Ένοχοι

Κεφάλαιο 30

Η ημέρα των βαθμών του 1ου τετραμήνου έφτασε. Σήμερα θα ερχόταν και η καινούρια καθηγήτρια μαθηματικών, απλώς για ενημέρωση και καλωσόρισμα. Αύριο θα ξεκινούσε να διδάσκει. Πρώτη ώρα, το τμήμα της Μαρίας είχε μάθημα με τον Αντώνη. Ο Αντώνης μπήκε χαλαρός μέσα στην τάξη, αλλά όλες τον κοιτούσαν από πάνω μέχρι κάτω, ενθουσιασμένες.
Α:Έχω κάτι; Γιατί με κοιτάτε έτσι;
Μία μαθήτρια, πετάχτηκε και είπε:
Γιατί είστε κούκλος, κύριε. Παίζει να είναι το καλύτερο ντύσιμο που έχετε κάνει.
Α:Δηλαδή, τις άλλες φορές δε ντύνομαι ωραία;
-Όχι, δεν είπα αυτό.
Α:Ξέρω. Πλάκα κάνω. Σας ευχαριστώ πολύ, για τα καλά σας λόγια. Είπα σήμερα να ντυθώ ολόκληρος στα μαύρα, να ταιριάζω με τους ελέγχους σας.
Ξαφνικά, όλοι σοβάρεψαν.
Α:Ωραία. Και τώρα, που όλοι ηρεμήσατε, ώρα να ξεκινήσουμε το μάθημα.
Η Μαρία με το ζόρι κρατιόταν να μην του ξεκουμπώσει το πουκάμισο, μπροστά σε όλους. Ήταν πράγματι δικός της και ο πατέρας του παιδιού της;
Α:Γη καλεί Μαρία. Λαμβάνετε δεσποινίς;
Μ:Εεε;
Α:Τι σκεφτόσουν Μαρία; Ό,τι και να σκεφτόσουν πάντως, συγκεντρώσου, σε παρακαλώ." της είπε και της έκλεισε το μάτι, γιατί ήταν σίγουρος ότι σκεφτόταν εκείνον.
Μ:Ναι, συγγνώμη. Τι λέγατε;
Α:Εδώ, μία συμμαθήτρια σου, έκανε μία πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση. Μήπως ξέρεις την απάντηση; Θεώνη, μπορείς να την επαναλάβεις;
Θ:Ναι, φυσικά.
Η Θεώνη έκανε την ερώτηση και η Μαρία την απάντησε σωστά.
Α:Με εκπλήσσεις Μαρία. Δεν περίμενα να ξέρεις την απάντηση. Μπράβο σου.
Μ:Σας ευχαριστώ.
Μετά από λίγο, χτύπησε το κουδούνι. Η Μαρία καθόταν με μία άλλη κοπέλα στο θρανίο, την Ιωάννα. Δεν έκανε πλέον παρέα με την Κατερίνα. Όλοι βγήκαν από την αίθουσα, ακόμη και η Μαρία. Έπρεπε να δείχνουν στους υπόλοιπους ότι έχουν την τυπική σχέση καθηγητή-μαθήτριας κι ας μην ίσχυε καθόλου αυτό. Ήταν στην αυλή, όταν ο Αντώνης βγήκε και εκείνος, για επιτήρηση.
Α:Α, γεια σας κορίτσια. Τι κάνετε;
Ι:Καλά κύριε. Εδώ, συζητάμε.
Α:Τι; Μπορώ να ακούσω κι εγώ;
Μ:Μην κουτσομπολεύετε κύριε! Λυπάμαι, αλλά δεν σας αφορά.
Α:Καλά, αφού το λες εσύ. Θα κάτσω να ακούσω. Ποιος ξέρει, για ποιο πράγμα συζητάτε!
Ι:Για το ντύσιμο σας έλεγα. Πόσο σας ταιριάζει το total black.
Α:Να μας πει και η Μαρία, αν της άρεσε.
Μ:Ναι.
