passion

Δεν Τελειώσαμε

Τέσα POV

Έχουν περάσει δύο εβδομάδες από εκείνη την ημέρα στο μπαράκι. Απο τότε έχω να τον δω. Και ευτυχώς δηλαδή! δεν αντέχω άλλο την παρουσία του. Με διαολίζει! Σήμερα αποφασίζω να βγω στην πόλη για μερικά ψώνια. Χρειάζομαι λίγη ανανέωση. Με βοηθάει κιόλας να ξεφύγω. Περπατάω ανάμεσα σε ξένα πρόσωπα και νιώθω ήρεμη και κατά κάποιον τρόπο απελευθερωμένη. Μπορώ για μερικά λεπτά να προσποιούμαι μια άλλη. Μια ξένη για να ξεχάσω το μπέρδεμα της πραγματικής μου ζωής. Και αυτό το μπέρδεμα ονομάζεται Έρικ Ράιαν. Μπαίνω σε ένα κατάστημα με ρούχα και αρχίζω να ψάχνω για τζιν. Χρειάζομαι ένα μαύρο ψηλόμεσο. Ρωτάω την πωλήτρια και μου λέει πως έχουν στον πάνω όροφο. Την ευχαριστώ και βαδίζω προς το ασανσέρ. Μόλις μπαίνω κάποιος με σπρώχνει και παραπαταώ. Πάω να πέσω, όμως κάποιος με πιάνει από την μέση και με τραβάει πάνω του. Γνωστό άγγιγμα. Σηκώνω το κεφάλι και βλέπω το πρόσωπο του τύπου που με έσωσε
(με συγχωρείς!)
(πάλι εσύ;)
Λέω αγανακτησμένη και γελάει
(με παρακολουθείς;)
Πετάω απότομα και εκείνος κατσουφιάζει
(εγώ; ποτέ!)
Αποκρίνεται με δήθεν σοβαρό ύφος που με εκνευρίζει. Ώστε θέλει και παιχνιδάκια ο κύριος Ράιαν!
(σε ποιόν όροφο πας;)
Ρωτάει ενώ με αφήνει και απλώνει το χέρι στα κουμπιά του ασανσέρ. Τελικά είναι για πολλές σφαλιάρες αυτός ο άνθρωπος!
(άστο, θα πάω από τις σκάλες)
Δηλώνω και κάνω να φύγω όμως με αρπάζει από το μπράτσο και με τραβάει πίσω, στον τοίχο του ασανσέρ. Αμέσως πατάει έναν αριθμό και οι πόρτες κλείνουν. Όχι!
(τι κάνεις;)
(σε βοηθάω)
Απαντάει αμέσως, έχοντας ένα υπεροπτικό στυλάκι που με εκνευρίζει
(ηρέμησε! απλά θα περάσεις λίγα λεπτά μαζί μου)
Γαμώτο Ράιαν! Τώρα πρέπει να μείνω έστω και για λίγα λεπτά μαζί του! κλεισμένοι σε ένα ασανσέρ μόνοι μας! Ήρεμα Τες, θα το ξεπεράσουμε και αυτό. Ξαφνικά το ασανσέρ τραντάζεται και τα φώτα σβήνουν. Ωχ, τι έγινε τώρα;
(μμ, διακοπή ρεύματος. Μάλλον θα είναι παραπάνω τα λεπτά!)
Λέει με ειρωνικό τόνο και με κοιτάζει με βλέμμα που λάμπει από χαρά. Διακοπή ρεύματος; Σκατά σκατά σκατά! Τι κάνουμε τώρα; Νιώθω πως πνίγομαι από τον πανικό. Και εκείνος το διασκεδάζει και γελάει κιόλας!
(ηρέμησε Τες. Δεν δαγκώνω! εκτός αν θέλεις εσύ να το κάνω)
Λέει ενώ μου χαμογελάει στραβά. Αυτή την στιγμή έχω την ακατανίκητη επιθυμία να τον πνίξω
(με εκνευρίζεις!)
(μόνο;)
Ορίστε; Παγωτό η Τέσα
(τι εννοείς μόνο;)
(μόνο σε εκνευρίζω; δεν έχω κάποια άλλη επίδραση πάνω σου;)
Μουρμουρίζει ενώ με πλησιάζει με αργά βήματα. Κάνω ένα βήμα πίσω αλλά κολλάω στον τοίχο του ασανσέρ. Γιατί να είμαι τόσο άτυχη; Γιατί να κλειστώ σήμερα σε ένα ασανσέρ μαζί του;
(τι συμβαίνει Τες; έχασες την μιλιά σου;)
Ξεροκαταπίνω
(ο όχι. Μπορείς να... απομακρυνθείς σε παρακαλώ...)
(γιατί;)
Πετάει βιαστικά και κάνει άλλο ένα βήμα κοντά μου. Διασκεδάζει με την αδυναμία μου το κάθαρμα
(γιατί αισθάνομαι... λίγο...)
(άβολα;)
Συμπληρώνει γρήγορα την πρόταση μου και γνέφω καταφατικά. Να πάρει! δεν μπορώ και να ξεφύγω!
(γιατί αισθάνεσαι άβολα, Τέσα;)
