Ένοχοι

Κεφάλαιο 18

Μ:Γιατί το λες αυτό; Μπορείς να ηρεμήσεις και να μου τα πεις όλα από την αρχή;
Αν:Όταν γνώρισα τον Νίκο, τον πατέρα σου, ήδη συγκατοικούσαμε 2 χρόνια με τον Αντώνη. Όπως ο Αντώνης, έτσι και εγώ δίδασκα σε σχολείο. Το σχολείο, το οποίο δίδασκα οργάνωσε ένα σεμινάριο επιμόρφωσης και συντονιστής, αλλά και ομιλητής ήταν ο Νίκος, ο οποίος θα έμενε μόνο δύο μέρες στην Ελλάδα. Με πλησίασε και συζητούσαμε. Μου άρεσε, δεν θα πω ψέματα. Στο τέλος μου πρότεινε να βγούμε και δέχτηκα. Καταλήξαμε να κάνουμε σεξ στο δωμάτιο του ξενοδοχείου που έμενε. "Ήταν λάθος, πρέπει να το ξεχάσεις, να με ξεχάσεις!" του είπα και έφυγα τρέχοντας. Στον Αντώνη δεν είπα τίποτα. Μετά από λίγο καιρό ανακάλυψα ότι είμαι έγκυος. Όλοι νόμιζαν πως είναι του Αντώνη. Και εγώ αυτό πίστευα στην αρχή, μέχρι που συνειδητοποίησα ότι είναι του Νίκου. Τα 'χασα! Δεν το είπα στον Αντώνη, γιατί δεν ήθελα να τον χάσω, με έκανε να αισθάνομαι ασφάλεια. Έτσι, οι γονείς μας, μας πάντρεψαν άρον άρον. Όταν ακόμη ο Ιάσωνας δεν είχε γίνει 1 χρονών, ήμουν πάλι έγκυος, αυτή τη φορά στο παιδί του Αντώνη. Είχα μπει στον 8ο μήνα, όταν χτύπησε το κινητό μου. Ήταν ο Νίκος και δε ξέρω πως βρήκε τον αριθμό μου. Ήθελε να συναντηθούμε. Είπα στον Αντώνη ότι θα πάω μια βόλτα με το αυτοκίνητο και εκείνος ήταν αντίθετος με αυτό, φοβούμενος μην πάθουμε τίποτα εγώ και το μωρό. Δεν τον άκουσα όμως και έφυγα.
Ν:Βρε καλώς την. Έμαθα γιατί έφυγες τότε σαν κυνηγημένη. Συγκατοικούσες με κάποιον και το πηγαίνατε για σοβαρό και δεν μου είπες τίποτα! Φαντάζομαι δε γνωρίζει τίποτα και βλέπω είσαι έγκυος. Δικό του είναι ή εκτός από μένα, τον απάτησες και με άλλους;
Αν:Δικό του είναι. Να μας αφήσεις ήσυχους, κατάλαβες;
Ν:Όχι. Δε νομίζεις πως πρέπει να μάθει με ποιον ήσουν και τι έκανες εκείνη την ημέρα;
Αν:Τον αγαπάω και δε θέλω να τον χάσω. Γιατί θέλεις να μου καταστρέψεις τη ζωή;
Ν:Γιατί ακόμη είμαι ερωτευμένος μαζί σου. Παντρεύτηκα για να σε ξεπεράσω, αλλά δεν τα κατάφερα.
Αν:Δε με νοιάζει.
Ν:Εντάξει. Πάντως, να του πεις, καλού κακού, να κάνει τεστ DΝΑ στο μωρό. Όταν γέννησε η γυναίκα μου πριν 2 μήνες τα δίδυμα, έκανα κρυφά από εκείνη, τεστ DNA, για να σιγουρευτώ ότι είναι δικά μου. Δεν είναι να σας εμπιστεύεται κανείς!
Ούτε που θα καταλάβεις πότε θα μάθει για εμάς. Κάθε μέρα θα ζεις με αυτόν τον φόβο! Άντε γεια τώρα."
Εγώ πλάνταξα στο κλάμα. Δυστυχώς, πήρα την απόφαση να οδηγήσω σε αυτή την κατάσταση. Οδηγούσα και έκλαιγα ασταμάτητα, με αποτέλεσμα να μη δω ένα ζευγάρι που περπατούσε και έχασα τον έλεγχο του τιμονιού, με αποτέλεσμα να τους χτυπήσω. Πανικοβλήθηκα και τους παράτησα αιμόφυρτους στο πεζοδρόμιο. Επέστρεψα στο σπίτι σε κατάσταση σοκ. Ο Αντώνης είχε βάλει τον Ιάσωνα για ύπνο. Εγώ έκλαιγα και φώναζα "Όχι στη φυλακή, όχι!"
Ο Αντώνης ήρθε στο σαλόνι.
Α:Τι συνέβη; Τι έπαθες; Μόλις κατάφερα να κοιμήσω τον Ιάσωνα.
Αν:Χτύπησα ένα ζευγάρι και τους παράτησα. Είμαι μια δολοφόνος, το καταλαβαίνεις; Θα πάω στη φυλακή.
Α:Όχι. Αν η αστυνομία έρθει σε εμάς, θα αναλάβω εγώ την ευθύνη.
Αν:Όχι Αντώνη, μην το κάνεις αυτό για μένα, δεν το αξίζω.
Μου έφτιαξε ένα χαλαρωτικό τσάι και κατάφερα να κοιμηθώ. Ήταν δίπλα μου και ένιωθα τόση σιγουριά, πως όλα θα πάνε καλά! Ακόμα και στον ύπνο μου φώναζα "Όχι στη φυλακή!" και εκείνος μου χάιδευε τα μαλλιά. Αχ Αντώνη.
Τέλος πάντων. Το ζευγάρι πέθανε, για χρόνια φοβόμασταν ότι άνα πάσα στιγμή θα μας βρουν και θα μας συλλάβουν, εμένα που τους παράτησα και τον Αντώνη που με κάλυψε, άρα θεωρείται συνένοχος. Τελικά όμως, το έγκλημα παραγράφηκε. Εγώ συνέχιζα να τον απειλώ όμως, ότι αν με αφήσει, θα πάμε και οι δύο στη φυλακή και θα τον κατηγορήσω πως εκείνος τους σκότωσε.
Μ:Γιατί να το κάνεις αυτό; Αυτό δεν είναι αγάπη, είναι αρρώστια.
Αν:Δεν θα του έκανα ποτέ κακό, τ'ορκίζομαι!
Μ:Στην αστυνομία σκέφτηκες να πας να παραδοθείς;
Αν:Αποκλείεται! Άλλωστε έχει παραγραφεί το έγκλημα.
Μ:Κι αν κάποιος συγγενής τους, σε ψάχνει;
Αν:Δε θα με βρει.
Μ:Εύχομαι να έχεις δίκιο.
Αν:Συγγνώμη, πρέπει να πάω σπίτι, πες τον πατέρα σου να έρθει σε αυτή τη διεύθυνση.
Μ:Ναι, θα του το πω.
Αν:Σ'ευχαριστω που με άκουσες. Τώρα ίσως μιλάει η βότκα, αλλά θα ήσουν ιδανική σύντροφος για τον Αντώνη. Εσύ του ταιριάζεις.
Μ:Δώσε μου τα κλειδιά του αυτοκινήτου, θα οδηγήσω εγώ. Έχω δίπλωμα.
Η Μαρία την πήγε στο σπίτι και η Άννα πήγε να κοιμηθεί. Στην πόρτα, ήρθε αντιμέτωπη με τον Δημήτρη.
Δ:Μαρία, τι κάνεις εδώ;
Μ:Έφερα τη μαμά σου, επειδή δεν ήταν σε θέση να το κάνει η ίδια για τον εαυτό της.
Δ:Πάλι ήπιε; Από τότε που τη χώρισε ο πατέρας μου, όλο πίνει.
Μ:Τέλος πάντων. Εγώ φεύγω. Καλά Χριστούγεννα.
Δ:Επίσης. Μαρία;
Μ:Ναι;
Δ:Ο αδερφός σου, τι κάνει;
Μ:Πολύ καλά. Εσύ; Θες να του πω κάτι;
Δ:Μπα όχι. Γεια.
Ο Δημήτρης καιγόταν για τον Αλέξανδρο, αλλά ο εγωϊσμός του, τον έκανε να μην το παραδέχεται.

