"Sige na, kaya ko na to magpahinga na kayo."
"Are you sure about this?" Tanong ni abby.
"Oo namam, baka dumating din si john kaya okay lang ako."
Malungkot na ngumiti si abby. "He loves you so much gie."
Kinunutan ko ng noo si abby. "I know, and i love him so much." Sambit ko kay abby.
"Sige na, okay lang ako dito hinihintay kana nila sa labas." Nasa labas kasi sila zajane hindi na sila pumasok sa loob dahil mga pagod at may dadaanan daw sila.
"Bye." Paalam ni abby.
"Ingat kayo. And thank you."
Nang maiwan ako ay agad ko ulit tinawagan si john and im glad na sinagot niya ngayon.
Hindi ko mapigilang hindi umiyak dahil sa isang linggo ko siyang tinatawagan at tinetext ay wala akong natanggap na sagot mula dito, kaya ngayong sinagot nito ay masaya ako.
"John." Sambit ko.
"I miss you so much."
"I love you."
"John." Sambit ko ulit dahil wala akong nakukuhang sagot.
"I love you and I miss you my princess."
Mas lalo akong naiyak dahil sa mga binigkas ni john at sa pag-iyak nito sa kabilang linya.
"Im sorry." Sambit nito.
"Okay na. Basta umuwi kana kasi wala akong kasama sa bahay, kasi miss na miss na kita."
Pero wala akong nakuhang sagot kundi ang pag-iyak lang nito sa kabilang.
Pakiramdam ko nadudurog ang puso ko dahil sa pag-iyak ni john, na parang ang hirap ng pinag-dadaanan nito.
"Bakit kaba umiiyak john? Okay ka lang ba?"
"Wala princess."
"Kumakain kaba? Nakakatulog kab ng maayos?ay sakit kaba?"
"Okay lang ako."
"Anong wala! Anong okay lang? Kung okay ka lang, bakit ka umiiyak? Bakit ka wala ka dito? Bakit hindi kita nakikita! Bakit john! Kasi nag-aalala ako! Kasi miss na miss na kita. I miss you so much." I cant take it, i burst out my frustration to him.
"Shhhhh, princess. Stop crying. Please." Nagsusumamo ang boses ni john tapos namamaos dahil sa iyak nito.
"How can I, when i know your not okay. When my other half was not here in my side. And i need to tell you something, something that i know you'll be happy."
"Im sorry. Im really, really sorry but I promise you that im okay, I'd cry because i miss you too, so much that its hurt. Ad siguro sabihin mo nalang sakin kung..... "
"Kung ? ano?"
"Tama na yan. " narinig kong sambit sa kabilang linya.
"John sino yun?" Tanong ko.
"Ahm, its nothing. Nandito ako sa paris for a business trip, dont worry too much okay, im fine her and always remember I love you so much and I miss you, stay strong okay i love you bye." ..
I love you too...... hindi ko na nasabi dahil bigla nalang namatay ang tawag. Bakit kahit sinabi niya na okay lang siya hindi ko magawang maniwala parang mas ramdam ko na nahihirapan siya.
Ilang minuto akong nakatulala lang nang may kumatok.
"Sandali lang po!" Sigaw ko dahil kung makakatok sisirain yung pintuan ko.
