44. Careful where you touch

7.4K 1K 28
                                    


Unicode.

Ch 44 Careful where you touch

နောက်တစ်နေ့ နံနက် နိုးလာချိန်တွင် အန်းလျန်က သူ့ကိုယ်ပေါ်တွင် ညဝတ်အင်္ကျီနှင့်ဘောင်းဘီဝတ်ထားသည်ကိုတွေ့ရပြီး....အိပ်ယာပေါ်တွင် သူတစ်ယောက်တည်းဖြစ်သည်။


ယွိမြောင်: "အန်းလျန်...မြန်မြန်ထတော့...မင်း ဒီမနက်အတန်းချိန်ရှိတယ်မလား?"

အိပ်ယာထဲက တပ်လှန့်ခံလိုက်ရသော အန်းလျန်က "အွန်းးး"ဟု ပြန်ပြောလိုက်သည်။

သည်တစ်မနက်လုံး... သူ စာသင်ခန်းထဲမရောက်ခင်အထိ ကျန်းချန်၏အရိပ်ပင် မတွေ့ခဲ့ရ။ တံခါးဝတွင်မှ မျက်လုံးချင်းဆုံကြသောအခါ... အန်းလျန်က တစ်ဖက်သူနှင့် အဝေးဆုံးခုံတွင် သွား၍ထိုင်လေသည်။

သို့သော် နှစ်ဦးနှစ်ဖက်စလုံး ထိုအရာက အဓိပ္ပါယ်မရှိကြောင်း သိကြသည်။ သိပ်ပြီးမကြာ... အန်းလျန်၏ဘေးမှ ကျောင်းသားများထ ထွက်သွားသည့်အခါ ကျန်းချန်က သူ၏ ဘေးခုံသို့ လာထိုင်သည်။


ကျန်းချန်: "မင်း ကိုယ့်​အိမ်ကို မလိုက်ချင်တာသေချာပြီပေါ့.....အင်း လူမိမှာမကြောက်ဘူးဆိုတော့လည်း...."

အန်းလျန်: "နောက်ကို အဲဒါမျိုးတွေ မလုပ်နဲ့ပေါ့"

ကျန်းချန်: "ကိုယ် ထိန်းချုပ်နိုင်မယ်လို့ မင်းထင်လား?"ဟု ကျန်းချန်က အပြုံးနဲ့ပြန်ပြောသည်။

အန်းလျန်က ကျန်းချန် နောက်ပြောင်နေတာမဟုတ်ဟု ခံစားရသည်။

ကျန်းချန်: "ဒီည ကိုယ့်မှာ အထူးအစီအစဥ်တစ်ခုရှိတယ်"

အန်းလျန်: "ကောင်းပြီ...အ..အခြား
သူတွေရှေမှာ ထိတာကိုင်တာနဲ့ အခြားဟာတွေ မလုပ်ရဘူး"

အဲဒါလုပ်နေတုန်း လူမိသွားမှာကို တွေးကြည့်လျှင် အန်းလျန် သေလောက်အောင်​ကြောက်သည်။ အနည်းဆုံး ကျန်းချန်၏ အိမ်တွင်ဆိုလျှင် သူတို့ လူမိမှာ မပူရတော့ပေ.....

နေဦး...ငါဘာတွေလျှောက်ပြောနေတာလဲ...သည်ဟာရဲ့ အဓိပ္ပါယ်က သူ ငါ့ကို အဲ့လိုဟာတွေလုပ်ဖို့ ခွင့်ပြုလိုက်တာမဟုတ်ဘူးလား....ငါ့သေမိန့်ကို ငါကိုယ်တိုင် လက်မှတ်ထိုးမိလိုက်ပြီလား...အာ?

ကမ္ဘာကြီး ဤလောက်တောက်ပမှန်း ဘယ်တုန်းကမျှမသိခဲ့Where stories live. Discover now