Ένοχοι

Κεφάλαιο 57-Τέλος 1ου βιβλίου

Η ημέρα του γάμου επιτέλους έφτασε. Ο γάμος θα γινόταν σε μια εκκλησία, κάποια χιλιόμετρα μακριά από την πόλη και σε κλειστό κύκλο.
Η Μαρία και ο Αντώνης ετοιμάζονταν στο σπίτι μόνο οι 2 τους, ενώ όλοι οι υπόλοιποι αλλού.
Η Μαρία φόρεσε ένα boho λευκό φόρεμα, ενώ ο Αντώνης εκείνο το μαύρο κοστούμι που είχε φορέσει στο σχολείο, την ημέρα των βαθμών του 1ου τετραμήνου. Το βάψιμο της Μαρίας ήταν πολύ απαλό και τα μαλλιά της ίσια.  Επίσης έβαλε λίγο μέικαπ στον Αντώνη και κονσίλερ κάτω από τα μάτια του, για να βγουν καλύτερα στις φωτογραφίες και ζελέ στο μαλλί. Όση ώρα ετοιμάζονταν, δε σταματούσαν να γελάνε, να πειράζουν ο ένας τον άλλον και φυσικά να φιλιούνται.
Α:Πόσο κρατιέμαι αυτή τη στιγμή να μη σου σκίσω το εσώρουχο και να μπω μέσα σου!
Μ:Κι εγώ κρατιέμαι. Σε θέλω τόσο πολύ, αλλά θα αργήσουμε.
Α:Ένα στα γρήγορα.
Μ:Όχι. Μαζί σου ποτέ δεν είναι "ένα στα γρήγορα"!
Α:Εντάξει. Πάμε.
Μπήκαν μέσα στο αυτοκίνητο και η Μαρία ήταν εμφανώς στεναχωρημένη. Ο Αντώνης κατάλαβε το γιατί, αλλά το μόνο που πρόλαβε να κάνει είναι να της πιάσει το χέρι όταν σταμάτησε σε ένα κόκκινο φανάρι.

Μαρία
Ο Αντώνης μου έπιασε το χέρι και με κοίταξε. Ξέρω πως έπαιρνε τηλέφωνα στον μπαμπά μου, ώστε να τον πείσει να έρθει στον γάμο μας. Δεν έχει ιδέα ότι τον άκουσα τυχαία μια μέρα.
Ειλικρινά, περίμενα ότι ο μπαμπάς μου θα άλλαζε γνώμη και θα ερχόταν στην εκκλησία να με παραδώσει. Ακόμη θυμάμαι την ημέρα που έμαθε για εμένα και τον Αντώνη. Ο Αντώνης προσπαθούσε να με ηρεμήσει και μου έλεγε πως όλα θα πάνε καλά, ενώ ήταν προφανές ότι κάτι τέτοιο δεν ίσχυε. Όταν πήγαμε στο παλιό μου σπίτι, μας άνοιξε η Αθηνά και μας έκανε νόημα να περάσουμε. Στο σαλόνι καθόταν ο μπαμπάς, ο οποίος μόλις είδε τον Αντώνη, σάστισε.
Ν:Μαρία; Γιατί είναι και αυτός εδώ;
Μ:Μπαμπά, πρέπει να μάθεις κάτι πολύ σημαντικό. Το παιδί που περιμένω δεν ήταν του Ορέστη.
Ν:Αλλά ποιου;
Μ:Του Αντώνη." είπα και είδα μίσος, οργή και θυμό να κατακλύζουν τα μάτια του και άρχισε να τραβάει τον Αντώνη από τον γιακά.
Ν:Τι;! Πώς τόλμησες ρε να αγγίξεις την κόρη μου και να την αφήσεις έγκυο; Επίτηδες το έκανες, έτσι; Για να με εκδικηθείς για ό,τι συνέβη με την Άννα και τον Ιάσονα!
Α:Πάρε τα χέρια σου από πάνω μου. Τη Μαρία την αγαπάω και είμαι ερωτευμένος μαζί της. Δεν ήξερα καν ποια είναι όταν άρχισα να την ερωτεύομαι.
Ν:Δεν πιστεύω λέξη. Σε χρησιμοποιεί Μαρία, δεν το καταλαβαίνεις; Επίτηδες σε άφησε έγκυο, για να σου καταστρέψει τη ζωή.
Μ:Σταμάτα, μπαμπά! Εγώ ήθελα να με αφήσει έγκυο!"ο μπαμπάς μου με κοίταξε σοκαρισμένος, μη μπορώντας να πιστέψει αυτό που άκουσε, αλλά δεν μου είπε κάτι και γύρισε πάλι προς το μέρος του Αντώνη.
Ν:Ανώμαλε! Θα μπορούσε να είναι κόρη σου!" του είπε και πήγε να τον βαρέσει μπουκέτο, αλλά ο Αντώνης το απέφυγε. Ο μπαμπάς μου όμως συνέχισε και έτσι κατέληξαν να μαλώνουν.
Μ:Σταματήστε!
Ν:Δεν πρόκειται να αποδεχτώ ποτέ αυτόν τον γάμο, αυτή τη σχέση! Όσο θα είσαι μαζί του, εγώ δεν υπάρχω για σένα, Μαρία.
Α:Πώς μπορείς και το λες αυτό στο παιδί σου;! Εμένα δε χρειάζεται να μου δίνεις την παραμικρή σημασία, αλλά την κόρη σου την διαγράφεις τόσο εύκολα από τη ζωή σου;
Ν:Όχι. Αν χωρίσετε, θα είναι όλα όπως πριν.
Μ:Δε θα χωρίσω και σκέψου πάρα πολύ καλά αυτό που είπες. Εγώ πάντως θέλω να είσαι δίπλα μου. Στη γέννηση της μπέμπας, στον γάμο, στα βαφτίσια, στην ορκωμοσία μου, σε όλα. Πάμε, Αντώνη. Αντίο νονά."
Και πραγματικά, νόμιζα πως θα άλλαζε γνώμη. Η νέα του σχέση πως θα του άλλαζε γνώμη.