Ένοχοι

Κεφάλαιο 15

5 χρόνια πριν.
Ι:Πάω στην κουζίνα να πιω νερό.
Α:Εντάξει.
Ο Ιάσωνας πήγε στην κουζίνα. Εκεί ήταν η Δανάη.
Ι:Γεια.
Δ:Γεια σου Ιάσωνα.
Ι:Ήρθα να πιω νερό.
Δ:Οκ.
Ι:Δεν με πιστεύεις;
Δ:Όχι. Κοίτα Ιάσωνα, έχω καταλάβει ότι σου αρέσω. Αν συμφώνησες στο σχέδιο μόνο και μόνο για να με βλέπεις συνεχώς, να σου υπενθυμίσω ότι είμαι παντρεμένη με τον πατέρα σου και είσαι ανήλικος!
Ι:Δε με νοιάζει. Το ξέρω ότι είμαι ανήλικος και με περνάς 18 χρόνια, αλλά ο πατέρας μου είναι τόσο ηλίθιος που έχει μια γυναίκα σαν εσένα και ούτε που την αγγίζει.
Ο Ιάσωνας τη φίλησε στο στόμα. Η Δανάη δε μπόρεσε να συγκρατήσει τον εαυτό της, γιατί εδώ και καιρό ο άνδρας της, όντως δεν την άγγιζε καν. Κατέληξαν να κάνουν σεξ στην κουζίνα και κανένας δεν το έμαθε αυτό. Τα επόμενα 5 χρόνια, συνέχιζαν να κάνουν σεξ κρυφά από όλους. Η Δανάη όμως δεν παραδέχτηκε ποτέ τα πραγματικά της συναισθήματα. Δεν τον ήθελε μόνο για το σεξ. Ο Ιάσωνας ήταν ο μόνος που το μόνο που "απαιτούσε" από εκείνη, ήταν να είναι δίπλα του. Μόνο μαζί του ένιωθε ελεύθερη. Τον είχε ερωτευτεί και δεν το είχε πει ούτε στον ίδιο.
(Τέλος Flashback)

Μετά τη συζήτηση του Αντώνη και της Μαρίας στο σπίτι του Γιώργου, ένα σχέδιο μπήκε σε εφαρμογή.
Η Δανάη με τον Αλέξανδρο έλειπαν από το σπίτι και η Μαρία πήρε τηλέφωνο τον Ορέστη να έρθει. Μετά από λίγη ώρα ήρθε.
Ο:Είσαι σίγουρη πως θα έρθουν αύριο;
Μ:Ναι. Η Δανάη λείπει εκτός πόλης και ο Άλεξ πήγε να κοιμηθεί σε κάτι φίλους του.
Φιλήθηκαν, αλλά η Μαρία δεν αισθάνθηκε απολύτως τίποτα.
Ο:Έφερα και κρασί, δώρο ενός πελάτη μας.
Μ:Έχεις σκοπό να με μεθύσεις για αποπλανήσεις;
Ο:Χμμ... Μπορεί.
Μ:Πάω στην κουζίνα να πάρω ποτήρια. Κάθισε στον καναπέ."
Πήρε δύο ποτήρια και άνοιξε το κρασί. Πήγε στο σαλόνι και ο Ορέστης έβαλε το κρασί στα ποτήρια.
Μ:Στην υγειά μας.
Ο:Στην υγειά μας.
Μ:Ξέρεις Ορέστη. Είμαστε σχεδόν 3 μήνες μαζί, σε ξέρω από πιο μπροστά κι όμως δε ξέρω τίποτε για σένα."
Κανένας από τους δύο δεν ήπιε ακόμη.
Ο:Αυτοί που όλοι νομίζετε για γονείς μου, δεν είναι οι πραγματικοί μου γονείς.
Μ:Μα πώς; Και οι πραγματικοί σου;
Ο:Ο κύριος Σταύρος ήταν φίλος με τον πατέρα μου από το σχολείο. Όταν κάποιος χτύπησε τους γονείς μου και τους παράτησε, εκείνος στήριξε εμένα και τη γιαγιά μου, σε ό,τι χρειαστήκαμε. Ήταν σαν δεύτερος πατέρας μου.
Μ:Και αυτός που σκότωσε τους γονείς σου, βρέθηκε;
Ο:Ναι. Θα τον κάνω να το μετανιώσει πικρά. Τον ξέρεις κι εσύ. Είναι ο καθηγητής σου ο Αντώνης.
Μ:Τι;! Όχι, αποκλείεται! Είσαι σίγουρος;
Ο:Έχω ηχογράφηση, που το παραδέχεται.
Μ:Πω πω, έχω απογοητευτεί τελείως τώρα. Να φέρω κάτι να φάμε μαζί με το κρασί; Εσύ χαλάρωσε, πιες και έρχομαι.
Η Μαρία είχε βάλει ένα υπνωτικό μέσα στο κρασί, το οποίο δεν ανιχνεύεται και προκαλεί απώλεια βραχύχρονης μνήμης. Πήγε εσκεμμένα στην κουζίνα, ενώ ο Ορέστης ξεκίνησε να πίνει κρασί. Μετά από λίγο, ο Ορέστης έπεσε ξερός για ύπνο και η Μαρία τον έγδυσε και γδύθηκε και εκείνη.
Το πρωί ξύπνησε και είδε τη Μαρία γυμνή από πάνω του. Το μπουκάλι και τα ποτήρια ήταν άδεια.
Ο:Μαρία ξύπνα. Μα καλά, ήπιαμε ολόκληρο μπουκάλι χθες; Δε θυμάμαι τίποτα.
Μ:Απ'ό,τι φαίνεται. Και εγώ το μόνο που θυμάμαι είναι που μου είπες για τους γονείς σου.
Ο:Δηλαδή τώρα ξέρεις όλη την αλήθεια;
Μ:Ναι. Και από τη μία σε καταλαβαίνω, αλλά από την άλλη, δε θα γυρίσουν πίσω οι γονείς σου και δε νομίζω πως θα ήθελαν να έχεις μια ψυχή με μίσος και θυμό μέσα σου.
Ο:Αυτά τα έλεγε και η γιαγιά μου, δεν έχω όμως άλλη επιλογή, λυπάμαι. Πόσο τυχερός νιώθω που σε έχω δίπλα μου. Θα σε παρακαλούσα, όχι πολλά πολλά με τον Αντώνη.
Μ:Καθηγητής μου είναι, δε μπορώ να φέρομαι ψυχρά.
Ο:Ναι, έχεις δίκιο. Πρέπει να φύγω τώρα, άργησα στη δουλειά. Τα λέμε.
Μ:Και εγώ θα πρέπει να πάω στο σχολείο.
Φιλήθηκαν πάλι, ντύθηκε και έφυγε. Η Μαρία ετοιμάστηκε για να πάει στο σχολείο. Πρώτη και δεύτερη ώρα είχε με τον Αντώνη. Μέσα στην αίθουσα ήταν και άλλα παιδιά.
Α:Καλημέρα Μαρία.
Μ:Καλημέρα κύριε Αντώνη.
Α:Όλα καλά;
Μ:Όλα τέλεια.
Αυτός ήταν ένας κώδικας επικοινωνίας μεταξύ των δυο τους, ώστε να καταλάβει ο Αντώνης, αν η πρώτη φάση πήγε όπως την σχεδίασαν ή όχι.
Α:Χαίρομαι. Κάθισε.

