~ KAHVERENGİ ~ +18

ÇİRKİN!

"-şimdi yine sevesim geldi seni avuç içlerindeki çizgilere kadar"

Dedi gülümseyerek güzel karısının gözlerine bakarak. Avuç içine minik bir buse kondurdu. Gülümsedi kadın avuçlarını kavrayan elleri tutarak.  Birbirleri için. Çocukları için.. Ailesi için herkese gögüs germişlerdi birlikte. Pişman olmadan. Keşke demeden. Başarmışlardı.. Saçlarına beyazlar düşene kadar sevmişlerdi birbirlerini. El ele. omuz omuza vermişlerdi tek bir amaç için. Saçlarım beyazlaşıncaya kadar.. Kalbimde tek bir yaşam belirtisi kalmayıncaya kadar seveceğim seni demişlerdi birbirine. Söz vermişlerdi.

Birbirlerine baktılar uzun uzun. Sıcak alınları birbirini bulduğunda gözlerini kapadı ikiside. Kendi kaderlerini kendileri çizmişti. Şimdide o çizgide yaşıyorlardı işte bir gün son bulacağını bile bile. Umurlarında bile değildi son.. Çünkü onlar zaten sonum sensin demişlerdi birbirine.son nefeslerine kadar seveceklerdi birbirlerini. Sevdilerde. Kimse ayıramadı onları.. Ayırmaya cesaret edemedi kimse. Çünkü onlar birbirlerinindi.. Çünkü   zor olan ikisinin bir araya gelmesiydi.aşmışlardı her engeli. Yıllarca konuşuldu aşkları.. Herkes onları öyle bildi.

"psikopat bir adamın asi kedisi.."

"-çok üzülerek romantizminizi bölüyorum sevgili anne ve babacığım.. Ancak biz çok acıktık. Artık romantizmi odanıza mı bıraksanız"

Gülerek oğluna baktı hazal..

"-hadi bakalım küçük aslan.. O halde karnını doyuralım ha!? "

"-anne bana bebekmişim gibi davranmayı bıraksanmı artık! 21 yaşındayım"

"-sen hala bana 1 yaşındaymış gibisin ama"

Oğlu ve karısı didişerek giderlerken arkalarından baktı toprak. Yıllarca bu mutlu tablonun hayalini kurmuşlardı hazal ile birlikte. Gülümsedi.. Yürüdü arkalarından hep birlikte masaya oturdular. 2 oğlu  2 kızı gülerek birbirleriyle uğraşırlarken elinden tutan eşine baktı. Hazal destek verircesine elini sıktığında gülerek oda hazalın ellerini sıktı.

"-metehan? Abin nerde?"

"-sabah erken çıktı baba işleri varmış"

"-ne işiymiş bu sabah sabah?"

"-bilmiyorum anne.. Birşey söylemedi."

"- ne zaman değişecek bu çocuk! Gün geçtikçe sana benziyor"

Toprak gülümsedi hazalın söylenmesine karşılık.

"-kucağına aldığın ilk günden itibaren bana benzemesini istemiştin hatun"

Hazal gülümsedi.

"-öyle ama sanırım senden beş tabak fazla hale geliyor"

"-25 yaşında erkek adam. Bırak istediği hayatı yaşasın"

"-hep sen şımartıyorsun bunları!"

"-didişmenize doyum olmuyor sevgili ebeveynlerim ancak ben kaçtım"

"-daha tabağın bitmediii!"

"-ben doydumm"

Hazal metehanın arkasından bakarken kızlarda kalktılar.

"-nisa.. Edaa siz nereyee?"

"-anne sonraa.. Ablamla önemli birşey konuşmamız gerekiyor"

"-ama-"

toprak elinden tuttu.

"-sıkma çocukları. Rahatla artık.. Hepsi reşit.. Bırak kendi ayakları üstünde dursunlar"