He wants me

Part five

POV Brooke

Met een zucht laat ik mezelf op de bank vallen. Die grijns die hij had toen hij dat zei tijdens aardrijkskunde krijg ik maar niet uit mijn hoofd. 'Lieverd hoe was je eerste dag?' 'Prima. Ik heb vrienden gemaakt.' zeg ik simpel. 'Dat is fijn! Heb je de weg naar huis makkelijk kunnen vinden?' 'Jep.' Ik moest naar huis lopen omdat de meubels kwamen. Langzaam kom ik overeind en sta op. 'Ik ga naar boven!' roep ik terwijl ik de trap oploop.
Ik open de deur en laat mijn tas met een klap op de vloer vallen. Snel kijk ik mijn kamer tevreden rond. Alles is al op z'n plaats gezet, alleen de dozen moeten nog opgeruimd worden. Ik pak mijn box van het nachtkastje en zet een random playlist op. Ik dans mee met de muziek en ruim ondertussen mijn kleren op. Even vergeet ik wat er allemaal is gebeurd op school. Ik leg mijn kleren netjes in mijn kast en de rest van de dozen gaan snel leeg.

Gedachteloos zing ik mee met de muziek als ik ineens mijn telefoon af hoor gaan. Wie zou mij nou weer appen? Ik loop naar mijn telefoon en kijk naar het scherm. Onbekend.

Onbekend: Morgen bij jou of bij mij?
Ik: Wie is dit?
Onbekend : Your favorite boy!
Ik: Uhg... Aiden
Onbekend: Awh wat een liefde!
Onbekend: Dus bij jou of bij mij?
Ik: Waarom zou ik met jou afspreken?
Ik: En hoe de fack kom je aan dit nummer?
Onbekend: Nou nou, wat een taalgebruik. Heel simpel, ik heb het aan een van die vriendjes van je gevraagd. Liam heet hij volgensmij. I dont know. En je moet met mij afspreken omdat we die klote docu moeten bekijken.
Ik: Ga je me nou wijsmaken dat de "badboy" zijn huiswerk wil maken?
Onbekend: Waarom nou weer tussen haakjes. Luister eens jij kent mij niet maar dat komt nog wel. Het duurt niet lang en je bent voor me gevallen, net zoals al die andere sletten. Dus hou je mond! Morgen , na school, bij mij!