Η Μαρία πήρε τηλέφωνο τον Ορέστη.
Μ:Σου στέλνω μια ηχογράφηση. Τελικά, δεν ήταν ο κύριος Αντώνης αυτός που παράτησε τους γονείς σου, αλλά η Άννα.
Ο:Μάλιστα. Για μια ακόμη φορά, είχες δίκιο μωράκι μου. Από εδώ και πέρα για δεξί μου χέρι θα είσαι εσύ και κανένας άλλος.
Μ:Αα! Αύριο θα πάω να φάω στον Γιώργο και τη Μαρία, θα έρθεις;
Ο:Μπα δε νομίζω, αυτές τις μέρες έχει πέσει πολλή δουλειά.
Μ:Μα είναι Χριστούγεννα!
Ο:Αν τελειώσω νωρίτερα, μπορεί να περάσω.
Μ:Αν τελειώσεις νωρίτερα με τη γκόμενα, θες να πεις!
Ο:Αχ, όταν ζηλεύεις, πόσο με τρελαίνεις! Δεν υπάρχει άλλη για μένα, μόνο εσύ. Σε κλείνω τώρα, καληνύχτα και όνειρα γλυκά και να προσέχεις το μωρό μας.
Μ:Φιλάκια.
Σιχαμένε. Λες και δε ξέρω τις βρωμοδουλειές σας. Για πότε θα σας ξεμπροστιάσω, ούτε που θα το καταλάβετε.