Ένοχοι

Κεφάλαιο 7

Ήταν στο γραφείο και κοιμόταν εκεί, όπως και κάθε βράδυ, τα τελευταία χρόνια.
Για μια ακόμη φορά έβλεπε στον ύπνο του την Μαρία. Προσπάθησε, αλλά δεν κατάφερε να ξεχάσει, ούτε την ημέρα που έκαναν σεξ, αλλά ούτε το φιλί τους πριν δύο μήνες. Για πρώτη φορά παραδέχτηκε στον εαυτό του πόσο πολύ την θέλει. Έπρεπε όμως να την προστατέψει. Όφειλε να την προστατέψει. Κι ας χρειαζόταν να την αφήσει να φύγει τελείως από την ζωή του. Άρχισε να κλαίει. Τελευταία φορά που είχε κλάψει, ήταν όταν πέθανε ο γιος του, ο Ιάσωνας. Κοιμήθηκε με το ζόρι 3-4 ώρες. Σήμερα είχε τις 4 από τις 7 ώρες με την Μαρία, με το Γ1 βασικά, όχι μόνο με την Μαρία, αν και θα ήθελε πολύ να της κάνει ιδιαίτερα μαθήματα.
Αχ Μαρία.
Με το ζόρι σηκώθηκε από τον καναπέ, να ετοιμαστεί. Το πρώτο που έκανε όταν έφτασε στο σχολείο ήταν, να εντοπίσει που μπορεί να είναι η Μαρία, αν και είχε μαζί τους την πρώτη ώρα. Δεν την είδε πουθενά και ανέβηκε πάνω στην αίθουσα να τακτοποιήσει κάτι πράγματα. Κανένας δεν ήταν στον όροφο. Μόνο η Μαρία και κοιτούσε έξω από το παράθυρο.
Α:Μαρία, γιατί δεν είσαι στην αυλή;
Μ:Η Κατερίνα λείπει, είναι άρρωστη και ούτως ή άλλως δεν έχω κέφι, οπότε προτίμησα να είμαι εδώ.
Α:Οκ." ο Αντώνης έφυγε και πήγε να ξεκλειδώσει την πόρτα. Η Μαρία τον ακολούθησε.
Μ:Μιλούσαμε μια χαρά και ξαφνικά μου μιλάτε με το ζόρι. Γιατί; Γιατί είστε τόσο ψυχρός; Σας έκανα κάτι; Πείτε μου επιτέλους!
Α:Δεν φταις εσύ. Είναι πολλά αυτά που δεν ξέρεις και δεν μπορώ να σου τα πω αυτή την στιγμή.
Μ:Ενώ τώρα που με αποφεύγετε ξαφνικά, όπως ο βρικόλακας τα σκόρδα, δεν θα υποψιαστεί κάποιος, κάτι;
Α:Δεν έχει να κάνει με αυτό που συνέβη μεταξύ μας, κάποτε. Πάει πέρασε αυτό. Απλώς συνειδητοποίησα πόσο θέλω να βρω επιτέλους την Μαρίνα, να ξεκαθαρίσω τα αισθήματα μου. Αν και σίγουρα θα είναι με άλλον, κάποιον νεότερο και ούτε που θα με θυμάται. Τι κάθομαι και σου λέω, μωρέ;
Μ:Τότε σου εύχομαι να την βρει ο ντετέκτιβ που προσέλαβες, να ξεκαθαρίσεις τι νιώθεις, αν και είναι προφανές τι θες ή καλύτερα ποια θες. Βασικά, δεν με νοιάζει καν. Κάνε ό,τι θες.
Α:Από στιγμή σε στιγμή περιμένω να με πάρει τηλέφωνο ο ντετέκτιβ. 3 μήνες ψάχνει, όλο και κάτι θα βρει.
Μ:Μετά από τόσα χρόνια προσπάθειας να ξεχάσει, εσείς θα της το θυμίσετε... Καλό θα ήταν να πείτε στον ντετέκτιβ να σταματήσει την έρευνα.
Α:Ζηλεύεις, έτσι δεν είναι;
Μ:Όχι βέβαια!
Α:Δεν πρόκειται να σταματήσω τον ντετέκτιβ. Και ξέχνα επιτέλους ό,τι συνέβη μεταξύ μας. Δεν αισθάνομαι τίποτα για σένα, είσαι καλή μόνο για σεξ, τίποτε παραπάνω.
Μ:Δεν σας πιστεύω. Αν δεν αισθάνεστε τίποτα για μένα, τότε γιατί δεν γυρίζετε καν να με κοιτάξετε;
Α:Γιατί δεν υπάρχει λόγος.
Εκείνη την στιγμή του ήρθε ένα μήνυμα, πάλι από τον Άγνωστο.
ΤΙ ΘΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΑΛΙΖΕΙΣ ΑΝΤΩΝΑΚΗ; ΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙΣ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΑΜΕΣΩΣ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ, ΜΗΝ ΘΡΗΝΗΣΕΙΣ ΚΙ ΑΛΛΑ ΘΥΜΑΤΑ.
Μ:Τι έπαθες Αντώνη;
A:Μου έστειλε κι άλλο μήνυμα.
Μ:Ποιος;
A:Μακάρι να 'ξερα! Κάποιος μας παρακολουθεί, μου στέλνει κατά καιρούς μηνύματα και με απειλεί, αλλά δεν θα του περάσει, γιατί εγώ θα μάθω όλη την αλήθεια για τον θάνατο του γιου μου.
Μ:Μου ήρθε και εμένα μήνυμα τώρα.
ΜΕΙΝΕ ΜΑΚΡΙΑ ΤΟΥ, ΑΛΛΙΩΣ ΟΛΟΙ ΘΑ ΔΟΥΝ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ. ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ ΚΑΝΕΤΕ Ο,ΤΙ ΣΑΣ ΠΩ. ΤΟΤΕ ΟΛΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΝΟΪΚΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΕΣΑΣ ΤΟΥΣ 2.
Από κάτω είχε ένα βίντεο, το οποίο τους έδειχνε όταν πηδιόντουσαν στο σαλόνι. Μετά από λίγο της έστειλε και άλλο μήνυμα.
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ. ΤΟ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΕΧΩ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ. ΟΠΟΤΕ ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΣΥΜΜΟΡΦΩΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ ΜΑΚΡΙΑ Ο ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ.
Μ:Αντώνη, τι θα κάνουμε; Φοβάμαι. Φοβάμαι πολύ." ο Αντώνης την αγκάλιασε σφιχτά.
Α:Και εγώ. Αλλά αυτό θέλει, να φοβηθούμε. Δεν το πιστεύω ότι κάποιος έβαλε κάμερες μέσα στο σπίτι μου και μας κατέγραψε! Προς το παρόν θα κάνουμε αυτό που λέει. Θα μείνουμε μακριά ο ένας από τον άλλον. Εγώ όμως θα συνεχίσω να ψάχνω την Μαρίνα και το πως πέθανε ο γιος μου. Όποιο κι αν είναι το κόστος!
Μ:Ακόμη και να πεθάνεις;
Α:Ναι.
Μ:Μην το κάνεις. Μην αφήνεις τα φαντάσματα του παρελθόντος να σε επηρεάζουν. Προχώρα μπροστά." του είπε και τον φίλησε. Δεν μπόρεσε να αντισταθεί και μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι, φιλιόντουσαν.
Α:Λυπάμαι, αλλά δεν είναι τόσο εύκολο.