Επειδή με πλησιάζεις όλο και πιο πολύ και δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να σου ξεφύγω
(εκτός από άβολα τι άλλο αισθάνεσαι;)
Ρωτάει και τώρα στέκεται μπροστά μου. Το άρωμα του εισβάλει στις αισθήσεις μου και μπορώ να νιώσω την θέρμη του κορμιού του. Σκύβει αργά προς το αυτί μου και ψυθιρίζει
(ξέρω πως αν σε αγγίξω τώρα θα είσαι αδύναμη να μου αντισταθείς!)
Γαμώτο, μέσα στο μυαλό μου είναι. Έχει δίκιο. Με ένα του άγγιγμα μπορεί να με λυγίσει και το ξέρει πολύ καλά. Με ξέρει πολύ καλά!
(σε παρακαλώ Έρικ, απλά...)
(απλά τι;)
Αποκρίνεται γρήγορα ενώ χώνει την μύτη του στον λαιμό μου και ανασαίνει βαθιά. Όλο μου το σώμα μυρμηγκιάζει και η καρδιά μου είναι έτοιμη να βγει από το στήθος μου
(απλά μην το κάνεις πιο δύσκολο)
Μουρμουρίζω και το χέρι του αγγίζει τον μηρό μου. Θεέ μου, πόσο δύσκολο είναι να του αντισταθώ! Τώρα το βλέμμα του έχει καρφωθεί στο δικό μου και παρατηρεί κάθε αντίδραση που μου προκαλεί το άγγιγμα του
(μπορώ ακόμα να σε επηρεάσω Τέσα. Και ξέρεις γιατί;)
Ρωτάει και γνέφω αρνητικά
(επειδή με θέλεις. Ακόμα και αν δεν τολμάς να το παραδεχτείς ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό!)
Ψελλίζει και τώρα τα χείλη του απέχουν μια ανάσα μακριά από τα δικά μου. Λιώνω κάτω από το φλογερό του βλέμμα. Τι να κάνω; Από την μια είναι λάθος. Από την άλλη όμως... είναι αυτό που πραγματικά χρειάζομαι. Τόσο σωστό και τόσο λάθος ταυτόχρονα
(έλα μωρό μου. Μια κίνηση είναι μόνο!)
Με παρακινεί να συνεχίσω αλλά του γνέφω αρνητικά. Τα δάχτυλα του σφίγγουν το σαγόνι μου και το σώμα του κολλάει περισσότερο στο δικό μου. Ω Έρικ! Μπορώ να νιώσω το τσιτωμένο του σώμα κάτω από το σακάκι του. Ω Θεέ μου, βοήθησε με! Προσπαθώ να κουνηθώ όμως το σώμα μου δεν με υπακούει. Το μυαλό μου έχει σταματήσει και τώρα δουλεύει μόνο η ανάγκη μου για αυτόν. Κλείνω τα μάτια και νιώθω τα ζεστά του χείλη να αγγίζουν την γωνία του στόματος μου. Έχω τόσο καιρό να νιώσω τα χείλη του στο δέρμα μου. Ανοίγω τα μάτια και ατενίζω το φλογερό και σκοτεινό βλέμμα του που με κοιτάζει πολύ έντονα
(απλός κάντο!)
Με παρακινεί ξανά με χαμηλή, σαγηνευτική φωνή και πλησιάζω τα χείλη του, έτοιμη να διαπράξω το μεγάλο αμάρτημα. Ξαφνικά το ασανσέρ ταρακουνιέται ξανά και τα φώτα ανάβουν. Τι συμβαίνει; Σε λίγα λεπτά το ασανσέρ ξεκινά να ανεβαίνει πάλι και εγώ αφήνω μια μικρή ανάσα ανακούφισης να ξεφύγει από μέσα μου. Ω δόξα τον Θεό! Τον βλέπω να κάνει ένα βήμα πίσω, επιτρέποντας μου επιτέλους να αναπνεύσω κανονικά
(είσαι τυχερή, Τέσα)
Μουρμουρίζει και τον κοιτάζω με προβληματισμένο ύφος. Ίσως είμαι. Αλλά ίσως και να μην ήθελα να είμαι. Το ασανσέρ σταματάει και οι πόρτες ανοίγουν. Φύγε Τέσα! φύγε όσο πιο μακριά του μπορείς! Αμέσως τον προσπερνάω αλλά το χέρι του με σταματά
(δεν τελειώσαμε ακόμη, Τέσα. Θα τα ξανά πούμε... και μάλιστα πολύ σύντομα)
Αυτόματα τραβάω το χέρι μου από την λαβή του και βγαίνω με γρήγορα βήματα από το ασανσέρ. Επιτέλους κατάφερα να του ξεφύγω! Χριστέ μου, τι πήγα να κάνω! Νιώθω τόσο απαίσια αυτή την στιγμή. Πρέπει να μιλήσω στην Τζεν, οπωσδήποτε!