21. A cold day

8.7K 1.5K 148
                                    


Unicode

အဆောင်ကထွက်တာနဲ့ မှတ်တိုင်ဆီသို့ အန်းလျန်လျှောက်ခဲ့သည်။ယနေ့က ပိုပြီးအေးသည့်နေ့ဖြစ်နေသည်။ မြေပြင်ပေါ်သို့ နှင်းများက သိပ်သည်းစွာကျဆင်းနေသဖြင့် အန်းလျန်သွားရာ လမ်းတစ်လျှောက်တွင် ပုံထပ်နေပာ၏။ ဘတ်စ်ကားတွေ အဆင်ပြေပြေဖြစ်ဖို့ပဲ မျှော်လင့်ရမှာပါပဲ။ ဒေါသမူအန်တီကြီးနဲ့ သူ ဘာပြဿနာမှ မတတ်ချင်ပါဘူး။

Bus ဆိုက်လာသည့်အခါ အန်းလျန်းလည်း လှမ်းတက်လိုက်ပြီး ကျသင့်ငွေကို ပေးလိုက်သည်။

'အနည်းဆုံးတော့....ငါ အန်တီ့အိမ်ရောက်ရင် စားစရာတစ်မျိုးမျိုးတော့ စားလို့ရမှာပဲ။ ဒီနေ့အဖို့ စားဖို့အတွက်နဲ့ ပိုက်ဆံမကုန်တော့ဘူးပော့လေ။'

ဘာမှမသိရသေးတဲ့ သူ့အတွက်တော့ သွားတဲ့လမ်းက ပုံမှန်အတိုင်း ချောချောမွေ့မွေ့ပါပဲ။ ရောက်တဲ့အခါ အန်းလျန်က အိမ်ထဲကို တန်းဝင်လိုက်ပြီး သူ့ကုတ်အကျႌကြီးကိုချွတ်လိုက်ပါတယ်။

"အန်းလျန်...မင်းလား...လာ ဒီကို"

အန်းလျန်က သူ့အဒေါ်အသံကိုကြားတဲ့အခါ မီးဖိုခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်။

"မကြာသေးခင်က ငါတို့စဉ်းစားထားတာ တစ်ခုရှိတယ်။ အရှင်းဆုံးပြောရရင် နေထိုင်မှု ကုန်ကျစရိတ်တွေက မြို့နဲ့နီးလေလေ ပိုမြင့်လေလေပဲ။ ငါတို့မိသားစု နောက်ဆိုရင် နေစရိတ်မဆိုစလောက်ပဲ ပေးရတဲ့ စိုက်ပျိုးရေးခြံက အိမ်တွေကို ရွှေ့နေတော့မယ်"

"ဆုံးဖြတ်ချက်အတည်တော့ မဟုတ်သေးဘူး။ ဒါပေမဲ့ မကြာခင်ဖြစ်လာဖို့ရှိတယ်။ ဒါပေမဲ့ မင်းကိုခေါ်လိုက်တာ ဒီကိစ္စကြောင့်တော့ မဟုတ်ဘူး။ ငါ ဒီနေ့ ဧည့်သည်တွေကို ဖိတ်ထားတယ်။မဖြစ်မနေ သူတို့ အထင်ကြီးသွားဖို့လိုတယ်။ ဒါကြောင့်မို့လို့ ဒင်နာအတွက် မင်းကို အစစပြင်ဆင်စေချင်တာ။ ငါနဲ့ မင်းအမတွေ အဝတ်အစားသွားဝယ်မလို့....ညနေစောင်းပြန်လာမယ် အဆင်သင့်လုပ်ထားလိုက်"

"ဒါပေမဲ့ အန်တီ....ဒီနေ့ ကျွန်တော်အတန်းတွေရှိသေးတယ်။ တကယ်လို့ ပြောင်းဖြစ်ကြရင်လည်း ကျွန်တော် မလိုက်......"

ကမ္ဘာကြီး ဤလောက်တောက်ပမှန်း ဘယ်တုန်းကမျှမသိခဲ့Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang