Ένοχοι

Κεφάλαιο 54

Flashback - Απρίλιος
Η Δανάη μετά από λίγη ώρα βγήκε από το δωμάτιο του νοσοκομείου και είδε την Φωτεινή και τον Δημήτρη να κάθονται στις καρέκλες και τους πλησίασε.
Δ:Φωτεινή, πρέπει να μάθεις κάτι πάρα πολύ σημαντικό.
Φ:Σχετικά με τι;
Δ:Πήγαινε στη συγκεκριμένη διεύθυνση και θα μάθεις.
Η Δανάη της έδωσε ένα χαρτάκι και η Φωτεινή κοίταξε με φόβο τον Δημήτρη. Όχι, δεν άντεχε να μάθει κι άλλα για τον θάνατο της κόρης της. Ήδη πονούσε πολύ και ο πόνος αυτός δε γιατρεύτηκε, όσα χρόνια κι αν πέρασαν. Ο Δημήτρης της έπιασε το χέρι και την κοιτούσε ήρεμα στα μάτια. Ήταν σίγουρος πως ήταν για καλό.
Δ:Πριν φύγω, θέλω να σας ζητήσω κάτι.
Δη:Ναι, πες μας.
Δ:Να προσέχετε τη Μαρία, γιατί εγώ δεν το έκανα όσο και όπως θα έπρεπε και πλέον είναι αργά.
Φ:Την προσέχουμε και την αγαπάμε, ούτως ή άλλως και νομίζω πως το ξέρεις ήδη. Οπότε, δεν έχεις να ανησυχείς για τίποτα!
Δ:Ναι.. Αντίο. Και, Φωτεινή, να πας στη συγκεκριμένη διεύθυνση.

Η Δανάη πήγε στο διαμέρισμα που έμεναν με τον Ιάσωνα και χτύπησε το κουδούνι. Άνοιξε ο Αλέξανδρος, ο οποίος μόλις την είδε την αγκάλιασε.
Α:Πού ήσουν ρε μαμά; Ανησυχήσαμε!
Εκείνη τη στιγμή, εμφανίστηκε στο δωμάτιο ο Ιάσωνας, τελείως σοβαρός.
Ι:Γιατί εξαφανίστηκες; Απαιτώ εξηγήσεις!
Η Δανάη δεν κοιτούσε καν τον Ιάσωνα και για κάποια δευτερόλεπτα επικράτησε σιωπή.
Ι:Μίλα γαμώτο σου! Δε μπορείς να φεύγεις έτσι απλά και μετά να επιστρέφεις λες και δε συνέβη τίποτα.
Δ:Έμαθα ότι είμαι άρρωστη και είναι θέμα μηνών να πεθάνω.
Ο Ιάσωνας την πλησίασε και
Ι:Και προτίμησες να εξαφανιστείς από το να μου πεις ότι πεθαίνεις!
Δ:Ναι, για να μην πληγωθείς.
Ι:Ακούς τι λες; Εσύ θα πέθαινες κι εγώ θα πίστευα τα χειρότερα για σένα.
Δ:Μου αξίζει, Ιάσωνα. Πρέπει να μάθεις κάτι. Σε πλησίασα εσκεμμένα. Είχα καταλάβει ότι σου αρέσω και ήταν ο μόνος τρόπος να συμφωνήσεις στο σχέδιο, γιατί αγαπούσες τον Αντώνη ως μπαμπά σου, ακόμη κι όταν ήξερες ότι δεν είναι ο βιολογικός σου. Για να εκδικηθώ τον Αντώνη το έκανα. Εγώ τον γούσταρα τρελά και εκείνος ούτε καν που με θυμόταν! Ήταν ο πρώτος μου, στα 18 μου.
Ι:Δηλαδή όλο αυτό που υποτίθεται ότι αισθάνεσαι για μένα, ήταν ένα ψέμα.
Δ:Όχι! Σ' αγαπάω. Στην αρχή ήταν αυτό.
Ι:Σκάσε! Καλύτερα να φύγεις. Τώρα!
Η Δανάη έφυγε και στον δρόμο έκλαιγε. Ήταν από τις απειροελάχιστες φορές που έκλαψε στη ζωή της. Αυτή τη φορά δεν ήταν όμως από καπρίτσιο, επειδή ήθελε να πάρει κάτι, αλλά επειδή πλήγωσε κάποιον, που τον αγάπησε αληθινά.

Η ώρα πέρασε. Ο Αλέξανδρος περίμενε αρκετά έξω από το σπίτι του Αντώνη. Επιτέλους, εμφανίστηκε ο Δημήτρης.
Δ:Άλεξ; Τι κάνεις εδώ;
Α:Ήξερες, έτσι δεν είναι;
Δ:Ποιο πράγμα;
Α:Ότι η Δανάη είναι άρρωστη.
Δ:Άρρωστη; Σοβαρά; Όχι, δεν το ήξερα.
Α:Μη μου λες ψέματα! Ξέρεις, δεν ήσουν υποχρεωμένος να δείξεις ότι και καλά με νοιάζεσαι, επειδή το έκανα εγώ για σένα.
Δ:Σε νοιάζομαι. Αλήθεια. Δεν αντέχω άλλο μακριά σου και νιώθω απίστευτα ηλίθιος που σε άφησα να φύγεις. Δεν περιμένω να με συγχωρέσεις ή κάτι τέτοιο. Ήθελα απλώς να ξέρεις πώς αισθάνομαι.
Τελικά, κατέληξαν στο δωμάτιο του Δημήτρη να φιλιούνται και να κάνουν σεξ.
Δ:Αυτό τι σήμαινε; Με συγχώρεσες;
Α:Δε νομίζω πως μπορώ. Τουλάχιστον, όχι ακόμη. Αντίο.
Ο Αλέξανδρος ντύθηκε κι έφυγε. Ο Δημήτρης ήθελε να τα σπάσει όλα, αλλά τελικά το έριξε στο ποτό και στο τσιγάρο.

