Nang gabing iyon ay hindi ako nakatulog sa kakaisip sa nangyari at pinasadahan ng tingin ang mga kaibigan kong mahihimbing ang tulog. Naalala ko na naman ang sinabi ni Rafael kanina. Isang 'yes' lang yon pero ginugulo nya ang isip ko. No. No. He was just kidding around. He doesn't like me. But then.. he was serious when he said yes. Darn! Why am I even thinking about this? Shit! I should sleep! Pero kahit anong gawin ko ay hindi pa rin ako makatulog. Alas 3 na ng madaling araw ay mulat na mulat pa rin ang mata. I want to sleep, but shit! I can't! My eyes don't want to close. Kaya naman nagpasalamat ako ng mag alas 5 at unti unti kong naramdaman ang antok.
Ngunit nagising ako sa tumatawag sakin habang niyuyugyog ang balikat ko. "Loui! Get up!" Sabi ng isang tinig.
Hindi ko iyon pinansin at nagtaklob na lang ako ng unan sa mukha. Pero inalis din nya iyon. I opened my eyes and there. I saw Nathalia's face. Kinuha ko ang cellphone ko at lalong nainis dahil alas 7 pa lang ng umaga. Gosh!
Tiningnan ko sya ng masama "What. Is. Your. Problem. Nathalia? Can't you see I'm sleeping?" Mariin kong sambit.
Tiningnan nya rin ako ng masama at nagsalita "Chloe and Nigel are arguing because of what happened last night. Remember? The spin the bottle's game? Yung dare ni Chloe sa sayo" sabi nya.
Nanlaki ang mga mata ko "W-what?" Pasigaw kong tanong at napabangon sa kama.
Agad agad akong tumayo at nag diretso sa baba ng hindi pa nag babanyo. Naabutan ko ngang nag tatalo yung dalawa. Si Cassy at Joey ay inaawat sa pag imik si Chloe. Habang ang mga boys ay pinapakalma si Nigel.
"What's your problem Nigel?! Kagabi ka pa ah! Napaka KJ mo! Siguro gusto mo pa rin si Loui-" sigaw ni Chloe kay Nigel.
"Stop it, Chloe. Sobra kana!" Napatingin ako sa sumigaw na si Joey.
Nanliit ang mata ni Chloe "What's with you, Joey? Don't shout at me!" Sigaw nya pabalik. Hindi nag salita si Joey.
"Stop it, Girls!" Sigaw ko sa kanila kaya nakuha ko ang atensyon nila. "Ano bang problema nyo? Ang aga aga nyo mag away!" Tiningnan ko si Chloe at Joey tsaka pinasadahan ng tingin si Nigel. "Nigel?" Sabi ko.
Tiningnan nya ako at umalis. What the heck?
"Nigel!" Sigaw ni Joey at sinundan ito sa labas.
Binalewala ko iyon at hinarap ang iba pang kaibigan. "Chloe. What happened?" Tanong ko kay Chloe.
"We were just talking about what happened last night. Tas bigla na lang syang nagalit. I don't understand that guy! I think he's affected. Don't you see it, Loui? He still likes you or maybe... still in love with you"
Nanlaki ang mata ko sa sinabi nya. No it can't be! "No Chloe. Tigilan mo ako. Siguro ay masama lang gising nya-"
"Oh c'mon, Loui! Don't be numb! I know he's still in love with you. The way he looks at you. The way he cares about you. The way he smiles when he's with you. Can't you see it? Are you that numb?" Naiiritang sambit ni Chloe.
No. Chloe. I'm not numb. Ramdam ko iyon. But hell. Nasabi ko na sa kanya noon na hanggang kaibigan lang kaya kong ibigay sa kanya. I love him yes but not as a lover. I love him as a friend.
"Kumain na kayo. Maliligo lang ako." Pag iiba ko ng usapan at tinalikuran sila. Nagmartsa ako pataas sa kwarto ko. Dumiretso ako sa banyo at napaisip habang naliligo. Kung gusto pa nga ako ni Nigel ay dapat itigil nya na iyon dahil hindi ko sya gusto. Masasaktan ko lang sya ng sobra. At isa pa para ko na syang kapatid. He was my... best friend back then. Magka babata kami nina Joey at Nigel. Lagi syang nasa tabi ko mga bata pa lang kami. He never leave me until now. He was always there when I needed him. Pati kay Joey, ganon din ang turing nya. Sa school laging kaming tatlo ang magkakasama. Kaya naman tuwing may mang bubully kay Joey ay sya na ang humaharang sa mga ito.