Α:Οκ. Σας αφήνω μόνες σας, να τα πείτε. Ελπίζω να είστε προετοιμασμένες ψυχολογικά για σήμερα.
Ι:Νομίζω.
Μ:Δε με νοιάζει και ιδιαίτερα.
Α:Μάλιστα. Ασχολίαστο.
Ο Αντώνης έφυγε και μετά από λίγο της ήρθε ένα μήνυμα.
Το ξερό σου "ναι", ξέρω πως σήμαινε "ναι, ήθελα να σου βγάλω το πουκάμισο και να κάνουμε σεξ, εκείνη ακριβώς τη στιγμή". Και εγώ αυτό ήθελα. Μου λείπεις Μαρία, ακόμα κι όταν είμαστε στο σχολείο και σε βλέπω σχεδόν συνέχεια. Ανυπομονώ για τη μέρα που θα είμαστε μαζί, χωρίς να χρειάζεται να κρυβόμαστε από κανέναν. Σ'αγαπώ.
Η Μαρία με το ζόρι κρατήθηκε να μην αρχίσει να έχει ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Και αυτό μόνο και μόνο επειδή ήταν η Ιωάννα μπροστά.
Ι:Τι έγινε; Ποιος σου έστειλε μήνυμα, τέτοια ώρα;
Μ:Για ένα πακέτο λεπτών ομιλίας, μηνυμάτων και ίντερνετ. Βλακείες. Τα κλασικά μηνύματα.
Ι:Κατάλαβα. Χτύπησε το κουδούνι. Πάμε;
Μ:Ναι.
Είχαν μάθημα πάλι με τον Αντώνη.
Α:Μαρία, σήκω να μοιράσεις κάτι φυλλάδια.
Μ:Ναι.
Η Μαρία τον πλησίασε στο αυτί και του ψιθύρισε αισθησιακά: Και εγώ σ'αγαπώ.
Ο Αντώνης ανατρίχιασε ολόκληρος, αλλά δεν ήθελε να το δείξει.
Α:Ναι Μαρία, μπορείς να πας, αλλά μην αργήσεις.
Αφότου μοίρασε τα φυλλάδια, η Μαρία βγήκε για λίγο έξω και καλά ότι ήθελε τουαλέτα. Αυτό άφησε να εννοηθεί, ο Αντώνης.
Ένα ειλικρινές "Σ'αγαπώ", είναι ικανό να σε κάνει απίστευτα χαρούμενο. Και ο Αντώνης, κάθε φορά που το άκουγε από τη Μαρία, ήξερε ότι ήταν αληθινό. Και αυτό ήταν, που τον έκανε πραγματικά ευτυχισμένο. Δεν ήταν απλώς ερωτευμένος μαζί της. Για εκείνον, η Μαρία ήταν πολλά περισσότερα από μία καψούρα, ή έναν έρωτα. Ήταν ένα αναπάντεχα πανέμορφο δώρο στη ζωή του.
Η ώρα των βαθμών έφτασε. Η Μαρία, μιας και ήταν ενήλικη, μπορούσε να τους πάρει μόνη της. Ο Αντώνης την περίμενε, αλλά εκείνη πουθενά. Έδωσε τους ελέγχους σε όλα τα παιδιά, εκτός από τη Μαρία. Καθόταν στην καρέκλα και έβλεπε τον έλεγχο της, για μια ακόμη φορά. Οι βαθμοί της ήταν πάρα πολύ καλοί. Ώσπου, χτύπησε η πόρτα.
Α:Περάστε.
Άνοιξε η πόρτα και ήταν η Μαρία.
Μ:Γεια σας κύριε.
Α:Νόμιζα πως δεν θα έρθεις.
Μ:Σκέφτηκα ότι θα ήταν καλύτερα, να έρθω τελευταία. Να μείνουμε και λίγο μόνοι μας, κύριε καθηγητά.
