Hindi ko pa din siya nililingon. Nanatili pa din ako sa posisyon ko. Nagulat nalang ako ng makita ko itong nasa kabilang tabi na ng puntod ni mama. Ako sa kanan,tapos ito naman sa kaliwa. Pinunasan ko yung luha ko at isinubsob ko ang mukha ko sa tuhod.
"Hi mama," sambit nito kaya tinignan ko ito ng masama. Pero ngiti lang ang itinugon nito. Napansin kong may sugat at pasa ito sa mukha.
" I just want to clarify my name to you and to clear all the things she said." Tinignan ako nito at ngumiti. Inirapan ko lang ito at ibinalik ko nalang ng tingin sa mga bulaklak.
"Im John Miller mama, husband of your precious daughther. Kinasal na po kami tulad ng sinabi niya kanina at masaya po ako na isa po pala yun sa pangarap niyo."
Isa isa na namang bumabagsak ang mga luha ko.
"Pero nasira ko ata ang pangarap niyong buhay para sa anak niyo. Your daughther was the greatest gift that I have in my entire life. She's precious like diamonds. I love so her much that im willing to take the risk for her own sake. "
I was silently crying while listening to what he is saying to my mama.
"I know i was never a perfect man, not a perfect husband to her but im willing to do everything for her. Sobrang laki na po ng kasalanan ko sakanya at sobra sobra na po yung sakit naibibibigay ko. Sa tuwing nasasaktan ko siya lagi niya pa din akong pinapatawad kahit na alam niya na sa ginawa niyang pagpapatawad sakin ay mas lalong magpapalala lang ng mga sakit na nararamdaman niya pero she keep on doing it. But now i dont think, she can forgive me for what ive done,because i know it was too much for her. Too much for the pain that she felt. Alam kong sobra na ang ginawa ko pero mama, pinagsisihan ko pong ginawa ko yun dahil mawawala sakin ang importanteng tao sa buhay ko."
Napahikbi ako sa mga sinabi ni john.
Bibitaw na din ba siya? Para saming dalawa?
"But like what i said that im willing to take all the risk for her, kaya ko lang nagawang saktan ang mahal kong prinsesa dahil natakot ako para sa kaligtasan niya, pero dahil gusto ko lang maibigay sakanya ang lahat ng bagay at pagmamahal na kaya kong ibigay sakanya. Pero hindi ko naisip na mas nasasaktan pala kita."
Tinignan ko si john na may pagtataka dahil sa sinabi niya. Inabot nito ang pisngi ko at pinunasan ang mga luhang kumakawala sa aking mga mata.
"I admit nagpa-uto ako sa ama ko, nagpadala ko sa takot na maari kang mawala sakin at masaktan ka nila kaya i take the risk just to protect you, but i was wrong and I didnt notice na ako na pala ang nagpapalala ng sitwasyon at ako na ang gumagawa ng dahilan para iwan mo ako. " naging malungkot ang itsura nito habang nakatingin din sakin.
"Let me say it to you and to your mama that im really really sorry for hurting you, sorry dahil hindi ko naisip na mas mawawala ka pala sakin dahil sinunod ko sila. Sorry kasi naging mahina ako at duwag ako,pero nagawa ko yun dahil mahal kita."
Pakiramdam ko nabunutan ako ng tinik sa dibdib, ang mabigat kong damdamin ay unti unting gumagaan. Hindi ko akalain na yun pala ang naging dahilan kung bakit lubusan akong nasaktan ni john.
"Whatever my consequences is I will accept it but please, sana wala sa isip mo ang makipag hiwalay sakin dahil hinding hindi ako papayag. Hinding hindi ko hahayaan na mangyare yun. No matter how long it takes for you to forgive me, i will wait basta hindi tayo maghihiwalay dahil hindi ko kakayanin na ang mundo ko ay mawala."
sinubsob ko ulit ang mukha ko sa tuhod ko. Nasasaktan ako pero bakit ganto parang naapektuhan din ako sa mga sinabi niya. Bakit parang masakit sakin ang makita siyang mah. Bakit naaawa ako sakanya. Bakit parang nawala lahat ng galit ko at naibsan ang sakit na binigay niya.
