passion

σταμάτα

έχουν περάσει δύο ημέρες από το φιλί μας. Δύο ημέρες και όλα μοιάζουν να έχουν αλλάξει εντελώς μεταξύ μας. Είμαστε και οι δύο πολύ διαφορετικοί από εκείνη την ημέρα. Συμπεριφερόμαστε λες και είμαστε ξένοι. Ούτε χαμόγελα, ούτε πειράγματα... έχουμε και οι δύο τυπική έως ψυχρή θα έλεγα συμπεριφορά και φυσικά προσπαθούμε να αποφεύγουμε όσο μπορούμε ο ένας το βλέμμα του άλλου.

Όποτε γυρίζω στο σπίτι, ή καρδιά μου σφίγγεται. Η Τζεν έφυγε με τον Μαξ κι εγώ είμαι τελείως μόνη μέσα σε τέσσερις τοίχους. Η αλήθεια είναι πως το διαμέρισμα μου φαίνεται πολύ μεγάλο πλέον, αφού δεν είναι η Τζεν εδώ για να γελάμε, να πειραζόμαστε και να μιλάμε. Μου έχει λείψει τόσο πολύ να καθόμαστε στον καναπέ, να τρώμε ποπ κορν και να μιλάμε ώρες ατελείωτες.

Στην δουλειά προσπαθώ να έχω την μάσκα του Τζόκερ, δηλαδή χαμογελάω συνέχεια και προσποιούμαι πως είμαι καλά. Η Σάρλοτ και η Χλόη προσπαθούν όσο μπορούν να με βοηθάνε. Δεν τους είπα για τα όσα συνέβησαν ανάμεσα σε μένα και στον Έρικ, απλά τους είπα πως μου λείπει η Τζεν.

Η ώρα είναι 9:35, έξω έχει σκοτεινιάσει. Θεέ μου, δεν κατάλαβα καν πως πέρασε η ώρα. Κάποιος χτυπάει την πόρτα, απαντάω θετικά και σαστίσω καθώς βλέπω τον Έρικ να εμφανίζεται από το άνοιγμα της πόρτας
(ακόμα εδώ είσαι;)
ρωτάει έκπληκτος
(μάλιστα, κύριε Ράιαν)
μουρμουρίζω και συνεχίζω την δουλειά μου στον υπολογιστή. Εκείνος όμως δεν φεύγει. Μένει στην είσοδο της πόρτας και με καρφώνει με το βλέμμα του
(συμβαίνει κάτι, κύριε Ράιαν;)
ρωτάω απότομα και κουνάει το κεφάλι του
(απλώς ήθελα να σε ενημερώσω πως σε δύο ημέρες φεύγουμε στην Σουηδία)
Ορίστε!
(για ποιόν λόγο;)
(είναι επαγγελματικό ταξίδι και χρειάζομαι την ομάδα μου)
λέει με σοβαρό ύφος
(και για πόσες ημέρες θα είμαστε εκεί;)
(περίπου τέσσερις με τρεις ημέρες, ανάλογα πότε θα κλείσει η συμφωνία)
λέει και σαστίζω. Δηλαδή πόσο καιρό θα κάνει να κλείσει αυτή η συμφωνία; Ουφ, τέλος πάντων, δεν έχω επιλογή
(εντάξει κύριε Ράιαν, σας ευχαριστώ που με ενημερώσατε)
λέω ευγενικά και αρχίζω να μαζεύω τα πράγματα μου. Ήρθε η ώρα να φύγω
(χαρά μου δεσποινίς Πράιορ. καληνύχτα)
μουρμουρίζει και ακούω μια νότα ευθυμίας στον τόνο της φωνή του... Νομίζω. Τέλος πάντων, μαζεύω τα πράγματα μου, κλείνω τον υπολογιστή και φεύγω.

Δύο ημέρες μετά...

Ήρθε η μέρα του ταξιδιού. Ευτυχώς θα έρθουν η Σάρλοτ και η Χλόη αλλιώς δεν θα το άντεχα. Ο Έρικ αποφάσισε να πάμε με το τζετ της εταιρίας, ώστε να μην χρειαστεί να περιμένουμε για ώρες στο αεροδρόμιο. Καθόμαστε και συζητάμε με τα κορίτσια για διάφορα θέματα, όμως εγώ... Δεν συμμετέχω και πολύ στην συζήτηση επειδή το μυαλό μου είναι κολλημένο σε εκείνον, ο οποίος κάθεται δύο θέσεις μπροστά μας. Πρώτη φορά τον βλέπω τόσο προσηλωμένο σε κάτι εκτός από την δουλειά. Επίσης, σήμερα είναι απλά ντυμένος, με γκρι κοντομάνικη μπλούζα και μαύρο τζιν, παρατηρώ πως τα γένια του έχουν μεγαλώσει λίγο από εκείνη την ημέρα και... Ω να πάρει! Η σκηνή του φιλιού μας επανέρχεται στο μυαλό μου. Εδώ και τόσες ημέρες, αυτή η εικόνα παίζει συνέχεια, ασταμάτητα μέσα στο μυαλό μου. Αυτό το φιλί θα μου μείνει αξέχαστο. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως τον έχω συγχωρήσει. Ξαφνικά, σηκώνει το κεφάλι και αυτόματα το βλέμμα του στρέφεται στο δικό μου και μου χαμογελάει. Ωχ, με έπιασε! Αυτόματα κατεβάζω το βλέμμα στα μπλεγμένα μου δάχτυλα, νιώθοντας την ντροπή να με κατακλύζει. Με έπιασε να τον κοιτάζω! Θεέ μου, τι ντροπή! Έπειτα από μερικά λεπτά, στρέφω την προσοχή μου στα κορίτσια
(λοιπόν, να ξέρετε πως θα κάνω πολλά ψώνια στην Σουηδία!)
Μας ενημερώνει κεφάτα η Σάρλοτ, κάνοντας εμένα και την Χλόη να γελάσουμε. Και κάπως έτσι, ξεχνιέμαι με απλές, γυναικείες συζητήσεις.