Ένοχοι

Κεφάλαιο 3

Άργησε. Τι εντύπωση θα έδινε, στον καθηγητή ή την καθηγήτρια, η αργοπορία της; Σίγουρα καθόλου καλή, αλλά δε μπορούσε να κάνει αλλιώς. Έτρεχε σαν τρελή για να φτάσει στο σχολείο. Πήγε στο γραφείο των καθηγητών, είπε το όνομα της, της είπαν τμήμα και ότι δεν θα είναι στο ίδιο με τον αδερφό της και την καθοδήγησαν στην αίθουσα. Χτύπησε την πόρτα και ο καθηγητής απάντησε "Παρακαλώ!"
Η Μαρία άνοιξε την πόρτα και είδε τον καθηγητή γυρισμένο πλάτη κάτι να γράφει στον πίνακα.
Μ:Καλημέρα, συγγνώμη που άργησα, να περάσω;
Α:Ωωω επιτέλους μας κάνατε την τιμή και ήρθατε; Σας περιμέναμε πως και πως!" της είπε ειρωνικά.
Α:Τέλος πάντων, μπες μέσα γρήγορα και κάθισε κάπου." συμπλήρωσε, χωρίς ακόμη να έχει γυρίσει να την κοιτάξει.
Α:Εσύ λοιπόν πρέπει να είσαι η καινούργια μαθήτρια..." είπε και γύρισε επιτέλους να την κοιτάξει. Σοκαρίστηκε. Δε μπορούσε να πιστέψει ότι θα είχε μαθήτρια έναν ολόκληρο χρόνο την κοπέλα που έκαναν ό,τι έκαναν πριν λίγες μέρες.
Α:Μαρία;
K:Κύριε, πώς ξέρετε το όνομα της; Την γνωρίζετε;" τον ρώτησε μια μαθήτρια, η Κατερίνα που ήταν γειτόνισσα της Μαρίας και έκαναν παρέα.
Α:Όχι Κατερίνα, απλώς το θυμόμουν από πριν που έπαιρνα παρουσίες. Μαρία, δε σε λένε;" προσπάθησε να το μαζέψει, ώστε να μην καταλάβουν τίποτα οι υπόλοιποι.
Μ:Ναι, Μαρία. Εσάς;
A:Αντώνη. Φέτος θα με έχετε σε όλα τα φιλολογικά γενικής και κατεύθυνσης. Συνεχίζω λοιπόν...
Τελείωσε η ώρα και χτύπησε το κουδούνι. Ο Αντώνης έκανε νόημα στην Μαρία να μη βγει έξω. Η Μαρία κατάλαβε ότι το νόημα το έκανε σε εκείνη. Έτσι, και οι δύο έκαναν πως είναι απασχολημένοι με κάτι, μέχρι να σιγουρευτούν ότι έφυγαν όλοι.
Κ:Μαρία, δεν θα έρθεις;
M:Θέλω λίγο να του μιλήσω, γιατί δεν έκανα και την καλύτερη εντύπωση. Δεν τον άκουσες πώς μου μίλησε; Θα έρθω μετά να σας βρω, ναι;
K:Εντάξει. Ναι, κάποιες φορές του βγαίνει αυτό το αυστηρό, αλλά είναι τόσο γοητευτικός άνδρας. Τόσο κύριος. Αλλά και τόσο πιστός και αφοσιωμένος στην γυναίκα του. Δυστυχώς. Τέλος πάντων, πάω.
Όταν έφυγαν όλοι οι υπόλοιποι, επικρατούσε σιωπή, την οποία τελικά έσπασε η Μαρία.
Μ:Συγγνώμη που άργησα, αλλά η μητέρα μου είχε να μου πει κάτι πολύ σημαντικό.
Α:Δεν σε κράτησα εδώ γι'αυτό. Απλώς να μην επαναληφθεί. Δε μπορώ να το πιστέψω!