Ik rol met mijn ogen en gooi mijn telefoon naast me neer. Mijn hele mood is om. Die jongen heeft zo'n ego, gewoon om misselijk van te worden. Ik gooi de laatste kleren in mijn kast en loop naar beneden. Ik loop de woonkamer in en maak een aanstalten om mezelf op de bank te laten vallen als de bel ineens gaat. Vragend kijk ik mijn moeder aan die enkel haar schouders ophaalt. Ik slof naar de deur. Langzaam open ik het. Ongeïnteresseerd leun ik tegen de deur aan als ik ineens word opgewekt door een stem. 'Mooi ik heb dus het goede adres. Girl kom je mee? Wij gaan vandaag LA bekijken!' Grinnikend kijk ik Lydia aan. 'Tjop tjop, schoenen aan, meld je moeder dat je vandaag niet thuis en en gaan!' Ik draai me om en laat de deur open staan. Ik hoor haar voetstappen binnenkomen en ik loop door naar de woonkamer. 'Mam ik eet niet thuis. Ik ga met Lydia de stad verkennen.' 'Ja tuurlijk lieverd! Ga! Hier heb je geld. Veel plezier! Laat wel weten hoe laat je ongeveer thuis komt.' 'Jaja. Doei!' Ik gris nog snel mijn jasje van de kapstok en loop samen met Lydia naar buiten. 'Waar gaan we heen?' 'Naar de boulevard. Daarna gaan we in een gezellig restaurantje eten, rond 18.00 uur heb ik gereserveerd.' 'En hoe gaan we daar komen?' Ik hoor enkel het geluid van een auto die opengaat. Ik kijk naar Lydia die trots naar haar auto kijkt. 'Lets go!' Ik grinnik en stap in.
——
Ik stap uit en kijk naar Lydia die tevreden om zich heen kijk. 'Kom dan gaan we ff wat drinken halen!' Ik loop naar haar toe en haak mijn arm in de hare. 'Maar Lydia, ik moet het vragen.' zucht ik. 'Hoe zit het tussen jou en de boys?' Ze grinnikt en duwt de deur van de Starbucks open. Ze gaat in de rij staan en draait zich dan naar me om. 'Ik uhm...' 'Kan ik je ergens mee helpen?' Lydia draait zich om naar de jongen achter de kassa. Meteen krijgt hij een lach op zijn gezicht. 'Ik wil graag een frappechino caramel en jij?' nieuwsgierig kijkt ze me aan. 'Oh ik ook graag.' hij grinnikt en tikt het in. 'Dan wat het vijf euro.' Ik grijp naar mijn jaszak om geld te pakken als ik het goedkeurende geluid van de pinautomaat hoor. 'Das mooi. Welke namen kan ik opschrijven?' 'Brooke en Lydia.' zegt ze snel terwijl ze me weg trekt uit de rij. 'Ik had ook kunnen betalen.' zucht ik. 'Nou en? Ik trakteer vandaag.' zegt ze schouderophalend. 'Lydia en Brooke?' word er door de zaak heen geroepen. We draaien ons om en de koffie word aan ons gegeven. 'Ik heb mijn nummer erbij gezet. Bel me!' We kijken elkaar aan en beginnen te lachen. Lachend lopen we de zaak uit. Ik haak mijn arm weer in de hare terwijl ik haar nieuwsgierig aankijk. 'Dus vertel.' 'Oh ja. Er is niet echt iemand in het bijzonder op het moment.' Achterdochtig kijk im haar aan. 'Brooke echt!' 'En jij?' 'Nope.' zeg ik met een ploppende 'p'. Ze knikt licht.

'Hoe ga je dat doen met Aiden?' 'Wat?' 'Die opdracht.' zeg ze op een duh toon. 'Hij appte me vanmiddag waar we die opdracht gaan maken.' 'Hoe de hell komt hij nou weer aan je nummer?' 'Liam.' 'Waarom zou hij dat doen?' 'Aiden zal hem wel bedreigt hebben ofzo.' zeg ik zuchtend. 'Is dat hoe je over me denkt?' Verschrikt kijk ik Lydia aan. Ik haal langzaam mijn arm uit de hare en draai me om. Daar staat meneer dan. Zijn armen over elkaar geslagen en met een tikkeltje geïrriteerd gezicht. 'Aiden.' zucht ik. 'Je hoeft jezelf niet zo groot te maken hoor. Er is hier niemand onder de indruk van je.' zeg ik terwijl ik een slok van mijn koffie neem. Hij laat zijn armen vallen en steekt ze in zijn broekzakken. Dreigend zet hij een paar stappen naar voren. 'Luister. Brooke.' Langzaam komt hij dichterbij. 'Ik heb het vanmiddag al gezegd,' ik voel zijn adem inmiddels over mijn gezicht strijken. 'Jij gaat voor mij vallen. Jij gaat net zoals al die andere sletten zijn die verliefd op mij gaat worden. Ik ga jou gebruiken en dan is het klaar. Zo gaat het lopen, en er is niks wat jij eraan kan doen.' fluistert hij.
Ik voel mijn hartslag in mijn keel en mijn ademhaling gaat schokkend. 'Je bent al bang. Net zoals iedereen.' Hij gaat weer rechtop staan en kijkt me met samengeknepen ogen aan. Hij geeft me een knipoog en draait zich om. Alle lucht vloeit uit mijn longen. Mijn ogen kunnen zijn rug niet loslaten. Hij loopt naar een groepje en zodra hij bij dat groepje komt drukt hij zijn lippen op een meisje die er gretig in meegaat.
Ik kijk naar Lydia die me met medelijden aankijkt.