Οι μέρες πέρασαν. Η Μαρία πήρε εξιτήριο. Τα σχολεία ξανάνοιξαν, αλλά δεν πήγαινε. Άλλωστε, είχε περιθώριο για απουσίες. Ζούσε μαζί με την Φωτεινή με τον Δημήτρη ή τουλάχιστον αυτό θα νόμιζε κάποιος. Στην ουσία συγκατοικούσε με τον Αντώνη και η Φωτεινή με τον Δημήτρη την φρόντιζαν, όταν ο Αντώνης δε μπορούσε λόγω του σχολείου.

Η Αλεξάνδρα και ο Κωνσταντίνος έμεναν στο σπίτι του Κωνσταντίνου, μιας και η Ζωή έφυγε στον Καναδά. Το πατρικό της Αλεξάνδρας, πουλήθηκε. Η μητέρα της δεν άντεξε που έμεινε πάμφτωχη και αυτοκτόνησε. Η Σοφία μένει μαζί τους και σε λίγο καιρό θα συγκατοικήσει με τον Λίαμ, όταν έρθει μόνιμα στην Ελλάδα. Η Ελισάβετ -η κόρη του Κωνσταντίνου και της Ζωής- τους έκανε έκπληξη για να γνωρίσει την Αλεξάνδρα. Μετά το μεσημεριανό, ο Κωνσταντίνος και η Ελισάβετ, συζήτησαν οι δυο τους, στο γραφείο του πρώτου.
Κ:Τι θα πει, είστε απλώς φίλοι; Αν ήσασταν φίλοι, δεν θα κάνατε δύο παιδιά!
Κ:Έλλη μου. Απλώς συζούμε μαζί, για το μωρό. Είμαστε φίλοι.
Ε:Όταν απατούσες τη μαμά, δεν την σκεφτόσουν ως φίλη όμως! Πρέπει να ξεκαθαρίσεις μια και καλή με την Αλεξάνδρα. Αν δεν αισθάνεσαι κάτι, μην της δίνεις ελπίδες. Μπορείς να είσαι δίπλα στο μωρό και μόνο.
Κ:Ναι, αυτό θα κάνω.
Ο Κωνσταντίνος σηκώθηκε για να πάει στην κουζίνα, αλλά η Ελισάβετ τον σταμάτησε.
Ε:Πριν της πεις το ο,τιδήποτε, άκου την καρδιά σου. Μπαμπά, δεν σου κρατάω κακία που φέρθηκες σκάρτα στη μαμά, επειδή η ίδια μου ζήτησε να μην το κάνω. Θέλω και εσύ και η μαμά να είστε ευτυχισμένοι, να το ξέρεις αυτό.
Κ:Έχω μία υπέροχη οικογένεια!
Ε:Δώσε περηφάνια, πατέρα!
Αγκαλιάστηκαν και κατευθύνθηκε στην κουζίνα.
Η Αλεξάνδρα μόλις είχε τελειώσει με το πλύσιμο των πιάτων. Ο Κωνσταντίνος δε μιλούσε, απλώς την κοιτούσε.
Α:Με θέλεις κάτι;
Κ:Εεμ ναι.
Α:Πες μου.
Κ:Γιατί έπλυνες τα πιάτα; Δε θέλω να κουράζεσαι, θα τα έκανα εγώ σε λίγο.
Α:Αυτό ήθελες να μου πεις; Δε μπορούσα να τα βλέπω έτσι. Έγκυος είμαι, όχι άρρωστη, θέλω να νιώθω ότι κάνω κάτι. Ακόμη δε φούσκωσε καν η κοιλιά μου! Νομίζω πως γίνεσαι υπερβολικός.
Ο Κωνσταντίνος την πλησίασε και κοιταζόντουσαν στα μάτια.
Κ:Φοβάμαι και μόνο στη σκέψη ότι θα παθεις κάτι και θα σε χάσω για δεύτερη φορά.
Α:Δεν πρόκειται. Αυτή η φορά είναι η οριστική.
Άρχισαν να φιλιούνται τόσο γλυκά και τρυφερά και εκείνη τη στιγμή άκουσαν χειροκροτήματα.
Σ:Άντε, επιτέλους, είστε μαζί!
Μια ενθουσιασμένη και συγκινημένη Σοφία, στεκόταν στην πόρτα και η Ελισάβετ από δίπλα της.
Α:Εεμ..
Κ:Ναι είμαστε. Αν το θέλει και η μητέρα σου.
Α:Το θέλω. Εννοείται πως το θέλω.
Σ:Υπέροχα. Μόνο που ήρθα εδώ για να σας πω κάτι δυσάρεστο. Η αδερφή του Λίαμ, η Δανάη, είναι βαριά άρρωστη και είναι θέμα μερικών μηνών να πεθάνει.