27 Getting on a hit-list

8.9K 1.4K 84
                                    

Unicode


နောက်တစ်ရက်တွင်ကား အန်းလျန်၏ရင်တွင်းခံစားချက်များ အထူးကောင်းမွန်နေပါ၏။

သူက အိပ်ယာမှ ငေါက်ခနဲခကာ အတန်းသို့ မြောက်ကြွမြောက်ကြွသွားခဲ့သည်။

ရူလန်က သူမရဲ့ အစောဆုံးအတန်းချိန်ကို အန်းလျန်နှင့်အတူတက်ရ၍ သဘောတော်ခွေ့နေ၏။

တကယ်တော့ ယမန်နေ့က ပန်းပွင့်ဝတ်လွှာတွေ ကောင်းချီးပက်ကြဲကြသည့် လူအုပ်ကြီးထဲတွင် သူမလည်း ပါဝင်ခဲ့လေသည်မို့....။ ဤနည်းဖြင့် အန်းလျန်တို့ တက်ကြွနေရခြင်း၏ နောက်ခံဇာတ်လမ်းကို သူမက ပြေးမကြည့်ဘဲ တွေးရင်းသိနေပေပြီ။

ရူလန်: အန်းလျန်လေး...ဘာတွေပျော်နေသည်ဆို?

အန်းလျန်ဆီက ခွန်းတုံ့ပြန်ကြားရ၏။

"ငါ နင့်ရဲ့ အကြံကို တကယ်ပဲ လက်သင့်ခံကျင့်သုံးတော့မယ် ။ ဘယ်တော့မှ ဘယ်အရာကိုမှ ငါ့ကိုကြောက်စေအောင် ခွင့်မပြုတော့ဘူး သိလား"

ရူလန်ပြုံးလိုက်ပါသည်။ ရွှေကြာနှင့်ရေပြာ ပနံတင့်သွားသည့်အတွက်ကြောင့် ဝမ်းမြောက်ရပေမင့် ဤမျှနှင့် သူမ မရောင့်ရဲပါချေ ။ အွန်းလိုင်းမှာ အခြေအနေတွေ တိုးတက်နေပြီကို သိသည်ဆိုသော်လည်း ပြင်ပဘဝတွင် မည်သည့်အရာများဖြစ်လာမည်မှာ ယခုတိုင် မရေရာသေး...။

ကျန်းချန်ကလည်းပဲ စာသင်ခန်းရှိရာသို့ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက် လာနေသည်ဖြစ်ရာ ရူလန်တို့ကဖြင့် အခွင့်အရေးကို လက်လွတ်မခံနိုင်ပါ။

"အန်းလျန်..အတန်းပြီးရင်လေ ကဖေးအတူထိုင်ရအောင်နော်"

"ကဖေး..? အင် ဘာကြောင့်...စာမေးပွဲဖြင့် ဒီလောက်ကပ်နေပြီ ဖြုန်းစရာအချိန်ရှိသေးတယ်ဟုတ်?"

"လာပါဟာ..နော်...ပေါ့ပါးသွားအောင်...ခေါင်းဆေးလို့ကောင်းတာပေါ့ မဟုတ်လား"

"...ထင်ရတာပဲ"

"Great! ဒါဆို Moonlight ကဖေးမှာ နှစ်ချက်လောက်ကျရင် ဆုံရအောင်"

အန်းလျန် သက်ပြင်းချရင်း ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပါသည်။ ရူလန်က သူ့ကို ကူညီပေးခဲ့သည်ဖြစ်ရာ သူ့ဘက်က သူမနှင့် ပြန်အဖော်ပြုပေးမှသာလျှင် မျှတပေမပေါ့။

ကမ္ဘာကြီး ဤလောက်တောက်ပမှန်း ဘယ်တုန်းကမျှမသိခဲ့Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora