passion

Σάρλοτ - Ντέιμον

Σήμερα η μέρα είναι πραγματικά κουραστική. Αυτό το συμβόλαιο με τους Σουηδούς μας έχει πραγματικά τρελάνει! Κάθομαι και τακτοποιώ τα τελευταία χαρτιά, ελπίζω, για σήμερα. Όλα είναι έτοιμα! Τα εκτυπώνω, τα παίρνω και πηγαίνω στο γραφείο του Ερικ. Κοκκαλώνω καθώς βλέπω έναν άλλον άντρα να κάθεται απέναντι από τον Ερικ. Ποιος είναι αυτός; Τους παρακολουθώ να γελάνε τελείως ανέμελοι, αγνοώντας την παρουσία μου
(κύριε Ράιαν;)
λέω με επαγγελματική φωνή. Αμέσως στρεφούν και οι δύο τα κεφάλια τους και με κοιτάζουν
(Τέσα! Έλα μέσα)
λέει με κεφάτο τόνο ο Έρικ. Κλείνω και την πόρτα και βαδίζω προς το μέρος τους
(να σου συστήσω, από εδώ ο Ντέιμον Πάρκερ. Είναι φίλος και συνεργάτης μου)
λέει και ο Ντέιμον σηκώνεται από την καρέκλα, απλώνοντας το χέρι του προς εμένα
(χαίρομαι που σας γνωρίζω δεσποινίς. Ο Έρικ μου έχει πει πολλά για εσάς)
Γιατί χρησιμοποιεί τον πληθυντικό για να μου μιλήσει;
(σε παρακαλώ, λέγε με Τέσα και μην μου μιλάς στον πληθυντικό!)
(όπως θες... Τέσα)
αποκρίνεται και ξαφνικά γελάμε μαζί. Είναι όμορφος άντρας. Ψηλός και γεροδεμένος, με κοντά καστανά μαλλιά και με γένια λίγων ημερών. Παρατηρώ πως το χρώμα των ματιών του είναι γκρίζο. Πολύ όμορφο χρώμα. Στρέφομαι και κοιτάζω τον Έρικ που μας ατενίζει εύθυμος
(έφερα μερικά χαρτιά ακόμη)
λέω και ο Ντέιμον ξανά κάθεται στην θέση του ενώ εγώ αφήνω τα χαρτιά στο γραφείο
(εντάξει μωρό μου. Τα λέμε αργότερα)
αποκρίνεται ο Έρικ ενώ μου κλείνει το μάτι. Πόσο μου αρέσει όταν με αποκαλεί μωρό του! Κάνω μεταβολή και βηματίζω προς την πόρτα για να φύγω
(και Τέσα!)
η φωνή του Έρικ με σταματάει. Στρέφομαι και τον κοιτάζω
(ναι, κύριε Ράιαν;)
(το βράδυ ο Ντέιμον θα μας βγάλει έξω. Αν θέλεις και εσύ φυσικά!)
(ωραία. Τα λέμε αργότερα)
λέω και επιστρέφω πάλι στο γραφείο μου.

Κατά της 8:30 σηκώνω το κεφάλι από τον υπολογιστή μου και κοιτάζω έξω. Θεέ μου, έχει σκοτεινιάσει! Πως περνάνε έτσι οι ώρες. σηκώνομαι και μαζεύω τα πράγματα μου, αλλά εκείνη την στιγμή μπαίνει απροειδοποίητα μέσα ο Έρικ, κάνοντας με να τιναχτώ
(μωρό μου, είσαι έτοιμη;)
αφήνω μια μεγάλη ανάσα ανακούφισης
(με τρόμαξες!)
(συγγνώμη)
Λέει απολογητικά ενώ με πλησιάζει και μου δίνει ένα απαλό φιλί στα χείλη
(πάμε;)
Ρωτάει πιο ήπια τώρα και χαμογελάω
(πάμε)
παίρνω την τσάντα και το τζάκετ μου και βγαίνουμε έξω, βηματίζοντας μαζί με τον Ντέιμον προς το ασανσέρ.

Έπειτα από μερικές ώρες, φτάνουμε έξω από ενα πολυτελές μπαρ. Μπαίνουμε μέσα και η μουσική τρυπάει τα τύμπανα μου. Ο κόσμος χορεύει ανέμελα γύρω μας, τα φώτα είναι ελάχιστα και η οσμή του αλκοόλ είναι πλέον ξεκάθαρη. Βαδίζουμε προς το μπαρ και καθόμαστε στους ψηλούς σκαμπούς
(τι θα πιείς;)
ρωτάει στο αυτί μου ο Έρικ. Στρέφομαι και του απαντάω
(ότι πιείς και εσύ!)
του κλείνω το μάτι και εκείνος χαμογελάει
(αλήθεια, πως γνωριστήκατε;)
ρωτάει ξαφνικά ο Ντέιμον και ο Έρικ με φιλάει στο μάγουλο
(ήρθε στο γραφείο μου για την δουλειά και...)
(για την δουλειά μόνο; Μην τον ακούς Ντέιμον. Αρχικά γνωριστήκαμε μέσα στο ασανσέρ. Ήθελα να το προλάβω και αυτός... κράτησε τις πόρτες ανοιχτές ώστε να περάσω)
(ναι και όταν με κοίταξε... όλα άλλαξαν!)
λέει και τα βλέμματα μας κλειδώνουν μεταξύ τους καθώς θυμάμαι εκείνη την στιγμή που τον πρωτοείδα. Την στιγμή που τα βλέμματά μας συναντήθηκαν για πρώτη φορά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την άγια μέρα που τον γνώρισα... ποτέ!
(όπα! εδώ υπάρχει πολύ έρωτας!)
λέει πειραχτηκά ο Ντέιμον και γελάμε.