Nastoletni wilkołak - ᴛᴇᴇɴ ᴡᴏʟꜰ

Sezon 3b

Dlaczego mówi się, że życie to nie baśń. Życie jest okrutne, tak samo jak baśń. Pamiętam tylko te okrutne.
W baśniach zawsze mówi się o miłości. I o śmierci. I że jeśli się kocha, to się nie umiera. Nie umiera się też, jeśli się jest kochanym. Ale to nie jest prawdą. Każdy umiera. Obojętne, w jaki sposób. Jedni chcą ciągle na nowo umierać - po to, żeby zmartwychwstać.
To tak jak z uzależnionymi od narkotyków - krążą między światami niczym w długim śnie. Układają się w chmurach do spoczynku, a budzą się w ciemnym grobie. Wznoszą się z powrotem do chmur i znów wpadają w czeluść.

Ja­ko dzieci boimy się ciem­ności. Pot­worów, które czają się gdzieś pod łóżkiem, w sza­fie, w ko­rytarzu.

Ja­ko trzy, czte­ro, a na­wet sześciolet­ni ma­lec wy­myślałam so­bie ta­kie pot­wo­ry. Bar­dzo chciałam, żeby były w tej ciem­ności. Wo­lałam, żeby czaiło się tam ja­kieś zło, ktoś kto będzie chciał mnie za­bić, zjeść, udu­sić, al­bo na­wet le­karz ze strzy­kawką, niż nikt. Świado­mość, że ni­kogo w tej ciem­ności nie ma, była gor­sza. Może to te­go włas­nie się oba­wiałam. Że w ciem­ności jest nic. Słowo, które mnie prze­raża. Lu­bię chaos, lu­bię coś, wolę zło, niż nic.

Nic się nie dzieje bez powodu. Pamiętaj o tym. Są słowa, których nie wolno wymówić, i są rzeczy, o których nie należy myśleć, gdyż może dojść do przywołania. Są też byty, które nie wybaczyłyby Ci tylko tego, że wiesz o ich istnieniu.