Μ:Ποιο πράγμα;
A:Ποιο πράγμα; Προχθές κοιμηθήκαμε μαζί, απάτησα για πρώτη φορά την Άννα μετά από σχεδόν 20 χρόνια γάμου και τώρα σε έχω μαθήτρια μου! Γιατί δεν μου είπες ότι είσαι ακόμη μαθήτρια; Είσαι ανήλικη;
Μ:Όχι δεν είμαι ανήλικη, απλώς έχασα μια χρονιά, επειδή πήγα στο εξωτερικό. Ας ξεχάσουμε ό,τι συνέβη μεταξύ μας, άλλωστε συνέβη μόνο μια φορά, κατά λάθος. Εντάξει;
Α:Εντάξει.
Κοιτάχτηκαν και σε κάποια φάση άρχισε να της χαϊδεύει το μάγουλο.
Α:Της μοιάζεις. Πάρα πολύ. Θα ορκιζόμουν ότι είσαι εσύ εκείνη, αλλά εκείνη την έλεγαν Μαρίνα.
Μ:Ποια είναι η Μαρίνα; Έρωτας σου;
Α:Τι; Όχι! Καμία σχέση. Κοίτα. Κάποτε, εκτός από τον γιο μου τον Δημήτρη, είχα και έναν άλλον γιο, τον Ιάσωνα. Ο Ιάσωνας έκανε παρέα με μία κοπέλα την Μαρίνα, 2 χρόνια μικρότερη του. Δυστυχώς όμως ο Ιάσωνας πέθανε ακαριαία από ένα αυτοκίνητο που τον χτύπησε, μπροστά στα μάτια της Μαρίνας. Από τότε μέχρι τώρα, είναι λες και άνοιξε η γη και την κατάπιε. Πλέον δε ξέρω, ούτε πού είναι, ούτε τι κάνει. Το μόνο που ξέρω είναι πως αν ζει και είναι καλά, είναι στην ηλικία σου.
Μ:Γιατί μου τα λέτε όλα αυτά;
Α:Δεν έχω ιδέα. Συγγνώμη. Απλώς είχα ανάγκη να τα πω σε κάποιον.
Μ:Έχετε κάνει προσπάθεια να την βρείτε, δηλαδή;
Α:Ναι, αλλά τζίφος. Και τώρα προσέλαβα έναν ντετέκτιβ, από τους καλύτερους στο είδος του.
Μ:Και πείτε ότι την βρήκατε. Τι θα της πείτε; Αν θυμάται πως είδε να πεθαίνει ο Ιάσωνας μπροστά της;
A:Θέλω να την ξαναδώ. Ε εννοώ πως... Δεν είμαι παιδόφιλος, απλώς... δε μπορώ να το εξηγήσω. Ναι, ίσως κάτι να αισθανόμουν. Αυτή την στιγμή νιώθω τόσο άρρωστος μέσα μου. Ντρέπομαι ειλικρινά για τον εαυτό μου. Ήταν μόλις 13, που να πάρει!
Μ:Πες μου ότι δεν της έκανες κάτι κακό.
Α:Όχι βέβαια! Δεν θα μπορούσα ποτέ να της κάνω κακό. Αλήθεια σου λέω.
Μ:Σε πιστεύω. Κοίτα. Όλοι κάποια στιγμή θέλαμε κάποιον που δεν πρέπει, αλλά το θέμα είναι να μην αφήνεις να σε πάρει από κάτω. Μην το αφήσετε να σας πάρει από κάτω, ναι; Ξεχάστε το και προχωρήστε παρακάτω. Δεν έχει νόημα να σκαλίζετε το παρελθόν και ίσως είναι καλύτερα που δεν έχετε κρατήσει επαφές με την κοπέλα. 
Α:Ίσως..." είπε κατεβάζοντας το κεφάλι του και εκείνη τον αγκάλιασε.
Μ:Πρέπει να φύγω, με περιμένουν.
Α:Συγγνώμη και πάλι που σου τα είπα όλα αυτά.
