passion

γενέθλια

Μετά από μερικές ώρες έχουμε φτάσει στο Σιάτλ με το τζετ του Ερικ. Μόλις κατεβαίνουμε με πιάνει από το χέρι και περπατάμε προς μια μεγάλη, μοντέρνα Cadillac. Εκεί μας περιμένει ένας ψηλός, μαυροφορεμένος άντρας με γκρίζα μαλλιά. Μόλις τον πλησιάζουμε χαμογελάει
(Έρικ)
λέει με βαριά φωνή και ανταλλάσουν μια δυνατή χειραψία
(Ντέιβιντ)
Αποκρίνεται ο Έρικ και τραβάει το χέρι από την λαβή του, τυλίγοντας το γύρο από τους ώμους μου
(να σου γνωρίσω το κορίτσι μου. Από εδώ η Τερέσα!)
Μας συστήνει ο Έρικ ενώ εγώ απλώνω το χέρι για να ανταλλάξουμε χειραψία με τον Ντέιβιντ
(χάρηκα για την γνωριμία!)
λέω και χαμογελάει σφίγγοντας μου το χέρι
(Ντέιβιντ Ρολφ!)
λέει και κάνω να τραβήξω το χέρι μου όμως εκείνος με σφίγγει. Τι κάνει; Ο Έρικ τον αγριοκοιτάζει και εκείνος αμέσως αφήνει το χέρι μου
(πάμε;)
Ρωτάει και ο Έρικ γνέφει καταφατικά. Ύστερα μπαίνουμε στο αυτοκίνητο. Πολύ παράξενη συμπεριφορά!

Μόλις φτάνουμε στο σπίτι... πραγματικά μένω με το στόμα ανοιχτό. Αυτό το σπίτι είναι τεράστιο! Μόλις βγαίνουμε από το αυτοκίνητο, βλέπω δύο άντρες να έρχονται προς το μέρος μας. Συγκεκριμένα, κατευθύνονται στο πορτ παγκάζ για να πάρουν τις αποσκευές μας
(ελάτε!)
λέει ο Ντέιβιντ και ανεβαίνει τα σκαλιά. Ο Έρικ μου πιάνει το χέρι και ακολουθούμε τον Ντέιβιντ. Μόλις μπαίνουμε μέσα... τότε είναι που πραγματικά σοκάρομαι
(αυτό το σπίτι μοιάζει με παλάτι!)
Ψιθυρίζω στον Έρικ και εκείνος ρουθουνίζει καθώς χαμογελάει στραβά
(φαντάσου πόσες ώρες θέλει για να το καθορίσεις!)
Σχολιάζει με πειραχτηκό τόνο κάνοντας με να χαχανίσω
(καλώς ήρθατε!)
Ξαφνικά ακούω μια οικεία φωνή και έπειτα βλέπω Λόρα να έρχεται καταπάνω μας
(γειά σου μικρή)
(πως ήταν το ταξίδι;)
Η αλήθεια είναι πως... ακόμη δεν νιώθω οικεία με την Λόρα. Πιστεύω πως εκείνο το περιστατικό... δεν θα φύγει ποτέ από το μυαλό μου
(ελάτε, η μαμά σας περιμένει στο καθιστικό!)
Η φωνή της με επαναφέρει στην πραγματικότητα, κάνοντας το στομάχι μου να δεθεί κόμπος. Θα γνωρίσω την μητέρα του Έρικ. Σαν αστείο μου ακούγεται.

Περπατάμε προς το τεράστιο σαλόνι και εκεί βλέπω μια ψηλή γυναίκα με ξανθά μαλλιά να στέκεται δίπλα από το μεγάλο παράθυρο και να μας κοιτάζει
(μαμά ήρθαν!)
Αναφωνεί χαρωπά η Λόρα και η ξανθιά γυναίκα έρχεται προς το μέρος μας
(καλώς ήρθατε!)
Λέει καθώς φτάνει μπροστά μας και φιλάει σταυρωτά τον Ερικ. Ομολογώ πως δεν μοιάζουν καθόλου!
(μητέρα)
Λέει με τυπικό ύφος ο Έρικ και εκείνη του χαμογελάει
(πως είσαι γλυκέ μου;)
(καλά μαμά, ευχαριστώ. Να σου συστήσω την κοπέλα μου, την Τερέσα Πράιορ)
Αναφωνεί με περηφάνια στον τόνο της φωνής του και τα βλέμματα του στρέφονται επάνω μου
(χαίρομαι που σας γνωρίζω!)
Λέω κάπως βιαστικά και απλώνω το χέρι για να ανταλλάξω χειραψία μαζί της
(επίσης Τερέσα. ελπίζω να μην σε πειράζει αλλά δεν μου αρέσει ο πληθυντικός, ειδικά όταν πρόκειται για φιλενάδες του γιου μου!)
λέει και κοιτάζει τον Έρικ
(ελάτε στην τραπεζαρία. Το δείπνο είναι έτοιμο!)
(βασικά... νιώθω λίγο κουρασμένος μητέρα. Αν δεν σε πειράζει θα ανέβω πάνω)
αποκρίνεται ήρεμα ο Έρικ και με κοιτάζει
(θα έρθω κι εγώ μαζί σου!)
δηλώνω και η μητέρα του ανασηκώνει τους ώμους της
(ωραία λοιπόν. Θα τα πούμε αργότερα)
λέει και ο Έρικ πιάνει το χέρι μου και προχωράμε προς τα σκαλιά. Διασχίσουμε τον διάδρομο και έπειτα φτάνουμε έξω από μια πόρτα. Την ανοίγει και παραμερίζει για να περάσω πρώτη. Χμμ, άλλο ένα μεγάλο δωμάτιο. Παρατηρώ πως το κρεβάτι μας είναι τεράστιο και έχει τέσσερις κολόνες. Νομίζω πως αυτό... με συμφέρει και λίγο. Βλέπω πως οι βαλίτσες μας βρίσκονται στην ανοιχτή ντουλάπα, η οποία βρίσκεται δίπλα από την πόρτα του δωματίου. Νιώθω πολύ κουρασμένη για να τα τακτοποιήσω τώρα.