Ένοχοι

Κεφάλαιο 42

Η Μαρία ήθελε να μείνει μόνη της, να ψάξει για στοιχεία, ο Ορέστης όμως δεν την άφησε στιγμή. Εκείνη προσποιούταν την πρόθυμη να κάνει ό,τι θέλει εκείνος.
Πέρασαν λίγες μέρες. Η Μαρία δεν είχε προλάβει να βρει κάτι ενοχοποιητικό ακόμη και είχε αρχίσει να νευριάζει. Δεν το είχε σε τίποτα, να βαρέσει τον μαλάκα στο κεφάλι, να μείνει στον τόπο, να ψάξει με την ησυχία της, να τελειώσουν όλα μια και καλή. Ωστόσο, έπρεπε να κάνει υπομονή, κυρίως για αυτή και το μωρό της. Χάιδευε την κοιλιά της, εκείνη τη στιγμή που τα σκεφτόταν όλα αυτά και έκλαιγε από συγκίνηση

Η Σοφία θα έβγαινε πάλι έξω το βράδυ. Ήταν πρωί και ο Λίαμ έφτιαξε πρωινό και έτρωγαν οι δυο τους. Η Αλεξάνδρα δεν είχε ξυπνήσει ακόμη.
Σ:Υπέροχο το πρωινό.
Λ:Σ' ευχαριστώ. Αυτά μου μαγείρευε η μαμά μου, όταν ζούσε.
Σ:Και η Ζωή κάθε πρωί μας τα είχε όλα στην εντέλεια. Αυτά τα 18 χρόνια ήταν η καλύτερη μαμά που θα μπορούσα να έχω. Δεν της άξιζε αυτό που της έκανε ο μπαμπάς!
Λ:Ναι. Σήμερα θα πας να την δεις;
Σ:Εννοείται. Κάθε μέρα πάω.
Λ:Α! Με τον Πάνο τελικά τι γίνεται;
Σ:Δε γίνεται. Του ξεκαθάρισα ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα μεταξύ μας.
Λ:Επειδή σου είπα να προσέχεις;
Σ:Επειδή σου έχω εμπιστοσύνη και ξέρω ότι για να μην σου αρέσει και να θεωρείς ότι κάτι δεν πάει καλά, μάλλον όντως κάτι δεν πάει καλά.
Λ:Χαίρομαι. Που με εκτιμάς και με εμπιστεύεσαι.
Σ:Εσύ πώς είσαι;
Λ:Προσπαθώ. Θέλω να επιστρέψω στη Νέα Υόρκη και να του σπάσω τα μούτρα του παλιομαλάκα. Η μαμά μου τον αγαπούσε και εκείνος την είχε κάνει τάρανδο!
Η Σοφία του έπιασε το χέρι.
Σ:Δεν αξίζει, ό,τι έγινε, έγινε και δεν αλλάζει. Τουλάχιστον, τώρα έχεις συγγενείς.
Λ:Ναι. Εσύ, μίλησες καθόλου με τον πατέρα σου;
Σ:Ελάχιστα, στο τηλέφωνο. Ας μη μιλάμε άλλο για αυτούς όμως. Έχω διάβασμα, πάω στο δωμάτιο. Γεια.
Λ:Καλό διάβασμα.

Η Άννα ήταν σε ένα διαμέρισμα με τον Νίκο.
Ν:Ως πότε θα κρύβεσαι;
Α:Δε ξέρω.
Ν:Τόσες μέρες δεν είπες καν στον Αντώνη να χωρίσετε.
Α:Δεν έχω το κουράγιο να του το πω. Ο Αντώνης με αγαπάει κι αυτό θα τον τσακίσει.
Ν:Ενώ τώρα που τον παράτησες και εξαφανίστηκες, δεν τον τσάκισες.
Α:Μπορεί κάτι να μου συνέβη και να εξαφανίστηκα.
Ν:Δε νομίζω να σε πιστέψει, αλλά ακόμη και να σε πιστέψει, εγώ θα του πω την αλήθεια.
Α:Όχι, όχι ακόμα τουλάχιστον.
Ν:Τι να σου πω! Τελικά, δεν άλλαξες καθόλου, μετά από όσα συνέβησαν!
Ο Νίκος πήρε το μπουφάν του και έφυγε.
Περπατούσε, μέχρι που είδε μια γνώριμη φιγούρα, επίσης να περπατάει.
Ν:Ζωή;
Ζ:Νίκο; Τι κάνεις;
Ν:Καλά.
Ζ:Συνέβη κάτι;
Ν:Όλα καλά, αλήθεια. Εσύ;
Ζ:Καλά, ξέρεις.
Ν:Ναι. Θες να καθίσουμε στο παγκάκι;
Ζ:Ναι, φυσικά.
Έκατσαν στο παγκάκι και συζητούσαν. Ξαφνικά, ο Νίκος τη φίλησε στο στόμα. Αν και ξαφνιασμένη με το φιλί, της άρεσε πολύ και έτσι κατέληξαν στο σπίτι της να κάνουν σεξ.