Μ:Δεν πειράζει. Θα μείνουν μεταξύ μας, μην ανησυχείς.
Α:Ευχαριστώ. Καλή συνέχεια.
Μ:Επίσης.
Η Μαρία μόλις βγήκε από την αίθουσα, είδε έναν γνωστό της.
Γ:Μαρία, τι κάνεις;
M:Μια χαρά. Εσύ; Η Μαρία;
Γ:Πολύ καλά. Ξέρεις. Εγώ με το σχολείο, η Μαρία τώρα 3ο έτος στη σχολή...
Μ:Ναι ξέρω. Μπορεί να έρθω για καφέ πάλι σπίτι σας, το Σαββατοκύριακο.
Γ:Ναι μου είπε η Μαρία. Σε περιμένουμε. Κρίμα που δεν σε έχω μαθήτρια, έχω όμως τον αδερφό σου μαθητή και τον γιο του Αντώνη. Μαζί κάθισαν στο θρανίο.
Α:Γεια σου Γιώργο. Γνωρίζεστε με τη Μαρία;
Γ:Ναι, ήταν για ένα διάστημα γειτόνισσες με την σύζυγο μου. Είναι πολύ καλή κοπέλα. Μην μου πεις ότι της έκανες κήρυγμα επειδή άργησε.
Μ:Εντάξει δεν πειράζει. Πάω εγώ τώρα. Γεια σας.

Η Μαρία έφυγε και πήγε στην αυλή να βρει τα παιδιά.
Κ:Λέγε. Γιατί άργησες τόση ώρα;
M:Μου έκανε ένα μίνι κήρυγμα, μετά ήρθε και ο Γιώργος και μιλήσαμε και με εκείνον.
Κ:Αα οκ, κλασικός κύριος Αντώνης. Πάμε για βόλεϊ;
Μ:Εννοείται.

Ο Αντώνης ήταν στην αίθουσα με τον Γιώργο και ενώ ο Γιώργος του μιλούσε, εκείνος κοιτούσε έξω από το παράθυρο.
Γ:Αντώνη, τόση ώρα σου μιλάω! Πού κοιτάς;
A:Εεε...
Γ:Τι ε;
Α:Προχθές απάτησα την Άννα για πρώτη φορά.
Γ:Τι;
Α:Ναι. Και το κακό είναι ότι με την συγκεκριμένη θα το ξανάκανα.
Γ:Εντάξει, ξανακάν'το τότε.
Α:Αυτό έχεις να μου πεις;
Ο Γιώργος τώρα κοιτούσε και εκείνος έξω.
Γ:Πω πω ντρέπομαι που το λέω, αλλά κοίτα να δεις, που έχουμε τόσο σέξι μαθήτριες. Ειδικά η Μαρία...
Α:Την Μαρία να την αφήσεις ήσυχη.
Γ:Τι έπαθες τώρα; Ούτε να την ζήλευες!
Α:Εσύ θα πάθεις, αν η Μαρία καταλάβει ότι κοιτάς τις μαθήτριες σαν ξερολούκουμα.
Γ:Καλά, καλά. Λέγε τώρα. Θες να έρθεις ως συνοδός στην εκδρομή της Τρίτης Λυκείου;
Α:Ποιοι άλλοι θα είναι;
Γ:Εγώ, ο Κώστας, η Ειρήνη.
Α:Ε εντάξει, αφού θα είσαι εσύ και ο Κώστας... Μη χαλάσω την τριάδα.
Γ:Ωραία. Πάω στο γραφείο, θες κάτι άλλο;
Α:Όχι, πήγαινε.
Ο Αντώνης συνέχιζε να κοιτάει την Μαρία και σκεφτόταν πόσο θα 'θελε αυτή τη στιγμή να της χουφτώσει τον κώλο.
Αντώνη συγκεντρώσου, παρεκτρέπεσαι. Της υποσχέθηκες πως θα ξεχάσεις ό,τι συνέβη και αυτό πρέπει να κάνεις. Πρέπει...