Rizajane's POV
Mga ilang minuto na din kaming naghihintay dito ni claire sa loob ng kotse at kanina niya pa din ako kinukulit na umalis pero dedma ko lang siya.
"Jane, will you please tell me bakit ganyan ka? Pati ako kinabahan sayo, ano ba yun? Umalis na nga tayo." m
"Hindi tayo aalis." Mariin kong sambit sakanya.
"And why? Basahin mo na kinakabahan lalo ako eh."
"Its about angie. I've been calling her again but not i can contact her anymore. "
"What?"
"Hindi kasi maganda ang kutob ko sa sinabi niyang pinapunta siya ni john dito sa bahay nila to surprise angie. But how? We both know na hindi dito gaganapin ang surprise na yun dahil dun yun sa favorite place ni john and alam din nating hindi ito yung araw na yun." Kaninang umaga kasi ay kinausap kami ni john and he asked a help for us to surprised angie, tapos ngayun magtetext siya para sabihin kay angie and paano siya makakapag handa kung buong araw magkasama sila nila vince to fixed things.
"Yun din yung naiisip ko, and kanina habang nasa byahe tayo may tinetext siyang unknown number but he said I love you John, so satingin ko may bagong number si john."
"Hindi, may mali kaya nga nagpresenta akong ihatid to checked but now i think mali ang ginawa natin."
"One way to find out. Puntahan na natin dahil natatakot na ako. Tara na."sabay kaming lumabas ng kotse ."
"Ano? Sinagot na ba?" Tanong ni claire nandito kami sa may lamp post.
"Pinatayan niya ako. Lets-"
Hindi na ako mapakali ng patayan ako ni angie ng tawag.
Ngayon, na kumpirma ko na may mali talaga. Lumabas na ko ng kotse para puntahan si zajane.
"Tulonnggggg!!!" Narinig naming sigaw ni angie
"Shit!" Sabay na sabi ni claire.
"What should we do!" Sigaw ni claire.
"Call the pulis! The guards of this subdivision! Faster!"
Mabilis akong pumasok sa gate pero pagdating ko sa pintuan ay nakalocked. "Angie! Angie!"
"Angie!" Sigaw ko pero ,fuck! Hindi ko magawang pumasok! Dahil nakalocked.
"Nandito na yung mga pulis!" Sigaw ni claire.
"Angie!" Sigaw ko ulit.
"Pwede po ba bilisan niyo!" Sigaw ko sa mga pulis at guards.
Agad namang tumali ang mga ito, dahil sa kahit sipain nila ang pinto ay hindi bumukas kaya binaril nila ito. Madilim ang loob ng bahay pagkabukas pero nung nagflashlight ang nga pulis doon namin nakta si angie na nakahandusay sa sahig at puno ng dugo.
"Angie!" Sabay naming sigaw ni claire.
"Angie" nilapitan ko ito. Nakadilat ito pero puno ng luha ang mga mata na parang may sinasabi sakin. "Gie," sambit ko na naiiyak.
"A-ng ba-by k-ko." Mahinang sambit nito tapos pumikit na.
"Gie, hey wake-up the ambulance was here." Sambit ko pero walang response.
"Nasan na yung ambulance!" Sigaw ni claire.
"Ma'am nandito na po." Sambit ng isang pulis sa gilid namin.
It hurts seeing our friend like this. Were scared seeing her.
Bago buhatin si angie ay cheneck muna nila kung may pulso pa ito and thank god meron pa naman kaya lang mahina, kaya agad na dinala ito sa malapit na ospital.
Kami namanni claire ay sumakay sa kotse at mabilis din na sumunod. Habang nasa byahe kami ni claire. We cant stop crying, claire is calling our friends while me is driving.
