"Yah. I know mom. I will, just give me this day." Mukang nahihirapan siya kasi nasa bulsa ng pantalon nito ang kanan niyang kamay.
"Umm, hi" bati sakin ng babaeng kasama niya.
Ngumiti ako sakanya.
"Im Angela Sanchez." Masaya ang aura nito
Alam ko na siya si angela ang best friend ni John, ang kaisa-isahang babae sa buhay nito. Ang babaeng mahal nito. Hindi ko alam kung paano ko siya naging katulad sa physical palang walang wala na ako.
"Hi, ako naman si angielyn." Ngumiti ako sakanya.
"Oh, hi ikaw pala yung sinasabi ni John" tumawa ito.
Nagulat dahil naikukuwento pala ako ni john " oh, Anung sinasabi niya?" Tanung ko.
"Ah bitter ka daw sa mga may love life dahil nasaktan ka ng ex mo na more than" huminto ito. "Nakalimutan ko, 4 years ata, tama ba? and were the same daw kaya madali ka niyang naging close" sagot niya sakin.
"Ah, oo nga." Yun nalang ang nasagot ko dahil masakit pa din sakin.
"Ah oo. Yun lang ba ang nasabi niya sayo." Tinignan ko si Angela, muka siyang Angel sa langit na bumaba sa lupa. "Matagal na pala kayong close."
"Close dati but mas naging close nung na heartbroken ako sa crush ko nung bata ako, tapos nung tumanda ako nakipag break sakin yung boyfriend ko nun sinasabihan niya akong bitter kay lagi kaming nagtatalo until nung narealize kong mahal ko na pala siya dati pa thats the start of us na, hindi ko alam na matagal na pala din siyang may gusto sakin but one day i need to leave the country for my career." Malungkot na kwento ni angela.
"Ange" tawag ni John kaya lumingon ako. Pero hindi pala ako ang tinatawag niya kundi si angela.
"Bakit." Tanung ni Angela.
"Punta tayo dun kila Kath para naman magkaroon ka ng kausap." Sabi nito na hindi manlang ako tinapunan ng tingin. Bakit hindi ko pa ba kinaka-usap ang mahal niya.
"Sige, para naman makamusta ko sila ni Vincent. Sige angie, nice to meet you." Tumango ako. Tinignan ko silang umalis. Hindi ko alam kung bakit mas nasasaktan ako ngayun sa nakikita ko at sa naka kasama niya. Kasi noon hindi ganto kasakit ang nararamdaman ko sa mga naging babae niya pero ito iba kasi yung babaeng kasama niya, na matagal na niyang mahal.
Naramdaman kong tumulo ang luha ko kaya pinunasan ko para hindi na ako masaktan pa tinuon ko nalang ang atensyon ko sa pagkain, masasanay naman na ako. Huh? Masasanay sana noon pa. Kaso hanggang ngayun mahal mo pa din.
"Okay ka lang ba?" Tanung ni abby. Na umupo na sa tabi ko.
"Ha? Oo naman bakit mo naman natanung?" Inayos ko ang boses ko.
"Gie magkaibigan tayo kaya alam ko ang lahat ng lamang loob mo, niyo kaya anung problema?"
Natawa ako sa sinabi niya. "Bie, how to unlove a person?" Yun kasi ang gusto ko ng malaman nung nakaraang taon pa.
"Unloving a person you love is one of the most painful thing to do, it takes years to unlove them. Hindi basta basta yun gie, na kapag sinabi mong ayuko na siyang mahalin ay wala na ka nang mararamdaman agad.Minsan pa nga mas lalong lumalim ang pagmamahal mo sa taong yun."
"Kaya pala ganto pa din ako hanggang ngayun. Pero anim na taon na pito na nga pero siya pa din ang mahal ko." Malungkot akong ngumiti.
"Gie sinabi sakin nila john na matagal na kayong wala at matagal nang hindi nag-uusap. Nangyare daw yun nung mga panahong nawawala ako." Malungkot na sabi ni abby.