Την 4η ώρα, το τμήμα της Μαρίας είχε γυμναστική και ο Αντώνης είχε κενό. Η Μαρία σε κάποια φάση κατευθύνθηκε στις τουαλέτες και εκεί ήταν και ο Αντώνης. Μπήκαν σε μία από τις τουαλέτες, κλείδωσαν και άρχισαν να φιλιούνται.
Α:Μου έλειψες. Μου έλειψε το να σε αγγίζω, να σε φιλάω.
Μ:Και εσύ μου έλειψες. Αχ Αντώνη.
Α:Πρέπει να φύγεις τώρα, δεν πρέπει να μας καταλάβουν.
Μ:Ναι κύριε καθηγητά.
Ξαναφιλήθηκαν και βγήκε πρώτη από τις τουαλέτες και μετά από λίγο βγήκε και εκείνος.

Ήταν μεσημέρι και η Μαρία με τον Αλέξανδρο ήταν στο δωμάτιο του δεύτερου.
Μ:Πότε θα πείτε την αλήθεια στον κύριο Αντώνη;
Αλ:Μαρία, τι έπαθες;
Μ:Πρέπει να πείτε την αλήθεια στον κύριο Αντώνη.
Αλ:Τρελάθηκες;
Μ:Όχι άλλα μυστικά. Αρκετά πια!
Αλ:Επειδή εσύ έδωσες αυτή την υπόσχεση, δε σημαίνει ότι ισχύει και για εμάς.
Μ:Τον αγαπάω. Δε μπορούμε να τον φλωμόνουμε στα ψέματα.
Αλ:Εσύ δε φταις σε κάτι. Η ευθύνη είναι δική μου και του Δημήτρη. Όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή...
Μ:Ναι και νομίζεις ότι θα έρθει ποτέ αυτή η κατάλληλη στιγμή ή ούτε που θα το καταλάβεις για πότε θα σε χωρίσει ο Δημήτρης για να παντρευτεί και να κάνει παιδιά; Για πόσο καιρό θα μείνει κρυφή η σχέση σας, νομίζεις; Όλα βγαίνουν στο φως, κάποια στιγμή, δεν το καταλαβαίνεις;
Αλ:Φοβάται να το πει και δε μπορώ να τον πιέσω.
Μ:Τελευταία φορά συζητήστε το. Αδερφούλη μου, θέλω να σε βλέπω ευτυχισμένο. Εσύ δεν είσαι ευτυχισμένος.
Το κουδούνι χτύπησε, η Μαρία κατέβηκε κάτω να ανοίξει.
Μ:Ιάσωνα;!
🎶 Έχετε γεια βρυσούλες,
λόγγοι, βουνά, ραχούλες. 🎶