Α:Υπέροχη σκέψη, δεσποινίς. Λοιπόν, αυτός είναι ο έλεγχος σου, από τους καλύτερους μέσους όρους στην Τρίτη Λυκείου. Αν συνεχίσεις έτσι, θα τα πας καταπληκτικά στις Πανελλήνιες.
Μ:Αυτή τη στιγμή, μου φαίνεται παντελώς αδιάφορο.
Α:Και τι δεν σου είναι αδιάφορο;
Μ:Εσύ.
Άρχισαν πάλι να φιλιούνται παθιασμένα, αλλά άκουσαν βήματα και απομακρύνθηκαν.
Μ:Σας ευχαριστώ πολύ, καλό μεσημέρι.
Α:Καλό μεσημέρι και σε σένα.
Μ:Αα, γεια σας κυρία Ρούλα, τι κάνετε;
Ρ:Καλά Μαράκι, εσύ;
Μ:Καλά κι εγώ. Καλό μεσημέρι.
Ρ:Επίσης. Αντώνη, σε λίγη ώρα θα έρθει η καινούρια μαθηματικός.
Α:Ωραία. Πάμε, γιατί έχω να τακτοποιήσω κάτι εκκρεμότητες του τμήματος μου.
Κατέβηκαν κάτω και ήδη οι καθηγητές ήταν όλοι στις θέσεις τους. Ο Αντώνης ξεκίνησε να περνάει στον υπολογιστή τις απουσίες των μαθητών. Οι υπολογιστές ήταν ακριβώς, πριν μπεις στο γραφείο των καθηγητών.

Η Αλεξάνδρα μπήκε μέσα στο λύκειο, μετά από 20 χρόνια. Με το ζόρι κρατήθηκε να μην κλάψει.
Κατευθύνθηκε στο γραφείο των καθηγητών. Ο πρώτος καθηγητής που είδε, ήταν ο Αντώνης, να ασχολείται με το απουσιολόγιο.
Α:Γεια. Καλωσήρθες στο Λύκειο μας. Εντάξει, δεν είμαι από εδώ, αλλά μετά από τόσα χρόνια που διδάσκω εδώ, νιώθω λες και ήμουν από μαθητής εδώ. Είμαι ο Αντώνης.
Αλ:Εγώ, η Αλεξάνδρα. Ήμουν μαθήτρια εδώ. Χαίρομαι πολύ, που το αισθάνεσαι Λύκειο σου. Πάμε μέσα να γνωρίσω και τους υπόλοιπους;
Α:Ναι, φυσικά.
Η Αλεξάνδρα και ο Αντώνης μπήκαν μέσα στο γραφείο, που ήταν σχεδόν όλοι οι καθηγητές. Ο Κωνσταντίνος μιλούσε με τον Γιώργο και την Ειρήνη, όταν την είδε. Μίσος ένιωσε να τον κατακλύζει. Ή τουλάχιστον, αυτό ήθελε να πιστεύει ότι ένιωσε.
Αφότου η Αλεξάνδρα γνωρίστηκε με τους υπόλοιπους, πήγαν μαζί με τον Αντώνη στην παρέα του. Δε μπορούσε να το πιστέψει ότι θα είναι συνάδερφοι με τον Κωνσταντίνο. Πώς θα του το έλεγε; Δεν είχε τη δύναμη να το κάνει.
Αλ:Γεια σας, εγώ είμαι η Αλεξάνδρα.
Γ:Γιώργος. Φιλόλογος, όπως και ο Αντώνης.
Ε:Εγώ είμαι η Ειρήνη. Γυμνάστρια.
Κ:Εγώ είμαι ο Κωνσταντίνος. Μαθηματικός." της είπε απότομα και σοβαρά.
Έκανε πως δεν την θυμόταν, αλλά ούτε και εκείνη ανάφερε κάτι.
Μετά από την ενημέρωση, θα πήγαινε στο σπίτι της Δανάης.
Είχε απίστευτη αγωνία να μάθει, αν βρήκε κάτι η Δανάη ή όχι. Θα μάθαινε σε μία ώρα.