~ KAHVERENGİ ~ +18

SEVME BENİ!

her günüm  ayın ışığıyla son buluyor, sabahın ilk ışıklarıyla tekrar başlıyordu.yanı başımda aşık olduğum adam tüm asaletiyle uyuyordu.aslında onu uyurken görmek beni şaşırtmıyor değildi.çünkü hergün çok az uyuduğuna şahit oluyordum.onu gülerken görmek,gözlerime derin derin bakışını izlemek tarif edilemezdi.uzandığım yataktan yavaşça kalktım.evet yine kasıklarımda müthiş bir ağrı vardı. kağan gece uyandırıp beni yine bedenine hapsetmişti.hamile kalmamı istemeyen bir adam niye her fırsatta beni yatağa hapsederdi ki.kağanı anlamak gerçekten zordu.neyseleyip kalktım zorla.banyoya yürüyüp güzel bir duş aldım. köprücük kemiğimde ki kızarıklığa baktım.kağana masumane bir küfür savurup kremi kızarıklığın üstüne bocaladım. havluyu bedenime sarıp odaya girdim.iç çamaşırlarımı ve bisiklet yaka mavi elbisemi alıp giydim. kollarını çekiştirip aynada kendime baktım.saçlarıma fön çektim.hafif bir makyajla işimi sonlandırırken arkamdan sarılan kollarla irkildim. gülerek kağana döndüm.

-nihayet uyanabildiniz bey efendi!

-hımm!

-günaydın!yine geç uyudun değil mi?bugün kaç saat uyudun?

-sabah sabah bu kaadar  çok kelimeyi bir araya getirmeyi nasıl başarıyorsun acaba?

gözlerimi kısarak baktım.bana yine laf mı sokmuştu o?bugün pazardı.derneğe öğleden sonra gidebilirdim.belkide yine evden çalışırdım.

-ımm bugün birlikte birşeyler yapalım mı?

-mesela?

-meselaa!güzel bir kahvaltı.ardından belki dışarı çıkıp gitmediğimiz yerlere gidebiliriz?

-çok istiyorsan-

-evettt!lütfen evde çok sıkılıyorum. şu karanlık işlerini bugünlüğüne durdurup bugününü bana ayıramazmısınn?

-seni erhan götürse..

-ama. gitmek değil ki. seninle birlikte gitmek.lütfen kağann!

ofladı bıkkın bir şekilde.ardından bana baktı.

-iyi peki. ama öyle saçma sapan yerlere gitmek yok

-tamamm

kağan hazırlanırken spor ayakkabılarımı giydim.makyajımı son kez kontrol edip çantamı toparladım. telefonumu içine fırlatıp kağana baktım. açık mavi spor bir gömlek giymişti.dar pantolonu bacaklarını daha uzun göstermiş ve vücudu tüm güzelliğini ortaya sermişti.gülümsedim ayakkabılarını giyerken.karanlık tarafının aksine içinde bir yerlerde duygusal bir adam vardı. biliyordum..onu yaşadığı ortamda ki şartlar bu hale getirmişti.kim isterdi ki herkesin kendinden korkmasını.yada herkesin korkuyla bakmasını.

-ee neye daldın hadi gidelim..

-geldim geldim hadi çıkalım!

evden çıktığımızda arabaya geçtik.önce sahil kenarında  kahvaltımızı yaptık.ardından kendimizi sahilin huzur veren görüntüsüne bıraktık.başımı kağanın omzuna koyup gözlerimi kapadım.

-biliyor musun seninle buraya gelmeye bayılıyorum.deniz..sen..bu sessizlik bana o kadar iyi geliyor ki.

-büyüye fazla kapılma kaybolursun sonra

kağana döndüm gülerek.alayla gülerek bana baktı.

-söylesene sen mutlu olmuyor musun ben yanındayken.

bana baktı ciddi bir yüz ifadesiyle.

-yanımdan gitmemesini istediğim tek şeysin.

-şey?!