Ένοχοι

Κεφάλαιο 56

Αντώνης
Είναι πρωί και είμαστε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, έχοντας κολλημένα τα γυμνά σώματά μας, μιας και κάθε βράδυ κοιμόμαστε γυμνοί κάτω από τα σκεπάσματα. Για μια ακόμη φορά φιλιόμασταν αχόρταγα, ενώ ήμουν μέσα της.
Α:Πριν ένα χρόνο μου είπες ότι δεν είναι δύσκολο να ζήσω έναν παθιασμένο έρωτα και δεν σε πίστεψα. Είσαι το μεγαλύτερο πάθος μου, Μαρία και τρελαίνομαι στη σκέψη ότι θα σε χάσω!
Μ:Κι εγώ το ίδιο νιώθω. Σε θέλω. Μόνο δικό μου.
Α:Είμαι.
Βαθύναμε κι άλλο το φιλί μας και με χάιδευε απαλά στα μαλλιά και στο πρόσωπο, όπως έκανα κι εγώ σε εκείνη. Με το ζόρι κρατούσαμε τα βογκητά μας. Η μπέμπα κοιμόταν και δε θέλαμε να την ξυπνήσουμε. 3 εβδομάδων και δεν μας ταλαιπωρεί σχεδόν καθόλου.
Μ:Αύριο τέτοια ώρα θα ετοιμαζόμαστε για τον γάμο.
Α:Επιτέλους θα γίνεις και επισήμως η σύζυγός μου!
Μ:Ναι. Και εσύ ο σύζυγός μου! Σαν ψέματα μου φαίνεται όλο αυτό.
Α:Και σε εμένα. Νομίζω ότι μια μέρα θα ξυπνήσω και θα συνειδητοποιήσω ότι όλα ήταν στη φαντασία μου.
Μ:Δεν είναι όμως. Είμαστε για μια ακόμη μέρα αγκαλιά στο κρεβάτι. Το καλύτερο πρωινό ξύπνημα.
Α:Αχ, Μαρία..
Μ:Αχ, Αντώνη..
Μετά από λίγο, τελειώσαμε σχεδόν ταυτόχρονα. Η μπέμπα συνεχίζει να κοιμάται, ενώ εμείς να φιλιόμαστε. Σηκώθηκε να πάει στο μπάνιο και μόλις τελείωνε θα πήγαινα εγώ. Το πηγαίναμε εναλλάξ, ώστε να μην αφήνουμε ποτέ μόνη της τη μπέμπα.

Ας συνεχίσω όμως με όσα συνέβησαν τους προηγούμενους μήνες.
Τελικά, η Μαρία ξεπέρασε τον κίνδυνο όπως ήδη καταλάβατε και τα νερά έσπασαν την ημέρα των αποτελεσμάτων των Πανελληνίων. Όταν έφτασε η στιγμή να γεννήσει, ήμουν δίπλα της και της κρατούσα το χέρι. Τελικά, γέννησε μετά από δυο ώρες. Όταν η Μαρία μπήκε στον 9ο μήνα, ο Αλέξανδρος και ο Ιάσωνας επέστρεψαν από το εξωτερικό και ήταν στο πλευρό μας.  Όταν επιστρέψαμε στο δωμάτιο, κρατούσα στην αγκαλιά μου τη μπέμπα και κοιτούσα μία τη μπέμπα και μία τη Μαρία που μας χάζευε.
Όπως είπε και η Μαρία, λίγες μέρες αργότερα Αυτή την τόσο ήρεμη και όμορφη στιγμή, θα την κατάστρεφε, ποιος άλλος; Ο Αλέξανδρος! ο οποίος μπήκε ξαφνικά στο δωμάτιο.
Αλ:Να μας ζήσει η κουκλάρα! Φτου φτου, μη την ματιάξω. Της πήρα ματάκι, για να μη την πιάνει το μάτι. Όνομα σκεφτήκατε;
Μ:Σκεφτήκαμε, αλλά μήπως έχεις να μας προτείνεις κάποιο εσύ;
Αλ:Εε.. Χμμ.. Να την πείτε.. Αγάπη. Γιατί αυτή ενώνει τους ανθρώπους και ένωσε και εσάς τους 2.
Κοιταχτήκαμε σοβαρά με τη Μαρία και για κάποια δευτερόλεπτα δε μιλούσαμε καν.
Αλ:Δεν σας άρεσε; Είπα χαζομάρα;
Α&Μ:Χαχα, όχι. Πλάκα σου κάναμε. Αυτό σκεφτήκαμε κι εμείς! Θες να γίνεις ο νονός; Βασικά, εσύ θα γίνεις!
Αλ:Εννοείται πως θέλω!
Μ:Ωραία, έκλεισε.
Και κάπως έτσι, η μπέμπα θα βαπτιστεί Αγάπη και ο Αλέξανδρος θα είναι ο νονός της.