ကမ္ဘာကြီး ဤလောက်တောက်ပမှန်း ဘယ်တုန်းကမျှမသိခဲ့

19. Feeling guilty

Unicode

ထိုညခင်းက....
အန်းလျန် အဆောင်ကိုပြန်ရောက်သည့်အခါတွင် ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေခဲ့ပြီ။အခုနေ သူဆန္ဒရှိတာကတော့
နှင်းရွှဲစိုစွတ်နေသည့် ကုတ်ကိုချွတ်ပြီး အိပ်ယာပေါ်မှာ တိုးဝှေ့လှဲနေချင်တာပါပဲ။

ကံကောင်းထောက်မ၍ laptop က ကြီးကြီးမားမားထိခိုက်မှု မရှိဘဲ စခရင်က်ို လဲတပ်ဖို့သာလိုအပ်ပါတယ်။ ပြင်ဆိုင်က ဒါကိုလဲတပ်ဖို့ နာရီအနည်းငယ်ပဲယူရတယ်။

သူ့ပိုက်ဆံအိတ်ကလေးဟာ အခုတော့ ပေါ့ရွှတ်သွားခဲ့ပြီ။

အဲဒီပမာဏက လဝတ်စာလောက်ရှိတယ်။ ဒာကြောင့် ကျန်တဲ့ငွေမစို့မပို့က အန်းလျန်ကို စားရေးသောက်ရေး ဒုက္ခရောက်စေတော့မှာ.....

'အင်း....ကျန်သလောက် ခွဲတမ်းချကြည့်ရင် တစ်နေ့တစ်နပ်စာပဲ ရှိတော့ပါလား...'

'အားရိုး.....အသင့်စာရောင်းတဲ့ စတိုးဆိုင်ကိုသွားပြီး ဈေးပေါတဲ့ဘူးတွေ ဝယ်ရတော့မှာပဲ'

'ဟင်း........'

သူ အဆောင်ခန်းထဲကို ဝင်လိုက်တဲ့အခါ နက်မှောင်သိပ်သည်းတဲ့ အော်ရာထုနဲ့့ ပက်ပင်းတိုးပါတော့တယ်။

စီကျွင်းနဲ့ အန်းလျန်ပဲ ရှိနေခဲ့တာဖြစ်ပြီး အခန်းတွင်းလေထုကလည်း တင်းမာနေပါတယ်။ နှစ်ဦးစလုံးကား နှုတ်တော်ပိတ်လျက်.....အန်းလျန်သတိပြုမိတာက ကျန်းချန်ပုံစံဟာ လူသတ်ချင်နေပုံရတယ်ဆိုတာပါပဲ။

စီကျွင်းက အန်းလျန်ကိုကြည့်ပြီး စိတ်အေးအောင် ဖွဖွပြုံးပြပါတယ်။

အန်းလျန် က သူ့ရဲ့ ကုတ်ကိုချွတ်လိုက်ပြီး ခုံမှာထိုင်လိုက်တယ်။ သ့ူမှာ ဘာရယ်လို့ မယ်မယ်ရရ လုပ်စရာမရှိခဲ့........

ရုတ်ချည်းချက်ချင်း ကျန်းချန်က မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး တံခါးဆီကိုသွားကာ ဖွင့် ထွက်သွားပါတယ်။ အဖြစ်ကတော့ ယဉ်သကို.....

အန်းလျန် အူလည်လည်ဖြစ်သွားပြီး စီကျွင်းကို ခိုကိုးရာမဲ့စွာကြည့်လိုက်ပါတယ်။ စီကျွင်းပြောတာကတော့ ကျန်းချန်တစ်ယောက် ထိုသို့ပြုမူနေတာ ယမန်နေ့ကတည်းကပါတဲ့.......ဘယ်သူတစ်ဦးမှ သူ ဘာပြဿနာဖြစ်နေသလဲ နားမလည်သလို မေးဖို့စမ်းဖို့လည်း မဝံ့ရဲပါဘူး။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ဖုံးလွှမ်းနေတဲ့ အန္တာရာယ်အော်ရာက လူအများကို ကြောက်ရွံ့ အမြီးကုပ်သွားစေ့ပါတယ်။