικό τόνο, κάνοντας με να χαμογελάσω
(το ξέρω, κύριε Ράιαν. Αλλά το θέαμα που έχω μπροστά μου... πραγματικά μου το κάνει πολύ δύσκολο να στρέψω το βλέμμα μου
αλλού!)
Αποκρίνομαι παιχνιδιάρικα και παρακολουθώ ένα σαγηνευτικό χαμόγελο να στραβώνει τα υπέροχα χείλη του. Αχ, είναι τόσο όμορφος! τόσο γοητευτικός!
(αλήθεια, που τις βρήκες τις φράουλες;)
Αμέσως στρέφει ξανά το βλέμμα του επάνω μου και ανασηκώνει υπεροπτικά το φρύδι του
(πιστεύεις πως μου ήταν δύσκολο να τις βρω;)
Αντιγυρίζει με ερώτηση και τον ειρωνεύομαι, βγάζοντας έξω την γλώσσα μου. Γελάει ενώ παράλληλα με πλησιάζει για να αφήσει ένα σύντομο φιλί στα χείλη μου
(ωραίος τρόπος να φέρεστε, δεσποινίς Πράιορ. Βγάζετε γλώσσα στο αφεντικό σας;)
λέει και έπειτα αρχίζει να με φιλάει στον λαιμό
(και τι θα κάνει γι αυτό το αφεντικό;)
ρωτάω πειραχτικά και με κοιτάζει με βλέμμα σκοτεινό
(προτιμάς να σου πω; η να σου δείξω;)
(νομίζω πως θα διαλέξω το δεύτερο)
Μουρμουρίζω και χαμογελάει στραβά. Πάει να με φιλήσει αλλά ξαφνικά ακούγεται μια γυναικεία φωνή. Γυρίζουμε αμέσως και οι δύο και κοιτάζουμε προς την είσοδο. Εκεί βλέπω μια άγνωστη κοπέλα με καστανά μαλλιά να στέκεται και να μας κοιτάζει κατσουφιασμένη. Ποια είναι αυτή η κοπέλα; δεν την έχω ξανά δει
(Λόρα!)
Πετάει ξαφνικά ο Έρικ και έπειτα την πλησιάζει και την αγκαλιάζει. Λόρα; Ποια είναι αυτή η Λόρα; και γιατί την αγκαλιάζει ο Έρικ;
(πότε ήρθες;)
(πριν λίγο έφτασα και ο Μπεν με έφερε εδώ. Δεν ελπίζω να σε πειράζει;)
ρωτάει κάπως ανήσυχη και εκείνος χαμογελάει πλατιά
(αστειεύεσαι; απλώς ξαφνιάστηκα. Δεν σε περίμενα)
Αποκρίνεται ο Έρικ και βαδίζουν μαζί προς το μέρος μου
(λοιπόν Λόρα να σε συστήσω. Από εδώ είναι το κορίτσι μου η Τέσα)
λέει με μια νότα υπερηφάνειας και εγώ λιώνω καθώς ακούω τον χαρακτηρισμό του. Αμέσως σηκώνομαι από την θέση μου και απλώνω το χέρι προς το μέρος της
(χάρηκα)
(και εγώ... Τέσα)
Αποκρίνεται η Λόρα ενώ παράλληλα μου χαμογελάει κάπως... παράξενα θα έλεγα
(Τέσα αυτή είναι η μικρότερη αδερφή μου. Η Λόρα)
Ορίστε;